Δύο ψυχίατροι, μία παιδοψυχολόγος και μία κοινωνική λειτουργός αρνήθηκαν να μού δώσουν επωνύμως συνέντευξη για αυτό που «γεννά» τους χούλιγκανς, που ανδρώνει τη βία, που κάνει κάποιους νέους ανεξέλεγκτους, εν δυνάμει φονιάδες.
Όλοι συμφωνούν όμως στο γεγονός ότι δεν τίθεται θέμα ψυχικής νόσου, ελαφρυντικής για το δολοφόνο, και σε ένα κοινό μοτίβο ως προς τη δημιουργία του ατόμου-χούλιγκαν: Αδιαφορία στην οικογένεια, ανοχή στο σχολείο και ατιμωρησία στο πρώτο παράπτωμα. Μια ατιμωρησία που συνοδεύεται από εγκατάλειψη της υπόθεσης κι όχι -όπως θα έπρεπε- από ψυχική στήριξη και έγκαιρη «αναμόρφωση». Σε ό,τι αφορά ειδικά τους χούλιγκανς ποδοσφαιρικών ομάδων, ακολουθεί η εργαλειοποίησή τους ως ενεργών οπαδών, έτοιμων να κάνουν «πόλεμο» για την ομάδα και το τέρας δημιουργήθηκε!
Όπως μάς λέει επιφανής ψυχίατρος, «ένα άλλο αυγό του φιδιού, ενός φιδιού, χωρίς σβάστικα αλλά με «σημαία» μια διαταραγμένη αντίληψη υποστήριξης ομάδων, γεννιέται και τρέφεται στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες με παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, αστυνομία και τοπικές κοινωνίες να δείχνουν ασυγχώρητη ανοχή. Ο θάνατος του 19χρονου Άλκη είναι η πιο βαθιά μαχαιριά που δεχτήκαμε τα τελευταία χρόνια από αυτό το… φιδάκι που εξελίσσεται σε φίδι, παρότι μάς δίνει μαχαιριές σε τακτά διαστήματα…».
Κι ένας συνάδελφός του από τη Θεσσαλονίκη συμπληρώνει: «Οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι όμιλοι με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και επιρροή. Όμιλοι με προγράμματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης που κάνουν δωρεές και στηρίζουν τις κοινωνίες στις οποίες δραστηριοποιούνται. Είναι δύσκολο λοιπόν όταν κάποιος οπαδός τους προχωρήσει σε αξιόποινες πράξεις, να βγουν εκπρόσωποι της κεντρικής ή της τοπικής πολιτικής σκηνής και να πουν δημόσια και αυστηρά «κύριοι φταίτε, κι αν δεν τούς μαζέψετε άμεσα, θα έχετε σοβαρές κυρώσεις».
Η παιδοψυχολόγος έχει όμως μια άλλη παράμετρο να αναδείξει. Αυτή της ανατροφής των παιδιών και των εφήβων με συγκεκριμένα όρια, που θα τούς βοηθήσουν να δημιουργήσουν μια υγιή, ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
«Όταν μαθητές 12-13 ετών βγάζουν βία στο σχολείο και ο καθηγητής καλεί τους γονείς για ενημέρωση, τι γίνεται στις μέρες μας; Είτε κατηγορούν οι γονείς τους καθηγητές ότι στοχοποιούν το παιδί τους, είτε δέχονται με δυσφορία την ενημέρωση και μετά πηγαίνουν σπίτι να συνεχίσουν κανονικά ό,τι έκαναν.
Παιδιά χωρίς οριοθέτηση από τους γονείς, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς εποπτεία από τους ενήλικους κηδεμόνες τους (ως οφείλουν να είναι ακόμα και από το νόμο), θα κάνουν ό,τι εκείνα από μόνα τους νομίζουν και καταλαβαίνουν.
Αν ο χαρακτήρας τους είναι ήπιος, θα γίνουν ήρεμα. Αν είναι από την φύση τους πιο ατίθασα, θα βγάλουν βία και θα ψάξουν να ενταχθούν σε κάποια ομάδα που τα αποδέχεται. Κάποιος πρέπει να πει στα παιδιά εγκαίρως «όχι. Δεν φέρεσαι σωστά. Δεν είναι αποδεκτό αυτό που κάνεις. Έλα να συζητήσουμε τι νιώθεις και τι σε ωθεί να φέρεσαι έτσι». Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι ασχολούμαστε ενεργά με την ανατροφή τους και δεν κρυβόμαστε πίσω από θεωρίες φιλελεύθερης διαπαιδαγώγησης, οι οποίες φυσικά δεν ισχύουν σε περιπτώσεις παιδιών με προβλήματα στη συμπεριφορά» καταλήγει η ειδικός.
Το ρεπορτάζ δεν μπορεί να καταλήξει κάπου ωστόσο… Η αναζήτηση του ψυχικού υπόβαθρου οδηγεί σε κοινωνιολογικά μονοπάτια και ξεφεύγει του ιατρικού. Η Πολιτεία σε όλες τις κεντρικές και τοπικές της εκφάνσεις ας πράξει τα δέοντα. Κι εμείς ας σιωπήσουμε λίγο για τον Άλκη που έφυγε τόσο πρόωρα παρακαλώντας να μην τον χτυπήσουν άλλο…
