Ο Ματιέ Ρικάρντ, γεννημένος στις 15 Φεβρουαρίου 1946, είναι Γάλλος συγγραφέας, φωτογράφος, μεταφραστής και βουδιστής μοναχός που διαμένει σε μοναστήρι στο Νεπάλ. Μεγάλωσε ανάμεσα στις προσωπικότητες και στις ιδέες των γαλλικών πνευματικών κύκλων. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στη Μοριακή Γενετική από το Ινστιτούτο Παστέρ το 1972. Στη συνέχεια, αποφάσισε να εγκαταλείψει την επιστημονική του καριέρα και αντ’ αυτού να ασκήσει τον θιβετιανό βουδισμό, ζώντας κυρίως στα Ιμαλάια, και πλέον δίνει τον οδικό χάρτη του για την… ευτυχία.
Μάλιστα, ο κ. Ρικάρντ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Happiness», δηλαδή «Ευτυχία». «Ήθελα να το ονομάσω “Υπομονή”», δήλωσε σε σχετική συνέντευξή του στον «Guardian» που δημοσιεύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου. «Όχι, είναι αλήθεια!». Η πραγματική ευτυχία για τον ίδιο, την οποία αποκαλεί με την ελληνική λέξη της «ευδαιμονίας», προέρχεται από την απαλλαγή από τις πηγές του πόνου: Μίσος, υπερηφάνεια, ζήλια και ούτω καθεξής. «Αυτό το είδος ευημερίας είναι “ένα είδος μπόνους” που προέρχεται από τη συμπόνια, την καλοσύνη, τον αλτρουϊσμό – και είναι διαρκές και σταθερό. Μπορείτε να το νιώσετε ακόμα και σε στιγμές θλίψης και ανεξάρτητα από τις υλικές σας συνθήκες. Έτσι, διακρίνεται η ευημερία από την ευχαρίστηση, η οποία είναι απολύτως ωραία, αλλά δεν είναι η ευτυχία» εξήγησε στη συνέχεια.
The world’s happiest man? Matthieu Ricard on the secrets of a serene, successful, satisfying life https://t.co/ZkLygJBkJ5
— Guardian G2 (@guardiang2) September 18, 2023
«Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό στο να κάνετε ένα ζεστό ντους ύστερα από μια βόλτα στο χιόνι, αλλά αν μείνετε 24 ώρες σε ένα ζεστό ντους, δεν θα σας αρέσει» επεσήμανε ο Ματιέ Ρικάρντ. «Η ευχαρίστηση ξεθωριάζει, γίνεται ουδέτερη ή δυσάρεστη ή απρόσιτη όταν αλλάζουν οι συνθήκες», είπε και πρόσθεσε ότι «η ευτυχία όσο περισσότερο βιώνεται, τόσο περισσότερο γίνεται βαθύτερη, ευρύτερη, ανθεκτική στις συνθήκες, αλλά δεν υπάρχει τίποτα κακό με τις ευχάριστες αισθήσεις, είναι απλώς ένα διαφορετικό πράγμα».
Ακόμα, ο ίδιος συμπλήρωσε: «Πρέπει να καλλιεργήσουμε ιδιότητες – όπως την καλοσύνη, την εσωτερική δύναμη, την εσωτερική ελευθερία, ώστε να μην είμαστε εύθραυστοι στα σκαμπανεβάσματα της – οι οποίες να συμπλέκονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν την ευδαιμονία και αυτή είναι μια δεξιότητα που χρειάζεται εξάσκηση».
Ωστόσο, ο Ματιέ Ρικάρντ αναρωτιέται τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν δεν είχε συνεργαστεί με τον πατέρα του, το 1997, για το βιβλίο που άλλαξε εντελώς την πορεία της ζωής του. «Θα ήμουν σε μια σπηλιά ή σε ένα ερημητήριο τα τελευταία 25 χρόνια. Ίσως να είχα φωτιστεί, ποιος ξέρει;» τόνισε. Ο φιλοσοφικός διάλογος έγινε σχεδόν αμέσως best seller, εκτοξεύοντάς τον σε μια «δίνη» εμφανίσεων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, Συγκλονισμένος, καθώς ήταν, μίλησε με έναν από τους δασκάλους του, ο οποίος τον συμβούλεψε: «Αποδέξου τα πάντα!». Το έκανε. Μπορεί να μην ήταν η διαδρομή που θα επέλεγε ο ίδιος, «αλλά δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ότι ήταν άχρηστη» είπε με νόημα.
Μάλιστα, οι άνθρωποι τον σταματούν στον δρόμο και του λένε: «Μου άλλαξες τη ζωή!». Από την πλευρά του, εκείνος τους απαντά ως εξής: «Δεν το ήθελα!». Μία ημέρα, όπως διηγήθηκε, ένας οικοδόμος και ένας οδηγός μίας Ferrari τον σταμάτησαν για να τον ευχαριστήσουν σχετικά με το βιβλίο του για τον αλτρουϊσμό. Συν τοις άλλοις, τα πνευματικά δικαιώματα τού επέτρεψαν να αρχίσει το φιλανθρωπικό του ίδρυμα, το οποίο χρηματοδοτεί έργα εκπαίδευσης, υγείας και περιβάλλοντος στην Ινδία, στο Νεπάλ και στο Θιβέτ. «Βοηθάμε 400.000 ανθρώπους κάθε χρόνο» επεσήμανε ο Ματιέ Ρικάρντ.
Υπάρχουν 30.000 λίμνες στο Νεπάλ και στο Μπουτάν που δεν έχουν ονόματα επειδή δεν υπήρχαν πριν από 30 χρόνια. Ο Ματιέ Ρικάρντ, επί παραδείγματι, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Για τους νέους ανθρώπους καταλαβαίνω ότι είναι πηγή άγχους – πώς θα μπορούσε να μην είναι; Το αντίδοτο είναι η δράση: Ενεργήστε με συμπόνια, τότε δεν θα αισθάνεστε τόσο ανήσυχοι. Κάντε κάτι, δημιουργήστε μια στάση ζωής. Η συμπόνια και η δράση πρέπει να συνυπάρχουν τόσο στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης όσο και σε όλα τα άλλα».
Καταληκτικά, ο Ματιέ Ρικάρντ ανέφερε: «Είμαι 77 ετών, με καλή υγεία. Δεν πιστεύω ότι θα ζήσω 1.000 χρόνια – φανταστείτε 1.000 χρόνια με Ντόναλντ Τραμπ! Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι που χρειαζόμαστε, αλλά αν είμαι τυχερός, μερικά χρόνια ακόμα θα επικεντρωθώ σε αυτά που έχουν μεγαλύτερη σημασία: Να γίνω καλύτερος άνθρωπος για να υπηρετώ καλύτερα τους άλλους».
