Ο θάνατος του Μανώλη Λιδάκη έχει σκορπίσει θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο και το κοινό που αγάπησε τη φωνή του.
Η δυσάρεστη είδηση προκάλεσε κύμα συγκίνησης, με πολλούς συναδέλφους του να εκφράζουν τη θλίψη τους μέσα από τα social media.
Ανάμεσα σε αυτούς που αποχαιρέτησαν δημόσια τον αγαπημένο ερμηνευτή είναι και η Χάρις Αλεξίου, η οποία με μια λιτή αλλά φορτισμένη συναισθηματικά ανάρτηση, εξέφρασε την οδύνη της για την απώλειά του.
Συγκεκριμένα, η σπουδαία ερμηνεύτρια δημοσίευσε σε Insta Story μια φωτογραφία του Μανώλη Λιδάκη, συνοδεύοντάς τη με τα εξής λόγια:
«Όχι βρε αγόρι μου.
Όχι αγαπημένη μου φωνή.
Όχι Μανώλη μου τόσο νέος.
Δεν το πιστεύω Θεέ μου.»
Ποιος ήταν ο Μανώλης Λιδάκης
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1960 και άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ νεαρή ηλικία. Στα εννέα του χρόνια, άρχισε τις μουσικές του σπουδές στην κιθάρα, τα πνευστά και στη θεωρία της μουσικής. Από το 1970 ως το 1977, συμμετείχε στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα.
Το 1982, ανέβηκε στην Αθήνα, όπου πήρε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή «Να η Ευκαιρία», ενώ υπέγραψε και το πρώτο του συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Από τότε ξεκίνησε επαγγελματικά το τραγούδι, ενώ παλαιότερα τραγουδούσε σε μικρές ταβέρνες, μπουάτ και μουσικά μαγαζιά είτε στην Αθήνα, στην Κρήτη είτε μαζί με τον αδερφό του στις Σέρρες.
Μανώλης Λιδάκης: Στην Κρήτη είχαμε ένα γκρουπάκι και τραγουδούσαμε. Σε μια ταβέρνα, λοιπόν, -κάτι τέτοιο ήταν- μου ζήτησαν να τραγουδήσω μερικές μέρες. «Αν μπορείς να μας εξυπηρετήσεις», μου είπαν. Πήγα την πρώτη βδομάδα και στο τέλος τούς είπα «Εντάξει, αρκετά ήταν, να σταματήσω τώρα». «Ούτε να το σκέφτεσαι», ήταν η απάντηση. «Σου δίνουμε τα διπλά για μια ακόμα εβδομάδα». Και συνέχισα να τραγουδάω. Όταν τελείωσε και η δεύτερη εβδομάδα, πάω και τους λέω «Να σταματήσω τώρα». Με ταύτα και με κείνα βρέθηκα στην Αθήνα για να κάνω συμβόλαιο με τη Minos. Μου είπαν «Θα πας και στην τηλεόραση, στο «Να Η Ευκαιρία». Είναι εκεί και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Κατσαρός». Και πήγα.
Το 1982, κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, «Μετά Από Σένα», του Γιώργου Κατσαρού, ενώ συμμετείχε στο δίσκο «Μίλα Μου Απλά» με την Ελένη Δήμου και το Γιάννη Πάριο, στο “Ρεπορτάζ” του Γιάννη Μαρκόπουλου με το Γιώργο Νταλάρα κ.ά.
Το 1988, υπογράφει συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, οπότε και αρχίζει να γίνεται περισσότερο γνωστός και δημοφιλής, ειδικά με το δίσκο του «Ούτε Που Ρώτησα» (1990). Τα επόμενα χρόνια, ακολουθεί πληθώρα συνεργασιών και κυκλοφορίες δίσκων με μεγάλη απήχηση στο κοινό, οι οποίοι τον καθιέρωσαν ως έναν εκπρόσωπο του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού. Έχει καταπιαστεί και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας διάφορα παλιά ριζίτικα και άλλα κρητικά τραγούδια (π.χ. δίσκος «Κόκκινο Ακρογιάλι»). Ο ίδιος επίσης είχε δηλώσει ότι έχει επηρεαστεί από τραγουδιστές όπως τον Ξυλούρη, τον Μπαξεβάνη, τον Αηδονίδη, τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση, αλλά και τη Μοσχολιού, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Τον Ιούνιο του 2001, κυκλοφορεί το άλμπουμ «Υλικό Ονείρων», στο οποίο συνεργάζεται με το Γιώργο Ανδρέου, το Λάκη Λαζόπουλο, τον Κώστα Λειβαδά, τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Άλκη Αλκαίο. Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του στο άλμπουμ είναι ένα ντουέτο του Λιδάκη με την Ελένη Τσαλιγοπούλου (είχαν συνεργαστεί ξανά το 2002 σε μουσικές εμφανίσεις στη «Σφεντόνα»), εμπνευσμένο από την Τρικυμία του Σαίξπηρ.
Το 2007, συνεργάστηκε σε μουσικές εμφανίσεις με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, αφιέρωμα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Το 2008, άλλαξε δισκογραφική εταιρεία και υπέγραψε συμβόλαιο με τη Legend. Την ίδια χρονικά, συνεργάστηκε με το Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μπάμπη Στόκα στο Κέντρο Αθηνών. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009, με τίτλο «Μη μου γκρεμίζεις το όνειρο», όπου συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό.
