Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε σήμερα ο Κώστας Μακεδόνας,ξεκινώντας την κουβέντα του από τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι σε ηλικία 20 ετών.
Ο Κώστας Μακεδόνας αναφέρθηκε αρχικά στον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου που του άνοιξαν τον δρόμο: «Δεν μου αρέσει να είμαι αγνώμων. Είναι κάτι που σιχαίνομαι στους ανθρώπους.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου βρήκαν ένα παιδάκι 20 χρονών και αποφασίσανε να επενδύσουν και να κάνουν δισκογραφία όταν είχαν τους πάντες και όλοι ήθελαν να κάνουν μαζί τους συνεργασία.
Αυτό δεν ξεχνιέται. Δεν είναι ότι κάποιος με άκουσε τώρα μετά από τόσα χρόνια πορείας. Ήμουν ένα παιδάκι, ουσιαστικά μου έμαθαν πράγματα, δεν είναι ότι ήμουν και ο έτοιμος τραγουδιστής, υπήρχε μία καλή πρώτη ύλη, μια καλή φωνή. Από εκεί και πέρα εγώ δεν μπορώ να το ξεχάσω, σαφώς τους το έχω εκφράσει και προσωπικά.
Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιώ ότι είμαι μέρος της ιστορίας της μουσικής της Ελλάδας. Θυμάμαι που λέγανε ότι η Μοσχολιού δεν καταλάβαινε πόσο μεγάλη είναι, ίσως δεν της έκανε και κακό», είπε χαρακτηριστικά για τον τρόπο με τον οποίο μπήκε στη δισκογραφία και αναδείχθηκε καλλιτεχνικά.
Όπως επίσης δεν ξεχνά την πρώτη του επαφή με τον Μίκη Θεοδωράκη: «Όταν σε παίρνει τηλέφωνο Μίκης Θεοδωράκης κάτι γίνεται εκεί. Το λέμε μετά από χρόνια και με ανατριχιάζει. Υπήρχε μία μεγάλη σχέση με τον Μίκη Θεοδωράκη απλά ήταν η πρώτη φορά που είχα τραγουδήσει «Άξιον Εστί». Ήταν στη συναυλία, δεν ήταν ψυχολογικά καλά ούτε να διευθύνει, είχε πεθάνει ο αδερφός του ο Γιάννης, ζήτησε όμως να ακούσει το ηχογράφημα.
Με πήρε τηλέφωνο την επόμενη ημέρα η κόρη του η Μαργαρίτα και μου λέει «Έγινε το θαύμα, ο πατέρας μου που δεν ήθελε να μιλήσει σε άνθρωπο εδώ και μήνες, θέλει να σου μιλήσει. Τι ώρα να σε πάρει;». «Ας πάρει όποτε θέλει» απάντησα», τόνισε περιγράφοντας την συνεργασία του με τον μεγάλο δημιουργό στον Φώτη Σεργουλόπουλο και τη Τζένη Μελιτά.
Το όνειρο του πιλότου
Ο Κώστας Μακεδόνας δεν έμεινε μόνο στο τραγούδι καθώς από μικρός είχε σαν όνειρο να γίνει πιλότος: «Ο,τιδήποτε μηχανοκίνητο μου προκαλούσε δέος. Από 10 χρονών γκρίνιαζα που οι γονείς μου δεν είχαν αυτοκίνητο. Είχα μια Χάρλεϊ κάποια στιγμή. Αλλά επειδή το άγχος μου αν θα φτάσω ήταν πολύ μεγαλύτερο από τη χαρά την έδωσα τη μηχανή. Είχα ένα μικρό ατυχηματάκι αλλά τίποτα σοβαρό.
Όταν είσαι ηλεκτρολόγος σίγουρα θα σε χτυπήσει το ρεύμα, είναι πολύ πιθανόν να σου συμβεί κάτι όταν κάνεις ένα επάγγελμα. Το θεωρώ δουλειά, δουλεύω σαν πιλότος σαν εκπαιδευτής. Το μεγαλύτερο σκάφος που έχω πιλοτάρει είναι το A320. Έχει τύχει να πάρω τον Βασίλη Καρρά, τον Μάριο Φραγκούλη», συμπλήρωσε για το γεγονός πως κατάφερε να υλοποιήσει κι αυτή του την επιθυμία σε επαγγελματικό επίπεδο.
