Η προσδοκία για μια έστω αυταρχική σταθεροποίηση του Αφγανιστάν υπό τους επανελθόντες στην εξουσία στην Καμπούλ διαλύθηκε από τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται για ολική επαναφορά στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης των Ταλιμπάν στην περίοδο 1996-2001 όταν τα νήματα της εξουσίας στην Καμπούλ τα κινούσε το Πακιστάν και πιο συγκεκριμένα η Υπηρεσία Πληροφοριών ISI (Interservices Intelligence).
Σήμερα οι Ταλιμπάν έχουν ανοίξει δίαυλους επικοινωνίας και με την Ρωσία και με το Ιράν και φαίνεται να αναζητούν μια γραμμή πλεύσης ίσων αποστάσεων ανάμεσα στους περιφερειακούς ανταγωνισμούς.
Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσον οι επιθέσεις του ISIS –K ήταν αιματηρή επικοινωνιακή δήλωση παρουσίας στο σκηνικό χάους και κενού εξουσίας του αεροδρομίου της αφγανικής κυβέρνησης , η αν ήταν προαναγγελία μιας γενικευμένης σύγκρουσης με τους Ταλιμπάν.
Για την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο και το Νέο Δελχί μένει να διαπιστωθεί η φερεγγυότητα των Ταλιμπάν κυρίως της δέσμευσης τους να μην επιτρέψουν την μετατροπή της χώρας σε βάση εξόρμησης των κάθε λογής Τζιχαντιστών.
Ανοικτό παραμένει το ερώτημα αν οι εναπομείναντες στο Ιράκ και στην Συρία Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους θα συρρεύσουν στο Αφγανιστάν με την προσδοκία ότι θα μπορέσουν να επανιδρύσουν σε γεωγραφική βάση το Χαλιφάτο.
Ερωτηματικά εγείρει και η στάση της Τουρκίας που επιμένει να διαδραματίσει ρόλο στο αεροδρόμιο της Καμπούλ αλλά και να διαμεσολαβήσει ανάμεσα στην Διεθνή Κοινότητα και τους Ταλιμπάν.
Η Ουάσιγκτον, η Τεχεράνη, η Μόσχα και το Ισλαμαμπάντ δεν χρειάζονται ενδιάμεσο για να επικοινωνήσουν με τους Ταλιμπάν όποτε προφανώς το ενδιαφέρον της Τουρκίας του Ερντογάν επικεντρώνεται στην αξιοποίηση των εσωτερικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων του Αφγανιστάν.
Στο Αφγανιστάν όπως και στην Λιβύη η Τουρκία επενδύει για την κατοχύρωση των συμφερόντων της σε παρατεταμένη εσωτερική σύγκρουση και πιο συγκεκριμένα στην όποιας μορφής εναντίωση στην κυβέρνηση των Ταλιμπάν στην Καμπούλ.
Οι ΗΠΑ απεχώρησαν και ο έλεγχος του Αφγανιστάν από την κυβέρνηση των Ταλιμπάν παραμένει ζητούμενος.
Η παραμονή των ΗΠΑ στην χώρα για μια εικοσαετία , η δεκαετία παρουσίας της ΕΣΣΔ από το 1979 μέχρι το 1989 αλλά και η απόπειρα των Βρετανών στα μέσα του 19ου αιώνα να προσαρτήσουν το Αφγανιστάν στην Ινδία είναι μια περίοδος επεμβάσεων που σε καμιά περίπτωση δεν κλείνει με την αποχώρηση τα ξημερώματα της 31ης Αυγούστου όλων των αμερικανικών δυνάμεων που είχαν μείνει στη χώρα.
Για δεκαετίες μήλον της έριδος ανάμεσα πρώτα στην Βρετανική Αυτοκρατορία και στην Τσαρική Ρωσία και στην συνέχεια ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και στις ΗΠΑ το Αφγανιστάν σήμερα συγκεντρώνει την προσοχή αλλά και τις παρεμβατικές φιλοδοξίες όλων των κρατών της ευρύτερης περιοχής.
