Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι η Μόμο, στο θεατρικό έργο The Humans και μίλησε για τον ρόλο της και τη συνεργασία της με το Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Επίσης αναφέρθηκε στο πρόβλημα της όρασής της και τη ζωή μετά από την απώλεια του συζύγου της.
Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο Μουσούρη, ένα ιστορικό κτίριο στο οποίο έβλεπε παραστάσεις της Έλλης Λαμπέτη και της Βάσως Μανωλίδου όταν ήταν ακόμη μαθήτρια.
Η ηθοποιός δέχτηκε με χαρά τον ρόλο: «Είπα αμέσως «ναι» στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για το «The Humans», χωρίς να ξέρω το έργο. Ήθελα να δουλέψω μαζί του, έπαιζε στο «Πόρτα» όταν ήταν νεαρούλης.
Δεν φαντάστηκα ότι η γιαγιά που θα υποδυόμουν, με Αλτσχάιμερ και καθηλωμένη σε αμαξίδιο, θα ήταν ένας τόσο συγκινητικός ρόλος. Τον αγάπησα πάρα πολύ. Στην ηλικία που είμαι, το να παίζεις με τόσο ωραίους συνάδελφους σε ένα ωραίο θέατρο είναι ένα δώρο.
Αυτό που με βοήθησε να ενσαρκώσω την ηρωίδα με Αλτσχάιμερ είναι ότι σκέφτηκα πως είναι τα μωρά που θέλουν να εκφραστούν, αλλά δεν ξέρουν ακόμη τις λέξεις», είπε στην κάμερα του Mega και τον Άρη Καβατζίκη.
Το πρόβλημα με την απώλεια της όρασής της, άλλαξε την καθημερινότητά της:
Η ζωή της άλλαξε όταν άρχισε να χάνει την όρασή της μερικώς: «Αλίμονο μου αν το έβαζα κάτω, θα ήταν πολύ μελαγχολικό. Βέβαια όταν άρχισα να μη βλέπω καλά παραλίγο να με πάρει από κάτω, με έπιασε μία απελπισία. Έλεγα «δεν θέλω να ζήσω, θέλω να πεθάνω», και τώρα θέλω πάρα πολύ να ζω, μου αρέσει πολύ να ζω και να δουλεύω.
Πρέπει να χαίρομαι που βλέπω αυτά που βλέπω. Μου έλεγαν «θα συνηθίσεις» κι έλεγα πως δεν συνηθίζεται το να μη βλέπεις. Απλά παίρνεις απόφαση ότι υπάρχουν ωραία πραγματα που μπορείς ακόμα να τα ζεις. Τώρα είμαι 87 ετών και είμαι πάρα πολύ τυχερή», πρόσθεσε η μεγάλη ηθοποιός.
Ο σύντροφός της, Κωστής Σκαλιόρας έχει φύγει από τη ζωή πριν από 10 χρόνια κι εκείνη δεν επισκέπτεται τον τάφο του: «Τα μνημόσυνα και οι κηδείες δεν μου πάνε, δεν τα καταλαβαίνω. Είμαι συνεχεία δίπλα στον Κωστή, μπορεί να μιλάω σε ένα άδειο μαξιλάρι.
Δεν ξεχνάω ποτέ το τι ήταν ο Κωστής για μένα, είναι εκεί σε κάθε γωνία του σπιτιού στο οποίο ζήσαμε μαζί. Είναι σημαντικό για μένα ότι ζω ακόμη εκεί, στο σπίτι μας. Θα ήθελα να γινόταν ένα θαύμα και να δω τον Κωστή έστω για μίση ωρίτσα να τα πούμε, αλλά αυτό δε γίνεται.
Βλέπω τον Κωστή πολύ στον ύπνο μου, όπου μου συμβαίνουν διάφορα και συμμετέχει κι εκείνος. Οι απώλειες δημιουργούν μοναξιά, μου λείπουν οι άνθρωποι, αλλά μεγαλώνοντας αποκτώ νέους φίλους, με τους μεγάλους δεν κολλάω», είπε η Ξένια Καλογεροπούλου στην εκπομπή Πάμε Δανάη.
