Ο Στέλιος Διονυσίου μαζί με τα αδέρφια του, Άγγελο και Διαμαντή κάθισαν στον καναπέ του Στούντιο 4. Εξήγησαν γιατί δεν έχουν εξαιρέσει στιγμές από την παράσταση για τη ζωή του Στράτου Διονυσίου.
Όπως φέρνει στη μνήμη του ο Στέλιος Διονυσίου την τελευταία ημέρα του πατέρα του λέει: «Θυμάμαι εκείνο το πρωινό πολύ έντονα. Ήταν η μοναδική φορά που δεν έφυγα από το σχολείο με το σχολικό. Έφυγα με τα μέσα μεταφοράς. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Έφτασα κάπου στο Χίλτον που είναι το πατρικό σπίτι. Έβλεπα ασθενοφόρα κλπ, είχα μια πολύ χάλια διάθεση.
Όταν έφτασα στο σπίτι δεν είχε «φύγει» ακόμα, ήταν 10 το πρωί. Εκεί ήταν η μητέρα μας και ο θείος μας που δούλευε στο Στράτος και τον είδε για τελευταία φορά όταν έφυγε από τη δουλειά. Δούλευε το προηγούμενο βράδυ. Μας ενημέρωσε η θυρωρός της πολυκατοικίας ότι κάτι λένε στα ραδιόφωνα. Πήγαμε στον Ευαγγελισμό και εκεί αντικρύσαμε όλο αυτό το θέαμα. Ήταν τραγικό. Ήταν συγκλονιστική στιγή. Με πήραν οι νοσηλευτές και με έβγαλαν έξω», αναφέρει.
Αλλά η παράσταση έχει στοιχεία από όλη τη ζωή του Στράτου: «Στην παράσταση έγινε μια επιλογή για να φανούν όλα. Η ζωή του, τα πάντα, οι αδυναμίες του, οι δύσκολες στιγμές στη φυλακή. Όλος ο κόσμος και όλοι έχουν τις αδυναμίες τους, τα πάθη τους. Έγινε και δίσκος μέσα στη φυλακή, του Πλέσσα.
Ο Άγγελος Διονυσίου για την παράσταση
Όταν θες για έναν άνθρωπο να δείξεις τη ζωή του, να τα βάλεις όλα. Έτσι κάναμε εμείς. Δεν είπαμε κάτι για το κείμενο. Όλη η παράσταση είναι σε ένα flashback. Είναι πολύ πιο συγκινητικό. Πήγα δε δυο πρόβες και δεν μπορούσα να κάτσω», είπε ο Άγγελος.
Με τον Στέλιο να προσθέτει: «Το σκεπτικό ήταν να μη φανεί ο σούπερ ήρωας. Για εμάς είναι δύσκολο να τον δούμε σαν σταρ κι όχι σαν πατέρα. Αλλά δεν κάναμε καμία παρέμβαση στο κείμενο. Να πούμε ότι αυτό δεν μας αρέσει, μήπως το πούμε διαφορετικά. Οι σεναριογράφοι ήρθαν στο σπίτι, μίλησαν με τη μαμά μας. Συνέλεξαν πληροφορίες, τα παιδιά ήταν έτοιμα, διαβασμένα.
Εκτός από το βιβλίο που έχει γράψει ο Κώστας Μπαλαχούτης που πήραν πολλά στοιχεία. Θα μπορούσε κάποιος να κρύψει τη φυλακή, γιατί να το κρύψεις. Αφού ήταν μέρος της ζωής του. Κι επειδή είναι πρόσφατο θα το πω. Η Μαρίνα Βλαχάκη αναφέρεται στην παράσταση μας. Δεν την έχουμε κρύψει.
Γιατί έγινε θέμα ότι δεν ρωτήθηκε. Θέλαμε να δείξουμε πώς ήταν σαν άνθρωπος, με τις ωραίες και τις άσχημες στιγμές. Ας πούμε η ταινία για τον Καζαντζίδη έφτασε μέχρι ένα συγκεκριμένο όριο. Δεν έφτασε μέχρι το τέλος της ζωής του. Μέχρι που σταμάτησε να τραγουδά», συμπληρώνει.
