Στην πολιτική «εθνικό ηγέτη» σε κάνει το έργο σου, αλλά σε ανακηρύσσει η αποδοχή του από τον αντίπαλο.
Αν το αναγνωρίζουν μόνο οι δικοί σου, το πολύ να μείνεις ως παραταξιάρχης.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πήρε το φωτοστέφανο του εθνικού ηγέτη από τους πέραν του κόμματος του- πολίτες και κόμματα.
Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την προσγείωση του στο Ελληνικό-για να παραλάβει μια διαλυμένη χώρα, με φασιστική διακυβέρνηση και σε εμπόλεμη κατάσταση- του αναγνωρίζεται καθολικά η πατρότητα της Γ Ελληνικής Δημοκρατίας
Ο παλιός αρχηγός της σκληρής ΕΡΕ, επιβλήθηκε στην Ιστορία γιατί αναμετρήθηκε με τη συγκυρία και της επιβλήθηκε.
Η Μεταπολίτευση του Καραμανλή, στηρίχθηκε σε επιλογές με βαθύ πολιτικό νόημα, που διαπέρασε την κοινωνία ,πέρα από τα όρια της-επιβαρυμένης ως τότε- παράταξής του:
– Χαρακτηριστικά: αναγνώρισε το ΚΚΕ, αποχώρησε από το στρατιωτικό ΝΑΤΟ, άλλαξε πολιτικό φορέα και απέκλεισε από την κυβέρνηση του τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη!
Η απομόνωση του «αρχιερέα της Αποστασίας», υπήρξε διορατική απόφαση εδραίωσης της πολιτικής σταθερότητας.
Ο άνθρωπος που συνωμότησε με το Παλάτι κατά του λαοπρόβλητου Πρωθυπουργού με το 53% , εύκολα θα μπορούσε να υπονομεύσει και τη προσπάθεια εγκαθίδρυσης της μεταχουντικής Δημοκρατίας.
Ουσιαστικά ο Καραμανλής νομιμοποίησε εκ των προτέρων τον χαρακτηρισμό «Εφιάλτης της Δημοκρατίας», που θα απένειμε στον Μητσοτάκη ο Ανδρέας Παπανδρέου μια δεκαετία αργότερα.
Το μίσος που εκφράζει ο αποσυνάγωγος της Μεταπολίτευσης κατά του Καραμανλή στην -δημοσιευθείσα μετά θάνατο- αφήγηση του στον Αλέξη Παπαχελά- επικυρώνει την ουσία του αποκλεισμού : προστασία της πολιτικής ομαλότητας.
Ότι αργότερα προστέθηκε στην «προεδρική πλειοψηφία», που διαμόρφωνε ο Καραμανλής για τον εαυτό του, και έτσι έφτασε μέχρι και Πρωθυπουργός με το …αντίπαλό κόμμα, είναι ανεξερεύνητες πτυχές της νεότερης πολιτικής Ιστορίας.
Η Δημοκρατία που εγκατέστησε ο Καραμανλής, απόδειξε την ανθεκτικότητά της το 1981, όταν δοκιμάσθηκε σε μια πολιτική αλλαγή την οποία η «βαθιά Δεξιά» θεωρούσε ως παράδοση των ιερών και των οσίων του Έθνους.
Ο ίδιος εγγυήθηκε εκείνη τη μεταβολή και το πνεύμα του όσα ακολούθησαν. Ο Κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα λειτουργεί, χωρίς να φτάνει ποτέ η πολιτική ένταση στα θεμέλιά του.
Αλλά ποτέ μην λες ποτέ. Σχεδόν πέντε δεκαετίες από εκείνο το συγκλονιστικό βράδυ, η αίσθηση των τριγμών στο μεταπολιτευτικό οικοδόμημα , γίνεται αντιληπτή από όλο και περισσότερους πολίτες,
Για πρώτη φορά μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση συνδέεται με ρηγματώδεις που προκαλεί η ίδια στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και δείχνει ροπή στην πολιτική ανωμαλία.
Παραδείγματα: η φεουδαρχική άσκηση της εξουσίας, η υπονόμευση του κράτους Δίκαιου, η υποταγή της πολιτικής στην ισχύ του χρήματος, η νόθευση της ενημέρωσης.
Συν οι χειρισμοί στα ελληνοτουρκικά, ο αναθεωρητισμός των πολιτικών γεγονότων, η παράδοση της εγγύησης του Πολιτεύματος σε αδύναμα χέρια..
Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα ως φάρσα- μπορεί και ως δράμα. Σόι πάει το βασίλειο.
Η σύμπτωση του ονόματος που συνδέει τη σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα, με τους συγκρουόμενους συμβολισμούς του 1965 και του 1974, δοκιμάζει τις μνήμες της 24ης Ιουλίου και το ιστορικό κληροδότημα του Καραμανλή.
