Η Πέννυ Μπαλτατζή βρέθηκε στο πλατό του Στούντιο 4 κι έκανε μια μεγάλη εξομολόγηση στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο για τη δύσκολη σχέση που είχε με τη μητέρα της, μέχρι να μπορέσει να αποδεχτεί το πρόβλημά της.
Η ερμηνεύτρια εξήγησε στην απογευματινή εκπομπή της ΕΡΤ1 πόσο έζησε δίπλα στη μητέρα της που έπασχε από ιδεοψυχαναγκασμό: «Το πώς μεγάλωσα είναι περίεργη ιστορία. Η μητέρα μου είχε ιδεοψυχαναγκασμό. Μια πρώτη διάγνωση έκανα μόνη μου όταν ήμουν 21 ετών. Ξαφνικά διαβάζω αγχώδεις διαταραχές και όταν είδα το κεφάλαιο είδα ότι τα είχε όλα η μαμά μου. Θέλει να τα κάνει όλα με την ίδια σειρά, είχε χαρτάκια παντού στο σπίτι, δυσκολευόταν να προσαρμοστεί σε καινούργιο χώρο. Είχε πολλά που οριακά έλεγες «αυτισμός;».
Αλλά ήταν κομμάτι του ιδεοψυχαναγκασμού και έχω μάθει με συγκεκριμένο τρόπο και αν μου τα αλλάξεις χάνω τον έλεγχο, την ψυχραιμία μου και γίνομαι κάποια άλλη. Η μαμά μου διάβαζε πολύ και επειδή ένιωθε όλες τις αγωνίες της μαμάς και του εαυτού της και ήξερε πριν από εμάς πως ήταν. Αυτό που έχω μάθει από συγγενείς είναι ότι από 16 ετών φαινόταν ότι είχε κάποιες δυσκολίες.
Θεωρούσε ότι εμείς έχουμε θέμα σε πολλά κομμάτια της καθημερινότητας. Πήγε σε μια παιδοψυχολόγο και είπε ότι δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τα παιδιά μου. Και αυτό που γνωρίζω από τον μπαμπά μου ότι της είπαν ότι «τα παιδιά σου είναι μια χαρά». Της είπαν να πάει σε ομάδα και όχι ιδιωτικά. Ήταν θέμα της μαμάς μου που δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Της είπαν ότι πρέπει να πάει σε ψυχίατρο και να πάρει αγωγή. Ενώ ήταν άνθρωπος διαβασμένος και είχε ανθρώπους δίπλα της που της μίλησαν και της είπαν να μην αγχωθεί, ότι δεν θα εθιστεί. Αλλά φοβόταν ότι θα εθιστεί και δεν θα έχει τον έλεγχο.
Ο μπαμπάς μου πικραινόταν πολύ και κρατούσε μια παθητική στάση, προσπαθούσε να κρατήσει ισορροπία. Του έριξα ευθύνες για κάποια στιγμή. Και στη μαμά μου έριξα και θύμωσα τόσο πολύ που αν μου έλεγες «η μαμά σου πέθανε» δεν θα με πείραζε. Θύμωνα με εκείνη που φέρεται έτσι στον εαυτό της. Ένιωθα σαν να το είχα αναλάβει.
Ενώ ήμουν πολύ ήσυχο παιδί, δεν με άκουσαν στην εφηβεία μου και στα 18 μου έσκασα. Συναισθηματικά δεν ήταν λειτουργική. Υπήρχε μεγάλο κομμάτι υστερίας και φρίκης. Είχα να διαχειριστώ πολύ κλάμα, τύψεις με όλα αυτά που ακούγαμε. Έλεγε πολύ σκληρά πράγματα. Από κατάρες μέχρι πολύ σκληρές κουβέντες, δεν μπορείς να τα χωνέψεις. Και νομίζω ότι για αυτό θύμωσα. Τη συγχώρησα με πολύ δουλειά και πολύ πόνο», παραδέχτηκε η Πέννυ Μπαλτατζή.
Αργότερα όλο αυτό σωματοποιήθηκε και η μητέρα της έπαθε ALS: «Έχασα τη μαμά μου το 2018 και πήρα πολύ μεγάλη ανάσα, ανακουφίστηκα πάρα πολύ», είπε χαρακτηριστικά η Πέννυ Μπαλτατζή και εξήγησε: «Σωματοποιήθηκε η ψυχική της ασθένεια, έπαθε ALS, όλα ακινητοποιούνται. Ήθελε κι εκείνη να «φύγει».
Υπήρχαν στιγμές που ήταν στο κρεβάτι… την έβλεπα και της έλεγα πόσο όμορφη ήταν. Θυμάμαι που μου έλεγε: θέλω την ελευθερία μου. Τι άλλο μπορεί να θέλω εγώ, λοιπόν, για την μαμά μου, πέρα από το να πετάξει;».
Ήταν στο νοσοκομείο σε ημικωματώδη κατάσταση και να λέω πεθαίνει τώρα. Και να πηγαίνω στα αφτιά της να της λέω «μαμά, μαμά έλα με ακούς, μαμά, μαμά, μαμά με ακούς, μαμά, μαμά» Τελικά επανήλθε, γυρίσαμε σπίτι και πέθανε μετά από ένα χρόνο. Αλλά αυτό ήταν σαν να την έχασα μια φορά. Τα είδα όλα», πρόσθεσε η Πέννυ Μπαλτατζή στο Στούντιο 4.
