Ο Διονύσης Τσακνής ήταν καλεσμένος στην εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω, όπου αποκάλυψε τα ερεθίσματα που τον κάνουν να προσεγγίζει διαφορετικά τις συνθέσεις του. Επίσης μίλησε για τις συνεργασίες του με όλους τους μεγάλους ερμηνευτές, τη σχέση ζωής με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τη μεγάλη τιμή που του έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Μια ευχάριστη παρέμβαση στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου έκανε η Άννα Μονογυιού, σύντροφος του Διονύση Τσακνή, η οποία τον χαρακτήρισε «μεγαλείο»: «Όταν τον πρωτογνώρισα είπα ότι με αυτόν τον άνθρωπο αποκλείεται να πλήξω. Του έχω μεγάλη εκτίμηση γιατί πέρα από τη δική μας σχέση, είναι ένας υπέροχος σύντροφος, τον παρατηρώ πώς είναι με τους τρίτους, τους φίλους του.
Δεν ξέρει τι θα πει ανταγωνισμός. Έχει φίλους από τα μαθητικά του χρόνια, έχει φίλους από τα φοιτητικά του χρόνια και γίνονται πάλι φοιτητές και τον βλέπω κυρίως πώς είναι με τα παιδιά του, είναι παρών στα πάντα», είπε για τον μουσικό.
Ο Διονύσης Τσακνής απάντησε στα καλά της λόγια: «Η Άννα μπήκε στη ζωή μου πριν από 12 χρόνια. Έχουμε βρεθεί σε αρκετές δουλειές. Έχει ένα απίστευτο ένστικτο και κάποιες παρατηρήσεις που κάνει θα μπορούσε να τις κάνει μουσικός. Έχει ένα αυτί που δεν είναι εξειδικευμένο.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε άλλους καλλιτέχνες, στο δικό μας σπίτι υπάρχει αρμονία. Δεν είμαστε αερικά. Είμαστε δύο σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι. Ηθοποιός σημαίνει φως, νερό, τηλέφωνο, ενοίκιο. Αυτό είναι ο καλλιτέχνης», πρόσθεσε.
Ανάμεσα σε όσα είπε η Μαρία Κλάρα Μαχαιρίτσα για τη μεγάλη φιλία και τη συνεργασία με τον πατέρα της, Λαυρέντη, ο Διονύσης Τσακνής είπε για τον «αδερφό» του επί σκηνής κι όχι μόνο: «Ο Λαυρέντης λείπει από τον καθένα και θα σου πω κάτι, Νίκο μου. Όταν έφυγε ο Λαυρέντης, υπήρχε αναφορά στο όνομα του και έπρεπε να απαντήσω.
Έβλεπα τον εαυτό μου μετά στην τηλεόραση σκυθρωπό. Πολύ σκυθρωπό. Ίσως ήταν ο θυμός που έφυγε, αυτά τα στάδια του πένθους όπως η άρνηση και όλα αυτά. Τώρα, όταν μιλάω για εκείνον έχω την αίσθηση ότι το πρόσωπο μου μπορεί και να φωτίζεται κιόλας.
Συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι «έφυγε» και δεν θα του τηλεφωνήσω, δεν θα κάνουμε μια συναυλία μαζί, αλλά είναι εδώ. Αυτό που έγινε στο θέατρο του Λυκαβηττού ήταν ένα πράγμα το οποίο, δεν ήταν απλά συγκινητικό, ήταν μια διαρκής υπενθύμιση πόσο παρών είναι. Ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο κλασικός θα μείνει ο Λαυρέντης, πόσο διαχρονικός θα μείνει. Η σχέση μας ήταν και είναι οικογένεια.
