Ο Αλέξης Παππάς ήταν από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα στο φετινό Survivor. Μετά από αρκετά επεισόδια στα οποία έδωσε πολλά περιστατικά γεμάτα ίντριγκα και ριάλιτι αποφάσισε να αποχωρήσει οικειοθελώς και να επιστρέψει στην Ελλάδα, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.
Τώρα έχει μπροστά του τα επόμενα σχέδιά του και αφήσει στην άκρη τα λάθη του παρελθόντος για να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Ο Αλέξης Παππάς μίλησε στο περιοδικό ΟΚ και τον Αστέρη Κασιμάτη σχετικά:
Στον φετινό κύκλο του Survivor αναφέρθηκε στην καταγωγή σου από τη Βόρειο Ήπειρο. Ήσουν μόνο 4 χρονών, όπως έχεις περιγράψει, όταν με τους γονείς σου διασχίζατε βουνά για να περάσετε στην Ελλάδα. Σκληρές εικόνες για ένα παιδί σε μια τόσο τρυφερή ηλικία.
Δεν το είδα εκείνη την περίοδο ως κάτι σκληρό, αλλά ως μια διαδικασία. Δεν ήξερα για ποιο λόγο γίνεται. Απλά ακολουθούσα τους γονείς μου, νιώθοντας ασφάλεια μαζί τους.
Αργότερα, όταν συνειδητοποίησα τη μεγάλη προσπάθεια που έκαναν, εκείνες οι αναμνήσεις λειτουργούσαν σαν εργαλεία, σαν εφόδια για τη ζωή μου. Είπα ότι αφού οι γονείς μου πέρασαν όσα πέρασαν κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας και με μεγάλωσαν με τον πιο σωστό τρόπο, τότε μπορώ κι εγώ να ορθοποδήσω και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα.
Όταν ήσουν παιδί έκρυβες την καταγωγή σου;
Όχι, η καταγωγή μου είναι ελληνική. Η ιστορία της Βορείου Ηπείρου έχει ρίζα την Ελλάδα και η γλώσσα και τα ήθη και τα έθιμα ήταν όλα ελληνικά. Οπότε δεν θα μπορούσε κάποιος να με κάνει να νιώσω ότι είμαι ξένος, γιατί ήμουν και Έλληνας. Δεν ήμουν ποτέ θύμα μπούλινγκ, ούτε ένιωθα ότι βρίσκομαι στο περιθώριο. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ ευχάριστα.
Βέβαια οι γονείς μου δούλευαν σκληρά για να μπορούν να μας μεγαλώσουν εμένα και τον αδελφό μου. Είναι 4,5 χρόνια μεγαλύτερος μου και ζει στο Λονδίνο.
Αν και έλειπαν αρκετά από το σπίτι μας, ποτέ δεν μας έλειψε η στοργική φροντίδα τους. Τους παραδέχομαι τους γονείς μου. Τους έχω πρότυπο. Παρά τις δυσκολίες κατάφεραν να μας διαπαιδαγωγήσουν πολύ σωστά.
Σήμερα, στα 38 σου χρόνια, έχεις κάνει την αυτοκριτική σου;
Όσο μεγαλώνω, μαθαίνω και διαπιστώνω λάθη που έχω κάνει. Προσπαθώ να είμαι πιο διαλλακτικός και να προσαρμόζομαι στα «θέλω» της κοινωνίας. Μικρότερος ήμουν πιο ανυπόμονος.
Έβαζα στόχους κι αν δεν γίνονταν στο διάστημα που είχα βάλει στο μυαλό μου, έπεφτα ψυχολογικά. Πλέον πολλά από τα πράγματα που αποφασίζω να κάνω τα αφήνω και λίγο στην τύχη τους. Ωραίοι οι στόχοι, ωραία τα όνειρα, αλλά αν βουτάς και μέσα στα όνειρά σου δεν μπορείς να νιώσεις ότι είσαι ξύπνιος. Είσαι μόνιμα κοιμισμένος σε μια ιδέα που είναι ένα όνειρο.
