Είναι απίστευτο να βλέπεις σήμερα πώς ήταν αυτή η γυναίκα στις Μυκήνες, στην εποχή του Αγαμέμνονα, 3.500 χρόνια μετά. Το έκανε η ψηφιακή τεχνολογία και έχουμε την εικόνα της.
Η γυναίκα ήταν στα μέσα της τρίτης δεκαετίας της ηλικίας της, όταν θάφτηκε σε βασιλικό νεκροταφείο μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα π.Χ. Ο χώρος ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1950 στην ηπειρωτική Ελλάδα, στις Μυκήνες, το βασίλειο του Αγαμέμνονα.
Ένας ψηφιακός καλλιτέχνης, ο Χουάνχο Ορτέγα Γ. (Juanjo Ortega G.), ανέπτυξε το αληθοφανές πρόσωπο από μια πήλινη αναπαράσταση της ίδιας γυναίκας που είχε γίνει τη δεκαετία του 1980 από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Η δρ. Έμιλι Χάουζερ (dr. Emily Hauser), η ιστορικός που ανέθεσε την ψηφιακή ανακατασκευή, ανέφερε στην εφημερίδα Observer: «Είναι απίστευτα μοντέρνα. Μου κόπηκε η ανάσα. Για πρώτη φορά, κοιτάμε το πρόσωπο μιας γυναίκας από ένα βασίλειο που συνδέεται με τη Ελένη της Τροίας και από εκεί που ο ποιητής Όμηρος φαντάστηκε τους Έλληνες του Τρωικού Πολέμου να ξεκινούν. Τέτοιες ψηφιακές ανακατασκευές μας πείθουν ότι αυτοί ήταν πραγματικοί άνθρωποι».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Χάουζερ, καθηγήτρια κλασικών σπουδών και αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, σημείωσε πως είναι «απίστευτα συναρπαστικό να σκεφτείς ότι, για πρώτη φορά από τότε που την έβαλαν κάτω από τη γη, πριν από πάνω από 3.500 χρόνια, έχουμε τη δυνατότητα να κοιτάξουμε το πραγματικό πρόσωπο μιας βασιλικής γυναίκας της εποχής του Χαλκού».
«Αυτή η γυναίκα πέθανε περίπου στην αρχή της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν από την υποτιθέμενη ημερομηνία του Τρωικού Πολέμου», σύμφωνα με την δρ. Χάουζερ.
Γυναίκα των Μυκηνών: «Μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω στα μάτια του παρελθόντος»
Ο Ορτέγα ανέπτυξε το πρόσωπο με εξαιρετική ακρίβεια από μια πήλινη ανακατασκευή της ίδιας γυναίκας που είχε γίνει τη δεκαετία του 1980 από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, το οποίο ήταν πρωτοπόρο σε μία από τις βασικές μεθόδους ανακατασκευής προσώπου.
Η συγγραφέας του βιβλίου «Mythica: A New History of Homer’s World, Through the Women Written Out of It», που θα δημοσιευθεί την επόμενη εβδομάδα, σημείωσε ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις, καθώς και η χρονολόγηση με ραδιοάνθρακα και η τρισδιάστατη εκτύπωση, έχουν οδηγήσει σε δραματικές βελτιώσεις στις ανακατασκευές του αρχαίου κόσμου.
«Μπορούμε -για πρώτη φορά- να κοιτάξουμε πίσω στα μάτια του παρελθόντος», ανέφερε η ιστορικός.
Η γυναίκα είχε θαφτεί με μία χρυσή μάσκα προσώπου και ένα σετ πολεμιστή με όπλα -περιλαμβανομένων τριών σπαθιών που υποτίθεται ότι ανήκαν στον άνδρα που ήταν θαμμένος δίπλα της, αλλά τώρα θεωρείται ότι ανήκαν σε εκείνη.
Η Χάουζερ συμπλήρωσε πως «η παραδοσιακή ιστορία λέει ότι, αν έχεις μια γυναίκα δίπλα σε έναν άνδρα, πρέπει να είναι η σύζυγός του. Είχαν παρατηρηθεί παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά το DNA επιβεβαίωσε ότι αυτοί ήταν αδελφός και αδελφή, όχι σύζυγοι». Πρόσθεσε ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα και η ανάλυση DNA επιτρέπουν «στις πραγματικές γυναίκες της αρχαίας ιστορίας να βγουν από τις σκιές».
Η κατάσταση των οστών της γυναίκας υποδηλώνει ότι υπέφερε από αρθρίτιδα στη σπονδυλική στήλη και τα χέρια της, ίσως «ένδειξη επαναλαμβανόμενου υφαντουργικού έργου, μια κοινή και σωματικά κουραστική δραστηριότητα για τις γυναίκες, και την οποία έχουμε δει να αναλαμβάνει η Ελένη στην Ιλιάδα», τόνισε η Χάουζερ, η οποία συμπλήρωσε: «Οπότε, αυτή είναι μια υπέροχη ευκαιρία να συνδέσουμε τις πραγματικές εμπειρίες των γυναικών με τους αρχαίους μύθους και τις ιστορίες».
