Μείωση παρουσιάζουν -αργά αλλά σταθερά- οι ασθενείς που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ με COVID-19 παρότι τα ημερήσια κρούσματα είναι συνεχώς γύρω στα 20.000. Αυτό σημαίνει ότι όντως η επικρατούσα τις τελευταίες ημέρες παραλλαγή Όμικρον κάνει πιο ήπια νόσηση στους περισσότερους, και δη στους πλήρως εμβολιασμένους, καθώς αν συνέβαινε το αντίθετο, δεν θα υπήρχε πια κλίνη ΜΕΘ για να νοσηλευτεί ο οποιοσδήποτε.
Οι ημερήσιοι θάνατοι βέβαια είναι μια άλλη καμπύλη που προβληματίζει ειδικούς και μη καθώς παρουσιάζει τραγική ήπια ανοδική πορεία. Διότι γνωρίζαμε από το Δεκέμβριο ότι είχαμε βαριά πάσχοντες με παραλλαγή Δέλτα -ουσιαστικά χωρίς ελπίδα επιβίωσης- στις ΜΕΘ, αλλά αυτοί δεν είναι ανεξάντλητοι με τόσες απώλειες που πληροφορούμαστε καθημερινά.
Με τους ελέγχους για το ακριβές στέλεχος του SARS-CoV-2 που έχει πλήξει τον κάθε βαριά νοσούντα σε ΜΕΘ να είναι δειγματοληπτικοί, είναι σαφές όπως άλλωστε έχει αναφέρει και η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μίνα Γκάγκα, ότι νοσηλεύονται πια και πεθαίνουν ασθενείς και με την παραλλαγή Όμικρον.
Τι προφίλ όμως έχουν αυτοί;
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για άτομα άνω των 70 ετών (με λίγες εξαιρέσεις νέων και ακόμα λιγότερες βρεφών και παιδιών) και βέβαια άτομα με υποκείμενα νοσήματα εκ των οποίων προεξάρχοντα είναι ο διαβήτης και η παχυσαρκία.
Όπως φαίνεται στο χάρτη του πανεπιστημίου John Hopkins, η θνησιμότητα των ασθενών με κορονοϊό στη χώρα μας είναι από τις υψηλότερες. Η εύκολη εξήγηση για αυτό θα ήταν να πούμε ότι δεν τυγχάνουν πολλοί εξ αυτών έγκαιρης εισαγωγής σε οργανωμένη ΜΕΘ COVID και έτσι πεθαίνουν αβοήθητοι ή ελλιπώς νοσηλευόμενοι. Αλλά με τις ΜΕΘ σιγά -σιγά να αποσυμφορούνται, θα έπρεπε να σταματήσει και το «κακό» τόσων θανάτων σε ημερήσια βάση.
Η ιστορία είναι αμείλικτη με τις τραγωδίες και θα αποκαλύψει τις και κατά πόσο έφταιξε, αλλά αυτή τη στιγμή το πρόβλημα φαίνεται να είναι συνδυαστικό:
Όσοι τους τελευταίους μήνες δεν έχουν εμβολιαστεί, είναι σαφές ότι αρνούνται και άλλα πράγματα εκτός από την ασφάλεια και τη χρησιμότητα του εμβολίου. Και συνήθως έχουν φόβο για οτιδήποτε σχετίζεται με γιατρούς, φάρμακα και νοσοκομεία. Αργούν λοιπόν να ζητήσουν βοήθεια σε νοσοκομείο. Στη Θεσσαλονίκη αυτό έγινε σαφές και στα δύο κύματα που έπληξαν την πόλη.
Οι γιατροί εκεί μάς έλεγαν ότι με το που έφτανε ένα περιστατικό, ήταν τόσο βαριά στην αναπνευστική του λειτουργία, που χρειαζόταν είσοδο σε ΜΕΘ αν όχι άμεση διασωλήνωση. Αυτή είναι λοιπόν μία μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που χάσαμε επειδή δεν εμβολιάστηκαν και άργησαν να ζητήσουν δευτεροβάθμια ιατρική βοήθεια, δηλαδή άργησαν να πάνε σε νοσοκομείο.
Κι αφού κάνουμε αναφορά σε δευτεροβάθμια περίθαλψη, ας αναφερθούμε και στην ανύπαρκτη πρωτοβάθμια. Ίσως αν υπήρχε εύκολη πρόσβαση για όλους, δωρεάν, σε γιατρούς που θα τους παρακολουθούσαν στενά πριν χρειαστούν νοσηλεία, τότε να πήγαιναν κάποιοι εγκαίρως στα νοσοκομεία.
Η έλλειψη οργανωμένης πρωτοβάθμιας είναι μια πληγή δεκαετιών για τη χώρα που πολλές κυβερνήσεις άγγιξαν αλλά καμία δεν οργάνωσε και επίλυσε στα επί μέρους προβλήματά της. Και τώρα «έσκασε» στα χέρια μας σαν ωρολογιακή βόμβα!
