Ο Χρήστος Σαντικάι μιλά για τα πρώτα χρόνια της οικογένειάς του από την Αλβανία στην Ελλάδα και τις προσπάθειες των γονιών του να τον μεγαλώσουν με ασφάλεια. Ήταν καλεσμένος στο Στούντιο 4 το απόγευμα της Πέμπτης 27 Μαρτίου. Ο γνωστός μουσικός μίλησε μεταξύ άλλων για την οικογένειά του και τα πρώτα χρόνια που ήρθαν από την Αλβανία στην Ελλάδα.
«Γεννήθηκα στην Αλβανία το ’94. Είμαι 30 τώρα θα γίνω 31 τον Ιούνιο και ήρθα εδώ το ’97 στην ηλικία του γιου μου. Δεν σκέφτομαι ότι ξεσπιτώθηκα τότε. Γιατί δεν νιώθω αυτό το πράγμα. Νιώθω ότι είμαι Έλληνας γιατί μεγάλωσα εδώ πέρα.
Υπάρχουν κάποιες μνήμες, γιατί γινόταν πόλεμος τότε. Γιατί γινόταν εμφύλιος. Έχω στο μυαλό μου ακόμα τους πυροβολισμούς, τα θυμάμαι γιατί ξεκίνησαν από την πόλη μου, τον Αυλώνα, από εκεί ξεκίνησε όλο αυτό. Αλλά αυτό που με εμπνέει είναι το θάρρος του πατέρα μου.
Γιατί είναι ακριβώς σαν να πάρω εγώ τώρα τον μικρό Αλέξανδρο και να πάω κάπου χωρίς να το θέλω. Με την έννοια να αναγκαστώ να πάω κάπου και να μπορέσει να μεγαλώσει με όλες τις αξίες, τις καλές», είπε ο Χρήστος Σαντικάι.
Τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα
Όσο για την μεγάλη απόφαση να έρθουν στην Ελλάδα: «Ήρθαμε όλοι μαζί. Σε ένα βράδυ πάρθηκε η απόφαση πάρθηκε. Είπαν ότι πρέπει να φύγουμε, δεν γινόταν διαφορετικά. Γιατί θα μας έπαιρνε καμία αδέσποτη. Εδώ στην Ελλάδα νομίζω ήταν ο αδελφός του πατέρα μου. Είχαν έρθει πιο νωρίς, το ’91 νομίζω. Είχαμε να ακουμπήσουμε κάπου για λίγο.
Αυτό μου φαίνεται πολύ δύσκολο και είναι πρότυπο για μένα ο πατέρας μου. Δεν το συζητάει και πολύ. Είναι πολύ σοβαρός γενικά. Τώρα καταλαβαίνω πως θα ήταν μαζί μου. Εμένα δεν με χάρηκε και δεν με μεγάλωσε όπως μεγαλώνω το παιδί μου. Η μαμά μου ήταν κέρβερος στο σπίτι. Χωρίς αυτή δεν θα είχαμε κάνει τίποτα», εξηγεί ο Χρήστος Σαντικάι στο Στούντιο 4.
