Τα στοιχεία από τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) είναι αποκαλυπτικά: Η συμμετοχή των ασθενών στα αποζημιούμενα φάρμακα κυμαίνεται στο 11% με τη δαπάνη αυτή να ανέρχεται ετησίως στα περίπου 689 εκατ. ευρώ.
Σε επίπεδο κατά κεφαλήν δαπάνης, κινούμαστε ετησίως στα 243 ανά ασφαλισμένο με το μέσο όρο στην ΕΕ να είναι κατά 30% υψηλότερος. Οπότε ο πολίτης στην Ελλάδα πληρώνει λιγότερα για τη συμμετοχή του στα φάρμακα! Αλλά το σημαντικό σε αυτό το σημείο είναι ότι τη διαφορά δεν την πληρώνει η Πολιτεία -ως οφείλει- αλλά οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις στις οποίες έχει επιβληθεί clawback και φυσικά rebates.
Στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι φυσικό η διατήρηση του clawback να προκαλεί πια έντονο προβληματισμό ακόμα και για ποια καινοτόμα φάρμακα θα φέρουν στη χώρα το επόμενο διάστημα…
Διότι τι συμβαίνει με το clawback;
Η Πολιτεία ορίζει κάθε χρόνο έναν κλειστό προϋπολογισμό για την φαρμακευτική δαπάνη, πχ 2 δις ευρώ, για τα οποία η ίδια και όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν εξ αρχής ότι δεν επαρκεί (!) για να έχουν όλοι οι Έλληνες όσα φάρμακα χρειάζονται. Όταν όμως αυτός ο κλειστός προϋπολογισμός δεν φτάσει, τότε το υπερβάλλον ποσό το πληρώνει η φαρμακοβιομηχανία μέσω του clawback! Και τα τελευταία χρόνια οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις, πολυεθνικές και μη, έχουν φτάσει να πληρώνουν 1 στα 3 φάρμακα των Ελλήνων!
Επιπλέον, επικρατεί έντονος προβληματισμός στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις σχετικά με τον χρόνο έγκρισης και αποζημίωσης των νέων καινοτόμων φαρμάκων στη χώρα μας λόγω της περιπλοκότητας του συστήματος που ισχύει.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΣΦΕΕ, τα καινοτόμα φάρμακα φθάνουν στους Έλληνες ασθενείς μετά από 674 ημέρες, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 517 ημέρες. Δηλαδή ήδη, οι Έλληνες έχουν πρόσβαση σε ένα νέο και καινοτόμο (ακριβό δηλαδή φάρμακο που απευθύνεται σε ασθενείς με σοβαρά νοσήματα), το λιγότερο 6 μήνες μετά τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Κι αυτό είναι το καλό σενάριο…
Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι μέσα στην επόμενη 5ετία θα βγουν στην παγκόσμια αγορά περισσότερα από 1000 νέα φάρμακα ειδικά για τον καρκίνο. Το πόσα και με ποια …ταχύτητα θα φτάσουν στην Ελλάδα είναι πλέον αβέβαιο. Διότι 12 χρόνια clawback είναι πολλά για ιδιωτικές εταιρίες, πολυεθνικού χαρακτήρα, κολοσσούς εισαγμένους σε μεγάλα χρηματιστήρια, που σπαταλούν δισεκατομμύρια σε Έρευνα και Ανάπτυξη για να βγάλουν ένα μόνο νέο καινοτόμο φάρμακο και καταλήγουν στην Ελλάδα να το δίνουν με την χαμηλότερη τιμή στον κόσμο…
Οπότε, όλοι μπορούμε να αναρωτηθούμε ελεύθερα «που άγομεν»;
