Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.
Μέσα από τη μεγάλη οθόνη έχουν ζωντανέψει ουκ ολίγες φορές ιστορίες απλών, μικρών, καθημερινών γυναικών, καθεμία από τις οποίες έχει να διηγηθεί κάτι μεγάλο και εξαιρετικό και μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για όλες.
Το «Wild» (2014), η ταινία που έβαλε ξανά τη Ρις Γουίδερσποουν στη λίστα όλων των μεγάλων βραβείων, μετά το «Walk the Line», μιλά για την απόφαση μιας γυναίκας να περπατήσει περισσότερα από 1.800 χιλιόμετρα μόνη της ώστε να μπορέσει να θεραπευτεί, να ξεπεράσει το διαζύγιό της, την απώλεια της μητέρας της, τις δικές της αυτοκαταστροφικές αδυναμίες. Πρόκειται για μία επική ιστορία επούλωσης πληγών και ενηλικίωσης.
Στην «Επίλεκτη», η Ντέμι Μουρ δοκιμάζει την αντοχή της σε ένα πεδίο καθαρά αντρικό. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα τα καταφέρει. Ωστόσο, η ίδια τους διαψεύδει μένοντας όρθια ως το τέλος και περνώντας το μήνυμα πως για κάθε μεγάλη πορεία αρκεί να κάνεις το πρώτο βήμα και να μη βγεις ποτέ από τον δρόμο σου.
Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στην «Έριν Μπρόκοβιτς» (2000) που χάρισε στην Τζούλια Ρόμπερτς το Όσκαρ Καλύτερης Ερμηνείας. Η ταινία διηγείται την αληθινή ιστορία μίας απλής γυναίκας, η οποία ξεκίνησε έναν μεγάλο δικαστικό αγώνα εναντίον ενός αμερικανικού κολοσσού που ευθυνόταν για τη μόλυνση του νερού σε μια περιοχή της Καλιφόρνια. Η ηρωίδα δικαιώθηκε.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι χαμένη υπόθεση
Στους «Συγγραφείς της ελευθερίας» (2007), η Χίλαρι Σουάνκ υποδυόμενη μια φιλόλογο σε μια τάξη περιθωριακών μαθητών αποδεικνύει πως κανένας άνθρωπος δεν είναι χαμένη υπόθεση. Το ίδιο κάνει και η Σάντρα Μπούλοκ στο «Μια Σχέση Στοργής» (2009) που την οδήγησε ως τα Όσκαρ αλλά και τη στιγμή που σήκωσε ψηλά το χρυσό αγαλματίδιο. Η ηθοποιός υποδύεται μια τυπική Αμερικανίδα των προαστίων που ανοίγει την αγκαλιά της σε έναν άστεγο αφροαμερικανό έφηβο αθλητή του φούτμπολ.
Η πολλαπλά κακοκοποιημένη «Precious», στα 16 της, μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει, ανακαλύπτοντας έναν κόσμο όπου όλα τα κορίτσια είναι όμορφα και ανεξάρτητα σαν και εκείνη.
Οι «Υπηρέτριες» θεωρούνται άλλη μία εξαιρετική woman power ταινία. Ένας συγκινητικός ύμνος γυναικείας αλληλεγγύης και μάχης για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. H ταινία χάρισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου στην Οκτάβια Σπένσερ, το 2012.
Ηρωίδες της δικής τους ιστορίας
Άλλες γυναίκες τολμηρές και δυνατές που πατούν γερά στα πόδια τους και ξεπερνούν τα όρια τόσο τα προσωπικά τους όσο και αυτά που τους βάζουν οι άλλοι γίνονται οι ηρωίδες της δικής τους ιστορίας. Στο γήπεδο… στην ταινία «Το δικό τους παιχνίδι», μια συγκινητική ταινία του 1992 για το επαγγελματικό γυναικείο μπέιζμπολ. Στον πόλεμο… στο «Zero Dark Thirty», στον θρόνο της Αγγλίας με την Κέιτ Μπλάνσετ να υποδύεται υποδειγματικά τη Βασίλισσα Ελισάβετ. Αλλά και στα κινούμενα σχέδια. Μετά από μισό αιώνα γεμάτο ηρωίδες που περίμεναν τον πρίγκιπα, η πριγκίπισσα Μερίντα στο «Brave» της Ντίσνευ είναι μια φλογερή κοκκινομάλλα που ανοίγει τον δικό της δρόμο με το τόξο και το πείσμα της.
