Τον περασμένο Μάιο ήταν η τελευταία φορά που τα κούτσουρα από το δάσος βγήκαν στην επιφάνεια, μετά από μια καταιγίδα.
Όπως περιγράφει ο γεωαρχαιολόγος Martin Bates, «όταν το δάσος είναι εκτεθειμένο, αποτελεί ένα θαυμάσιο θέαμα. Είναι μια μεγάλη, σκούρα καφέ μάζα, η οποία εκτείνεται σε μεγάλη απόσταση».
Σύμμφωνα με το Atlas Onscura, οι ερευνητές γνωρίζουν ότι η περιοχή ήταν λιβάδια πριν από το δάσος και ότι τα δέντρα έχουν ηλικία περίπου 6000 ετών. Στη συνέχεια, περίπου πριν από 4.500 χρόνια τα δέντρα ξεράθηκαν καθώς τα επίπεδα της θάλασσας αυξήθηκαν.
«Θα ήταν ένα παράξενο μέρος με τα νεκρά δέντρα να βρίσκονται στη θέση τους μέσα σε τούφες γρασιδιού, ενώ οι ρίζες τους πνίγονται σε θαλασσινό νερό», λέει ο Bates.
Οι κορμοί των δέντρων ανακατεύονται με ένα στρώμα λάσπης πάχους περίπου 10 μέτρων. Κάτω από αυτήν υπάρχει ένα άλλο στρώμα από πηλό και λάσπη περίπου 30 μέτρα βάθος.
Κάθε φορά που τα κύματα εκθέτουν το δάσος, «πρέπει να είσαι αρκετά γρήγορος και αποτελεσματικός στο χτένισμα της ακτής για να καταγράψεις νέα αξιοθέατα πριν σκεπαστεί ξανά».
