H δημοφιλής ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή Dot του ΣΚΑΙ το μεσημέρι της Κυριακής (22/05).
H Λυδία Φωτοπούλου μίλησε για τη ζωή και τις απώλειες αυτής, για την καριέρα της, αλλά και για την αναγνώριση «που έρχεται όταν δεν παίρνουμε τον εαυτό μας και πολύ στα σοβαρά», όπως τόνισε.
Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε, επίσης, για την εμπειρία του γυμνού στο θέατρο, αναφερόμενη στην ιστορική «Ελένη» του 1982, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, όπου η Λυδία Φωτοπούλου, ως Θεονόη, βγήκε γυμνή στην Επίδαυρο, συνοδευόμενη από τις γυναίκες της περιοχής, γυμνόστηθες και αυτές.
«Όταν έπαιξα τη «Θεονόη» στην «Ελένη», αν θέλετε να σας πω ένα αστείο, εγώ ήμουν 1,53, και για μεγαλύτερη έμφαση έβαλαν δίπλα μου κοπέλες του 1,80 και εγώ κρατούσα ένα μαστίγιο… Με έβαλαν να βγω με ένα μαστίγιο στο χέρι, γυμνόστηθη. Το 1983, ήταν το πρώτο γυμνόστηθο στην Επίδαυρο. Φορούσα μια διάφανη βράκα. Δεν έγραφε καν το όνομά μου, έγραφε «η γυμνόστηθη Θεονόη», δεν είχα καν όνομα ήταν σοκαριστικό. Δεν το φοβήθηκα, ήμουν μικρούλα. Έβαζα μια ασημένια σκιά σε όλο μου το σώμα, φαλακρή, με μεγάλα σκουλαρίκια να καλύπτουν το σώμα μου», είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Όσον αφορά την απώλεια της μητέρας της, η ίδια δήλωσε: «Αν ζούσε η μαμά μου, δεν θα ασχολούμουν με το θέατρο, άλλη εποχή, φοβόντουσαν. Ο πατέρας μου πρόλαβε να με δει μια φορά. Στα δικά μου τα χρόνια την απώλεια δεν την κουβεντιάζαμε. Ο πατέρας μου έλυνε σταυρόλεξα, εγώ μια έφηβη που δεν ήξερε πού να σταθεί… Κάναμε ότι δεν υπάρχει, έπρεπε να το βρεις μόνος σου. Έκανα ψυχανάλυση για αυτό. Γύρω στα 40 άρχισα να δέχομαι την απώλειά της».