Το ίδιο κάνει και η Κάτνις Έβερντιν στους «Αγώνες Πείνας» είναι μία επική, γενναία, ατρόμητη και τρυφερή ηρωίδα, όπως είναι στην ουσία της η γυναικεία φύση.
Γυναίκα: Η τολμηρή, η ασυμβίβαστη, η δοτική
Στο «Όλα για τη Μητέρα μου» ο Πέδρο Αλμοδόβαρ αφηγείται μια διαφορετική ιστορία αγάπης και υμνεί τη μητρότητα χωρίς στεγανά και όρια, κάτι το οποίο επαναλαμβάνει και από άλλη σκοπιά μέσα από τις «Παράλληλες Μητέρες».
Το πνεύμα της Βιρτζίνια Γουλφ με όχημα το αριστούργημά της «Κα Ντάλογουεϊ», ενώνει τη μοίρα τριών γυναικών στις αριστουργηματικές «Ώρες» που χάρισε το Όσκαρ ερμηνείας στη Νικόλ Κίντμαν. Υποψήφιες ήταν και οι άλλες δύο σπουδαίες ηθοποιοί που πρωταγωνίστησαν, Τζούλιαν Μουρ και Μέριλ Στριπ. Η ταινία καταπιάνεται με την απόδραση από τα στεγανά και το πάθος για ζωή.
Το ταξίδι της γυναίκας προς το σεβασμό και την αυτοεκτίμηση αφηγείται η ταινία «Θέλμα και Λουίζ» του Ρίντλεϊ Σκοτ που εισήγαγε ένα νέο είδος μαχητικού φεμινισμού κατά τη δεκαετία των ‘90ς.
Η Juno, στην ομώνυμη ταινία του 2007, που χάρισε στη Diablo Cody το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου είναι μια ξεχωριστή δεκαεξάχρονη, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια απρόσμενη εγκυμοσύνη από το συμμαθητή της Μπλίκερ. Αποφασίζει να κρατήσει το μωρό και, με τη βοήθεια της κολλητής της Λία, βρίσκει τους «τέλειους» θετούς γονείς, τον Μαρκ και τη Βανέσα. Για καλή της τύχη, η Τζούνο έχει την πλήρη στήριξη των γονιών της τη στιγμή που πρέπει να πάρει δύσκολές και σημαντικές αποφάσεις, ενώ παράλληλα φλερτάρει με την ενηλικίωση. Τελικά, καταφέρνει να εξελιχθεί σε μια έξυπνη και ανεξάρτητη έφηβη.
Η Αμελί (2001) που ήταν υποψήφια για 5 Όσκαρ και αγαπήθηκε όσο λίγες ευρωπαϊκές ταινίες εστιάζει στη ψυχοσύνθεση μιας μοναχικής κοπέλας η οποία βάζει σε προτεραιότητα την ευτυχία των γύρω της, προκειμένου να φωτιστεί με το χαμόγελό τους και η δική της μελαγχολική καθημερινότητα.
Από το αφιέρωμα δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάζει και η Ελληνίδα «Στέλλα», η κλασική, αξεπέραστη και ασυμβίβαστη ηρωίδα του Μιχάλη Κακογιάννη που πηγαίνει κόντρα στο κοινωνικό κατεστημένο, χωρίς να φοβάται να διεκδικήσει αυτό που η πατριαρχική κοινωνία στερεί από τη γυναίκα εκείνης της εποχής: το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής. Τον ρόλο ερμήνευσε μοναδικά η μεγαλειώδης Μελίνα Μερκούρη.
