Με λάμψη και glam πραγματοποιήθηκε η 95η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ στο Dolby Theater του Λος Άντζελες.
Φέτος το κόκκινο χαλί δεν ήταν κόκκινο αλλά στο χρώμα της σαμπάνιας με εντυπωσιακές παρουσίες και λαμπερές εμφανίσεις.
Στο κομμάτι των βραβείων, το «Τα πάντα όλα» σάρωσε αποσπώντας 7 Όσκαρ ενώ το «Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο» έφυγε με 4 χρυσά αγαλματίδια.
Η πολεμική ταινία του Netflix διεκδίκησε 9 βραβεία για Καλύτερη Ταινία, Διασκευασμένο Σενάριο, Μουσική, Φωτογραφία, Σκηνογραφία, Ξενόγλωσση ταινία, Οπτικά Εφέ, Ήχο, Κομμώσεις και Μακιγιάζ. Το γερμανικό φιλμ κέρδισε τελικά τα Όσκαρ για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, φωτογραφία, σκηνογραφία και μουσική.
Στα BAFTA, η ταινία είχε αποσπάσει 7 βραβεία μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας και καλύτερης σκηνοθεσίας.
Η πλοκή του «Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο»
Η ιστορία του «Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο» («Αll quiet on the western front») ακολουθεί τη αφήγηση του 17χρονου Γερμανού στρατιώτη Πολ Μπάουμερ στο Δυτικό Μέτωπο κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πώς η αρχική (και αφελής λόγω ηλικίας) χαρά του πολέμου μετατρέπεται σε απόγνωση και φόβο, καθώς οι νεαροί στρατιώτες μάχονται στα σκληρά χαρακώματα για τη ζωή τη δική τους και των συντρόφων τους.
Η ταινία κυκλοφόρησε στο Netflix στις 28 Οκτωβρίου του 2022. Σκηνοθέτης είναι ο Έντουαρντ Μπέργκερ και πρωταγωνιστές οι Φέλιξ Κάμερερ, Άλμπρεχτ Σίουκ, Ντάνιελ Μπρουλ, Σεμπάστιαν Χουλκ, Άαρον Χίλμερ, Έντιν Χασάνοβιτς και Ντεβίντ Στρίζοβ.
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του 1928 του Γερμανού μυθιστοριογράφου Έριχ Μαρία Ρεμάρκ και χαρακτηρίστηκε από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε στο Netflix, μία από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. Το βιβλίο μάλιστα είχε χαρακτηριστεί «πολεμικό έπος».
Συγχαρητήρια από τον Σολτς
Ο ομοσπονδιακός καγκελάριος Όλαφ Σολτς συνεχάρη τους δημιουργούς της ταινίας «Ουδέν νεότερον από το δυτικόν μέτωπον». Ο καγκελάριος αναφέρθηκε ακόμη στον συμβολισμό της βράβευσης, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
«Πρόκειται για τεράστια επιτυχία για τη γερμανική ταινία και μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι. Η ταινία δείχνει ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς πόσο τρομερός και απάνθρωπος είναι ο πόλεμος», έγραψε ο κ. Σολτς στο Twitter, ενώ λίγο αργότερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Χεμπεστράιτ επισήμανε ότι η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ έχει καταστεί ιδιαίτερα επίκαιρη λόγω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. «Η ταινία δείχνει με έντονο τρόπο τη φρίκη του πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης. Τα Όσκαρ και τα άλλα βραβεία της θα μπορούσαν επομένως να θεωρηθούν και πολιτικό μήνυμα κατά της ρωσικής πολεμικής επίθεσης», πρόσθεσε ο κ. Χεμπεστράιτ, ο οποίος ωστόσο διευκρίνισε ότι ο κ. Σολτς δεν έχει ακόμη δει τη γερμανική ταινία, «αλλά σκοπεύει να το κάνει».
Τα συγχαρητήριά της στους συντελεστές της γερμανικής ταινίας εξέφρασε και η υφυπουργός Πολιτισμού Κλαούντια Ροτ, η οποία βρέθηκε μάλιστα χθες το βράδυ και στην τελετή απονομής, στο Λος ‘Αντζελες. «Ήταν η σωστή ταινία τη σωστή στιγμή. Φωτίζει έναν πόλεμο στην Ευρώπη σε όλη του τη σκληρότητα και τη βαναυσότητα», δήλωσε η κυρία Ροτ και υπενθύμισε ότι το αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Ρεμάρκ αντιμετώπισε σφοδρή κριτική από τους ναζί και ήταν ένα από τα βιβλία που έκαψαν δημόσια πριν από 90 χρόνια. Η υφυπουργός Πολιτισμού εξέφρασε ακόμη την πεποίθηση ότι η επιτυχία στα Όσκαρ «θα τραβήξει στην ταινία τη διεθνή προσοχή και θα της δώσει νέο νόημα».
H ταινία του 1930 που απαγορεύτηκε
Η πρώτη ταινία γυρίστηκε το 1930 και εκείνη τη χρονιά βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας ενώ θεωρείται μια από τις πιο γνωστές αντιπολεμικές κινηματογραφικές ταινίες.
Επειδή εκείνη την εποχή πολλές κινηματογραφικές αίθουσες δεν είχαν εξοπλιστεί ακόμη με την τότε καινούργια τεχνολογία, το έργο κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις: Μία με ήχο και μία ως βουβή ταινία. Ωστόσο, η αρχική εκδοχή της ταινίας του 1930 που βασίστηκε στο βιβλίο, είχε απαγορευτεί τότε στη Γερμανία.
Η ανερχόμενη δύναμη του ναζιστικού κόμματος και το Ανώτατο Συμβούλιο Λογοκρισίας της Γερμανίας απαγόρευσαν την ταινία. Η ανθρώπινη αδυναμία που έδειχναν οι Γερμανοί στρατιώτες στην ταινία ήταν κάτι που οι Ναζί δεν ήθελαν να δείξουν με τίποτα, καθώς χαρακτήριζαν το βιβλίο ηττοπαθές και αντιπατριωτικό. Υπάρχει ακόμη μια θεωρία ότι οι Ναζί πίστευαν ότι ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ ήταν Εβραίος.
Το 1991 η ταινία χαρακτηρίστηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των ΗΠΑ.
Το 1979 κυκλοφόρησε μια καινούργια έκδοση του έργου υπό τη σκηνοθεσία του Delbert Mann. Η επανέκδοση ήταν περίπου 15 λεπτά μεγαλύτερης διάρκειας και προορίστηκε για την τηλεόραση. Το φιλμ ήταν καλύτερα γυρισμένο και είχε καλύτερα εφέ. Βραβεύτηκε και με Χρυσή Σφαίρα του 1980 ως καλύτερη παραγωγή. Παρόλα αυτά δεν γνώρισε ούτε την ίδια επιτυχία, ούτε και έγινε τόσο πολύ γνωστό όσο η πρώτη έκδοση του 1930.
