Όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί πια να παρακολουθήσει τις συζητήσεις που κάνουν οι άνθρωποι που συγκατοικούν μαζί του ώστε να συμμετάσχει σε αυτές, όταν πρέπει να δυναμώσει την τηλεόραση στο μέγιστο για να ακούσει το δελτίο ειδήσεων ή να παρακολουθήσει μία ελληνική ταινία, όταν αδυνατεί να πάει στο Θέατρο ή να απολαύσει τη μουσική που του αρέσει, τότε απομονώνεται, θυμώνει, αποκτά ιδιοτροπίες και τελικά οδηγείται στη θλίψη, την κατάθλιψη και την άνοια…
Από την άλλη πλευρά, όταν έχει το άτομο ενός βαθμού έκπτωση στην ακοή, από το ένα ή και τα δύο αυτιά, αλλά αρνείται να βάλει εγκαίρως το απαραίτητο ακουστικό, θέτει τον εαυτό του στον κίνδυνο της πλήρους και μη αναστρέψιμης κώφωσης.
Η παγκόσμια ημέρα αυτή ανήκει βέβαια και στα άτομα που γεννήθηκαν με κώφωση ή περιορισμένη ακοή και τα οποία αποτελούν από μόνα τους μία κατηγορία ΑμεΑ με ιδιαίτερες ανάγκες από την βρεφική κιόλας ηλικία. Τα συστήματα υγείας οφείλουν να καλύπτουν πλήρως το κόστος των βοηθημάτων και θεραπειών για όλους τους ανθρώπους με μειωμένη ή με απώλεια κάποιας εκ των βασικών αισθήσεων, με πιο σημαντικές, την όραση και τη ακοή. Αλλά με τη γήρανση των πληθυσμών στο δυτικό κόσμο και τη συνεχή αύξηση του προσδόκιμου ζωής, τα …νούμερα όλο και πιο συχνά δεν «βγαίνουν», και τα ασφαλιστικά συστήματα πιέζονται στο έπακρο. Για το λόγο αυτό, η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση κάθε ασθένειας είναι ζωτικής σημασίας!
