Ο Θοδωρής Αθερίδης ήταν ο νέος καλεσμένος στην εκπομπή Στούντιο 4 την Τρίτη 21/11 στην ΕΡΤ1. Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου με τον Θανάση Αναγνωστόπουλο καλωσόρισαν τον πιο κουλ τύπο που έχουν γνωρίσει, όπως του είπαν την ώρα που κάθισε στον γνώριμο μπλε καναπέ τους.
Από τη στιγμή που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τίποτα άλλο: «Άλλαξα θετικά γιατί γίναν τα σχέδιά μου πραγματικότητα. Έκανα μια δουλειά που την αγαπώ πάρα πολύ, αλλά με αγάπησε κι αυτή ήταν ένας αμοιβαίος έρωτας.
Δεν είχα φιλοδοξίες μεγάλες. Όταν έγινα ηθοποιός ντρεπόμουν να πω τη λέξη αρχικά και μετά βρέθηκα να έχω μεγαλώσει την κόρη μου από αυτή τη δουλειά, χωρίς να χρειαστεί να κάνω κάποια άλλη. Πραγματοποίησα τα όνειρά μου πιο εύκολα από ό,τι περίμενα», είπε αρχικά ο Θοδωρής Αθερίδης.
Μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια και την εφηβεία του στη Θεσσαλονίκη, είπε πως δουλεύοντας στα 15 για μια εβδομάδα μόνο σαν υπάλληλος σε κατάστημα, κατάλαβε τι είναι η δουλειά, αφού κοιτούσε συνέχεια το ρολόι. Μεγάλωσε μέσα στο μαγαζί της μητέρας του στην Τσιμισκή. Αυτό τον επηρέασε στις σχέσεις του με τις γυναίκες αφού είχε συναναστροφές μαζί τους: «Μεγάλωσα μέσα σε γυναίκες στη μπουτίκ της μητέρας μου στην Τσιμισκή. Έλεγαν τα πάντα μεταξύ τους. Μετά είχα την αδερφή μου και τις φίλες της. Έτσι έμαθα πως σκέφτονται οι γυναίκες», πρόσθεσε.
Η εφηβεία του στη Θεσσαλονίκη είχε περιστατικά βίας που γρήγορα τα άφησε πίσω του: «Μεγάλωσα σε γειτονιά πολύ ανήσυχη, στην πλατεία Ναυαρίνου, τότε ήταν σαν τα Εξάρχεια», εκεί οδηγούσε από τα 14 μηχανάκι, ενώ υπήρχαν πολλά ναρκωτικά στην περιοχή.
Δείτε το βίντεο:
Ο Θοδωρής Αθερίδης περιέγραψε τις κρίσεις πανικού που άρχισαν στα 15: «Όσο περνούν τα χρόνια πιστεύω πως υπήρχε βιολογικό υπόβαθρο. Τα ίδια προβλήματα που είχα εγώ, είχαν και οι φίλοι μου. Ήμουν ένα φοβικό παιδί. Όταν αντιλήφθηκα πως οι γονείς μου δεν είναι θεοί, αλλά άνθρωποι τυχαίοι. Στα 15 έπαθα μια φυσική απέχθεια στη βία, άλλαξα παρέες. Οι κρίσεις πανικού μου είχαν βιολογικό υπόβαθρο», εξήγησε για τις κρίσεις πανικού που ξεκίνησαν σε πολύ νεαρή ηλικία. «Έπαθα την πρώτη κρίση πανικού 15 χρονών, ήταν Νοέμβριος του ’80. Τις πρώτες φορές ένιωθα λες και εξωγήινοι κατέλαβαν το μυαλό μου», είπε περιγράφοντας πως ένιωσε τότε. Μάλιστα οι γονείς του τον πήγαν σε νευρολόγο και πήρε φαρμμακευτική αγωγή.
Ακολούθησε ένα διάστημα ήρεμο με ομοιοπαθητική: «Μετά έκανα ομοιοπαθητική, ο Ιεροκλής με βοήθησε. Βρισκόμασταν στο Μύλο και παίζαμε και ξαφνικά άρχισα να ανεβάζω σφυγμούς. Τότε με έστειλε για την ομοιοπαθητική κι έφυγε το άγχος», ενώ ακολουθούσε η πρώτη τους συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα στην Αθήνα. Στη συνέχεια δεν τήρησε τη θεραπεία και οι κρίσεις επέστρεψαν. Τα τελευταία χρόνια όπως είπε παίρνει αντικαταθληπτικά, αφού διαγνώστηκε με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή.
Ο Θοδωρής Αθερίδης έχει βρει πια τρόπους για να διαχειρίζεται τις φοβίες του, που είχαν επέκταση στα ασανσέρ και στις πτήσεις με αεροπλάνο ακόμη και με εφαρμογές στο κινητό του. Μια ακόμη φοβία του ήταν η αρρωστοφοβία: «Τόσο καραγκιόζηδες είμαστε…», είπε γελώντας για την περίπτωση που παραλίγο να στείλει στον δερματολόγο του για δεύτερη φορά την ίδια φωτογραφία από ελιά στην πλάτη του για να την ελέγξει.
Το σχετικό απόσπασμα:
Παράλληλα σχολίασε την αφαίρεση της λέξης «χοντρή» από τους στίχους του τραγουδιού «Άδωνις», από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη: «Είναι για γέλια αυτό το πράγμα. Αν είναι να το πεις, πες το όπως γράφτηκε. Αλλιώς μη το πεις καθόλου, το τραγούδι χάνει τη στιγμή της γέννησής του. Η γλώσσα είναι ζωντανό πράγμα. Όταν βγάζεις μια λέξη από ένα τραγούδι είναι σαν να ακρωτηριάζεις ένα μέλος σε ένα ζωντανό πράγμα», σχολίασε.
