«Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα για την καθυστέρηση στα Επείγοντα, είναι η έλλειψη τραυματιοφορέων. Αν βρούμε τραυματιοφορείς, η αναμονή θα μειωθεί 40%. Έχουμε ήδη προσλάβει από τη ΔΥΠΑ αρκετούς τραυματιοφορείς με το πρόγραμμα 55-67 που είχα δημιουργήσει ως υπουργός Εργασίας κατά το παρελθόν και σύντομα θα κάνουμε ειδικό πρόγραμμα για να προσλάβουμε επιπλέον άτομα. Πιστεύω ότι αυτό θα γίνει μέσα στο 2024. Την ταλαιπωρία του κόσμου στα Επείγοντα τη θεωρώ πολύ μεγάλο πρόβλημα…».
Τάδε έφη ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΣΚΑΪ. Στην ίδια συνέντευξη αποκάλυψε, άλλωστε, ότι θα περάσει διάταξη που θα δίνει το δικαίωμα και στα νοσοκομεία του ΕΣΥ να κάνουν κάτι που θεσμικά ήδη γίνεται σε μεγάλο βαθμό στα ιδιωτικά: να γίνεται δηλαδή η διάγνωση εξ’ αποστάσεως από ειδικευμένο ακτινολόγο, ώστε να επιταχύνεται η διαδικασία και να βγαίνουν τα αποτελέσματα πολύ πιο γρήγορα.
Όντως αυτό συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα (όχι παντού, αλλά σε κάποια θεραπευτήρια και διαγνωστικά) και επίσης συμβαίνει στο εξωτερικό. Πηγές των ακτινολόγων, άλλωστε, μάς βεβαιώνουν ότι σήμερα ένας νέος γιατρός που ολοκληρώνει την ειδικότητα του ακτινολόγου, μπορεί να κερδίσει μέχρι και 10.000 τον μήνα, κάνοντας διαγνώσεις από το ιατρείο ή από το… σπίτι του.
Κι αυτό είναι ένα μεγάλο κίνητρο, ώστε να επιλέξουν οι νέοι απόφοιτοι Ιατρικής αυτήν την ειδικότητα.
Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς το ίδιο για τους παθολόγους και τους αναισθησιολόγους που επίσης λείπουν από το ελληνικό σύστημα Υγείας. Οι μεν παθολόγοι έχουν να αντιμετωπίσουν είτε την υπερπροσφορά στον ιδιωτικό τομέα, είτε την…εξόντωση στις υποστελεχωμένες κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων. Οπότε αποφεύγουν την ειδικότητα και το ΕΣΥ ως ο διάβολος το λιβάνι!
Οι δε αναισθησιολόγοι έχουν την ιδιαιτερότητα ότι μπορούν να εργαστούν μόνο σε μονάδα με χειρουργεία, δηλαδή είτε στον ιδιωτικό τομέα σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, είτε στο ΕΣΥ. Αλλά, ειδικά στο δεύτερο, επειδή ακόμα αποτελούν ειδικότητα υπό… εξαφάνιση, εξοντώνονται στις εφημερίες λαμβάνοντας βέβαια κι ένα extra bonus που εξασφαλίστηκε ειδικά για αυτούς στην πανδημία. Στον δε ιδιωτικό τομέα είναι επίσης δυσεύρετοι, αλλά όχι και καλοπληρωμένοι όσο θα ήθελαν. Οπότε υπάρχουν κι εδώ εμπόδια.
Κι ας μην ξεχνάμε… Ένας νέος γιατρός που λαμβάνει σήμερα το πτυχίο του, αν δεν πρέπει να περιμένει για να βρεθεί θέση ώστε να ξεκινήσει την ειδικότητα, χρειάζεται 5 χρόνια για να ολοκληρώσει και βέβαια πρέπει να περάσει και τις σχετικές εξετάσεις. Δηλαδή μαζί με μικρο-αναμονές, διαδικαστικά κ.λπ. χρειάζεται 6 χρόνια για να βγει στην αγορά εργασίας. Άρα, δεν υπάρχει τρόπος σήμερα ή σε μερικούς μήνες να λύσουμε το πρόβλημα των ελλείψεων σε ειδικούς γιατρούς. Μπορούμε και πρέπει όμως ως Πολιτεία να προνοήσουμε για το μέλλον δίνοντας τα ανάλογα κίνητρα…
