Ο Ένκε Φεζολλάρι είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της νέας γενιάς, με ξεχωριστή φωνή πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του. Το διάστημα αυτό βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, στο ΚΘΒΕ, στη σχολή του οποίου «ανδρώθηκε» ως καλλιτέχνης με το θεατρικό project «Αίθουσα αναμονής. Humanity».
Ο αλβανικής καταγωγής καλλιτέχνης βρέθηκε τη Δευτέρα προσκεκλημένος στο πλατό του «Στούντιο 4» και μίλησε μεταξύ άλλων για τον ρατσισμό, πως τον βίωσε ως μικρό παιδί, πως διεισδύει στην ψυχή των ανθρώπων και πως προσπαθεί να τον εξορκίσει μέσα από την Τέχνη.
«Ο ρατσισμός είναι τραύμα που δε ξεχνιέται. Μην ξεχνάτε ότι το ’90 γινόντουσαν οι επιχειρήσεις σκούπας -εγώ βλέπω ΜΑΤ και η καρδιά μου χτυπάει.
Περνάς τον ρατσισμό, μετά σιχαίνεσαι τη μαμά σου που μιλάει αλβανικά -ναι, ναι, εγώ θυμάμαι έλεγα “μη μιλάς αλβανικά, δεν θέλω οι φίλοι μου, δεν θέλω”. Κι ευτυχώς βρέθηκαν στο διάβα μου καθηγητές στο λύκειο, καθηγητές στο γυμνάσιο που μου είπαν είναι πολύ ωραίο να είσαι διαφορετικός. Με κορόιδευαν τα παιδιά, “Αλβανέ, Αλβανέ” κι είχε έρθει μια κοπέλα από την Αλβανία κι εγώ τι έκανα; Την κορόιδευα αυτήν για να μην με κοροϊδεύουν εμένα τα παιδιά.
Και λες τι έχω ζήσει. Πως μια γυναίκα, η μαμά μου, ήρθε από την Αλβανία και μεγάλωσε δυο παιδιά και περάσαμε διά πυρός και σιδήρου» .
Δείτε το σχετικό βίντεο:
