Έφυγε από τη ζωή σήμερα, Τρίτη (13/9) σε ηλικία 91 ετών μια από τις σημαντικότερες μορφές του γαλλικού, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου κινηματογράφου, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Οι νεκρολογίες για το έργο και τη δημόσια παρουσία του που θα διαβάσουμε στα εγχώρια και διεθνή μέσα ενημέρωσης αποδίδουν το μέγεθος και την εμβέλεια του Γκοντάρ ως πρωτοπόρου δημιουργού αλλά και ως ενός ανθρώπου της τέχνης που δεν φείδονταν δημόσιων παρεμβάσεων για μεγάλα ζητήματα όπως ο στραγγαλισμός της Ελλάδας από τα μνημόνια δημοσιονομικής πειθαρχίας ή το βιντεσκοπημένο μήνυμα του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Φεστιβάλ Καννών του 2022.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά αυτού του σπουδαίου σκηνοθέτη της «Nouvelle Vague», είναι η συνδυαστική ιστορική, πολιτική και κοινωνική του σκέψη και αντίληψη που διατρέχει τις ταινίες του. Ενδεικτικό και άρτιο παράδειγμα η ταινία του «Με κομμένη την ανάσα» («A bout de souffle»).
Στην πρώτη του συνέντευξη που είχε δώσει έδωσε την πρώτη του στην εφημερίδα «Le Monde» στις 18 Μαρτίου 1960, σε ηλικία μόλις 29 ετών, με αφορμή την προβολή αυτή της εξαιρετικής μεγάλου μήκους ταινίας του είχε δηλώσει:
«Για πολύ καιρό το αγόρι έχει εμμονή με τον θάνατο, με προαισθήματα. Για αυτόν τον λόγο τράβηξα αυτή τη σκηνή του ατυχήματος, όπου βλέπει έναν άντρα να πεθαίνει στο δρόμο. Παρέθεσα αυτή τη φράση από τον Λένιν: «Είμαστε όλοι νεκροί σε αναστολή», και επέλεξα το Κοντσέρτο για κλαρινέτο που έγραψε ο Μότσαρτ λίγο πριν πεθάνει (…) Εμπνεύστηκα τον χαρακτήρα από έναν φίλο που ταξιδεύει και τον οποίο υποπτεύομαι ότι κάνει διακίνηση. Σκέφτεται και αυτός τον θάνατο. Κοινωνικά διαφέρω από τον χαρακτήρα του Μπελμοντό. Ηθικά μου μοιάζει περισσότερο. Είναι λίγο αναρχικός…».
(Πληροφορίες από lemonde.gr)
