Η Λίνα Νικολακοπούλου ήταν η καλεσμένη στο Στούντιο 4 το απόγευμα της Τετάρτης 26/6, όπου μεταξύ άλλων μίλησε για την κατάρρευση των δισκογραφικών εταιριών και την αλλαγή στους νόμους της αγοράς που επηρέασε άμεσα τους δημιουργούς.
Στην ερώτηση αν η επιτυχία δημιουργεί ένα βάρος στον καλλιτέχνη απάντησε, η γνωστή στιχουργός: «Ναι, στη δικιά μου περίπτωση τουλάχιστον. Όταν πήρα ρίσκα ας πούμε για πιο αιχμηρά πράγματα, όταν έκανα το «Δι’ευχών» και το «Μένω εκτός» ή το «Μαμά γερνάω».
Ήξερα ότι έχω ανεβάσει τον πήχη κι όλη μου η αγωνία ήταν για το επόμενό μου βήμα. Αλλά και την ίδια ώρα δεν ήθελα να παρασοβαρέψω πολύ και δεν μπορώ να γράψω χαρούμενα τραγούδια ή καθημερινά. Είχα δηλαδή αυτή την έγνοια.
Η ισορροπία βρίσκεται με τη λογική ότι η ζωή η ίδια ορθώνει κάτι τοίχους και σε εμποδίζει να προχωρήσεις όπως ήθελες. Σε δοκιμάζει. Γιατί μετά από αυτά τα μεγάλα σήματα που βλέπετε, γκρεμίστηκαν οι δισκογραφικές, δεν τους αφορούσε τίποτα από όλα αυτά. Οπότε έπρεπε να κρατήσεις το όνειρο ζωντανό μέσα σου και να δεις πότε θα ξαναπεράσει καράβι για να πας στον προορισμό σου.
Σκεφτείτε ότι το καράβι ήρθε για μένα με τον Νικόλα Πιοβάνι. Μπόρεσα να κάνω κάτι που δεν ήταν trendy, μέσα στις προδιαγραφές. Υπήρχε μεγάλο χρονικό κενό, πολλά χρόνια. Αυτά τα χρόνια καταγράφεις ό,τι θέλεις, αλλά βρίσκεις άλλες διεξόδους. Εγώ άρχισα να κάνω συναντήσεις με ποιητές, με λογοτέχνες και με επιστήμονες και να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που με ενδιέφεραν. Δεν είναι θέμα στενοχώριας, είσαι σε ένα σημείο με άγνωστο αύριο.
Το συναίσθημα είναι «απαιτητικό», πρέπει να έχεις κουράγια πολλά. Αξίζει τον κόπο να μην ξεκοπείς από το όνειρό σου, να πιστεύεις ότι η αιτία που σε έχει κάνει να διαφοροποιηθείς είναι ουσιαστική και βαθιά. Θέλει κουράγιο να σταθείς ζωντανός και τρυφερός», είπε η Λίνα Νικολακοπούλου.
