Από εκείνη την ημέρα άνοιξε για τα καλά η συζήτηση κατά πόσο υπάρχουν θαλάσσια θηλαστικά που χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς σκοπούς. Η φάλαινα στο Ίνγκα έφερε «εξάρτυση» όπου φαινόταν να μπορεί να τοποθετηθεί κάμερα, και στην οποία έγραφε πως αποτελεί «εξοπλισμό από την Αγία Πετρούπολη». Ειδικοί σε θέματα θαλάσσιας ζωής εξέφρασαν την εκτίμηση πως επρόκειτο για ένα ρωσικό πρόγραμμα χρήσης κητοειδών για στρατιωτικές επιχειρήσεις- και η αλήθεια είναι πως, αν και ακούγεται παράδοξο, δεν είναι κάτι καινούριο.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του National Geographic, το 2017 η ρωσική κρατική τηλεόραση είχε αναφέρει πως η χώρα πειραματιζόταν πάνω στη χρήση φαλαινών μπελούγκα, δελφινιών και κάποιων ειδών φώκιας για τη φύλαξη εισόδων σε ναυτικές βάσεις, παροχή βοήθειας σε δύτες και ενδεχομένως για επιθέσεις εναντίον παρείσακτων. Παρόλα αυτά, οι μπελούγκα βρέθηκαν εκτός προγράμματος όταν διαπιστώθηκε πως αρρώσταιναν εάν κολυμπούσαν για μεγάλες περιόδους σε νερά με χαμηλές, πολικές θερμοκρασίες.
Δεν είναι όμως μόνο η Ρωσία που κάνει χρήση θαλάσσιων θηλαστικών, καθώς το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό είχε ένα παρόμοιο πρόγραμμα από τη δεκαετία του 1960: Όπως προκύπτει, η τεχνολογία δεν μπορεί να ξεπεράσει ακόμα τις δυνατότητες αυτών των πλασμάτων πάνω στον εντοπισμό στόχων σε μεγάλα βάθη ή σε θολά νερά (οπότε και οι ένοπλες δυνάμεις τις βρίσκουν πολύτιμες).
Το πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α εκπαιδεύει τα θαλάσσια θηλαστικά του (περιλαμβανομένων θαλασσίων λεόντων και δελφινιών) για να εντοπίζουν και ανακτούν εξοπλισμό που έχει χαθεί στη θάλασσα και δύτες που προσπαθούν να εισέλθουν σε απαγορευμένες περιοχές. Επίσης, τα δελφίνια χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό ναρκών που είτε θάβονται στον πυθμένα είτε «αιωρούνται» κάτω από την επιφάνεια, δεμένες με άγκυρες.
Τα δελφίνια είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά χάρη στα «σόναρ» τους: Όπως και άλλα είδη, σαν τη φάλαινα όρκα, εκπέμπουν ήχους που χτυπούν πάνω σε αντικείμενα στο γύρω περιβάλλον τους και σχηματίζουν εικόνα για αυτό βάσει της ήχους.
