Για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και την παραμονή του στο ορφανοτροφείο μίλησε ξανά ο Θανάσης Βισκαδουράκης, καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ.
Ο γνωστός ηθοποιός περιέγραψε όσα βίωσε όσο ζούσε εκεί, ενώ αναφέρθηκε στον θάνατο της μητέρας του και τα αδέρφια του.
«Είμαι το μικρότερο παιδί της οικογένειάς μου. Ο πατέρας μου επειδή ήμασταν πέντε αδέρφια και δε μπορούσε να μας συντηρήσει, αποφάσισε να με πάει στο ορφανοτροφείο. Φανταστείτε τώρα, δεκαετία του 73, ένας κωφός άνδρας με ένα πολύ πενιχρό μεροκάματο, τι να κάνει; Στεναχωριέμαι μόνο όταν καμιά φορά μου λέει ο γιος μου, «εσύ μπαμπά, δεν έχεις πατρικό σπίτι;»
Του έχω μεταφέρει τις ιστορίες του ορφανοτροφείου σαν παιδικές ιστορίες, σαν παιδικά παραμύθια για να ξέρει ποιο είναι το όνομα που πήρε και γιατί το πήρε. Δε χρειάζεται όλοι οι γονείς να παραδώσουμε στα παιδιά μας σπίτια», είπε ο Θανάσης Βισκαδουράκης.
«Δεν θυμάμαι τίποτα από τη μητέρα μου»
«Η μητέρα μου πέθανε από ζάχαρο το 1973 όταν εγώ περίπου τεσσάρων, πέντε χρονών. Δεν θυμάμαι τίποτα. Μου έκαναν μια ερώτηση η ψυχίατρος και ο ψυχολόγος του Survivor, να θυμηθώ όταν ήμουν τριών – τεσσάρων χρονών.
Το ψάχνω με την γυναίκα και τον γιό μου αλλά νομίζω ότι η Κατερίνα του λέει συνέχεια «θυμάσαι εκεί που πήγαμε και αυτό που κάναμε με τον μπαμπά». Αν εμένα δεν μου το είχε πει κάποιος, πως θα ανατρέξω στις θύμισες μου για αυτό το περιστατικό».
«Εννοείται την κοπάνησα από το ορφανοτροφείο»
Στη συνέχεια, ο ηθοποιός εξομολογήθηκε: «Εννοείται την κοπάνησα από το ορφανοτροφείο. Οι νομοθεσίες τώρα γίνονται γνωστές, τότε δεν υπήρχαν αυτά. Εμάς η εκκλησία μας μάζεψε. Δραπέτευσα όταν έμαθα από χαρτί ότι είμαι γέννημα θρέμμα Αθηναίος και έπρεπε να πάω στον στρατό.
Εκεί κατέρρευσα και στενοχωρήθηκα γιατί περνούσα όμορφα. Δύσκολα χρόνια, είχα λόγους να δραπετεύσω… Κοίταγα το παράθυρο της ελευθερίας. Εμένα όλα ήταν σε χρόνο μηδέν».
Συνεχίζοντας έκανε λόγο για σκληρές τιμωρίες στο Ορφανοτροφείο: «Υπήρχαν δύσκολες τιμωρίες για ένα παιδί. Ο γιος μου ή η κόρη σου δεν μπορούν να φανταστούν σήμερα για τι τιμωρίες μιλάμε. Είχα εφιάλτες πολλές φορές μετά από το ορφανοτροφείο.
Απογοητεύεσαι. Λες «εγώ φταίω;». Όταν δεν εισπράττεις την αγάπη. Ένιωθα μπαμπά μου τον ιερέα. Απέναντι στις καλόγριες είχαμε φόβο. Δεν είχαμε καμία συναισθηματική σύνδεση μαζί τους. Όταν συνάντησα μία καλόγρια μετά από χρόνια, στεναχωρέθηκα», δήλωσε ο Θανάσης Σισκαδουράκης.
