Σε ανοικτή επιστολή του προς το ΔΣ ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου παρουσιάζει και εξηγεί εκατέρωθεν τις πάγιες προτάσεις του για μόνιμη επίλυση των μόνιμων διοικητικών προβλημάτων των διοικήσεων ΕΡΤ με τα Μουσικά Σύνολα και συχνά με το Τρίτο Πρόγραμμα.
Δημιουργός ο ίδιος των τριών οργανογραμμάτων των Μουσικών Συνόλων και της μισθολογικής εξίσωσης των Μουσικών της ΕΡΤ με τους αντίστοιχους μουσικούς των δημοσίων ορχηστρών στηρίζει
- το αίτημα της άμεσης Ενεργοποίησης του Οργανογράμματος αυτού
- της αληθινής μισθολογικής εξίσωσης στο 100% των μουσικών της ΕΡΤ με τους αντιστοίχους συναδέλφους τους
- το αίτημα της άρσης της υποχρέωσης του πλεονάσματος της ΕΡΤ προς το κράτος σαν να ήταν κερδοσκοπική επιχείρηση
- την δημιουργία Γενικής Διεύθυνσης των Μουσικών Συνόλων και Τρίτου Προγράμματος και
- την μετατροπή του πολιτισμού από είδος πολυτελείας σε αληθινή προτεραιότητα του κράτους που θα στηρίξει αποφάσεις των αρμοδίων διοικήσεων ώστε να αποφεύγονται «υποχρεωτικές» και «αναπόφευκτες» δημοσιονομικές τερατογενέσεις όπως αυτές που ισχύουν σήμερα στα Σύνολα.
- μέχρι τότε την πρόσθεση αριθμού συμβάσεων έργου για την Συμφωνική Ορχήστρα και αναπλήρωση των επερχόμενων συνταξιοδοτήσεων.
Ολόκληρη η επιστολή
Προς τον αξιότιμο κο Πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ ΕΡΤ
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες
Γράφω αυτή την ανοικτή επιστολή για δυο λόγους
– Για να γίνουν ευρύτερα γνωστές συνολικά οι σταθερές ανά τις δεκαετίες προτάσεις μου για τα Σύνολα. Και λέγω σταθερές γιατί ανά περίοδο αυτές αντιμετώπισαν διαφορετικές οικονομικές και δημοσιονομικές συνθήκες που υποχρεωτικά διασκεύαζαν τα εκάστοτε δεδομένα. Μέσα από τις σταθερές ωστόσο θέσεις μου έγινα γενεσιουργός αιτία κατά καιρούς δημιουργίας πληθώρας θεσμών (όπως επιδομάτων οργάνου και αποζημιώσεων για βλάβες του οργάνου και πολλά άλλα) Όμως κυρίως το Ειδικό Οργανόγραμμα των Μουσικών Συνόλων και η Εξίσωση του μισθολογίου των μουσικών με αυτά της ΚΟΑ, δύο πολύ δύσκολες κατακτήσεις. Όχι φυσικά μόνος μου.
Υπήρξαν στα τελικά στάδια και ευήκοα ώτα στα ΔΣ που συμμετείχα. Ένα από αυτά υπήρξατε εσείς. Μιλώ για την μισθολογική εξίσωση των μουσικών με όσους ανήκουν σε δημόσιες Ορχήστρες. (Αυτό που τελικά δεν υλοποιήθηκε πλήρως.) Υπήρξαν και σπουδαίοι συνεργάτες στην προσπάθεια αυτή, όπως ο Τάσος Ρωσόπουλος.
– Γράφω αυτή την ανοικτή επιστολή για να συνεισφέρω στον δημόσιο διάλογο με μια μεγάλη διοικητική εμπειρία στην ΕΡΤ: Σαράντα σχεδόν χρόνια υπηρετώ στην ΕΡΤ από όλες σχεδόν τις δυνατές θέσεις. Δηλαδή από το 1979 ως επισκέπτης-βοηθός του Μάνου Χατζιδάκι, έως σήμερα, που είμαι ήδη επί τετραετία μέλος του ΔΣ, περνώντας από: θέση Συμβούλου του προέδρου της ΕΡΤ, Διευθυντού του Τρίτου, Γενικού Διευθυντού όλων των ραδιοφώνων και δη των Μουσικών Συνόλων. Αλλά και τώρα ως μέλος του ΔΣ έχω φύσει μια κοντινότερη σχέση και επιστασία σε αυτούς τους τομείς από τους οποίους πέρασα για πολύ καιρό ως διευθυντής και ως γενικός διευθυντής.
Συνεπώς πιστεύω ότι μπορώ να έχω μια «τεχνογνωσία» στο θέμα αυτό, αλλά και μια στενή επαφή με τους πάντα πολύπαθους, ανά τις δεκαετίες, μουσικούς των Συνόλων της ΕΡΤ. Περνώντας από τις θέσεις αυτές αλλά και του μέλους του ΔΣ , επί επτά συνολικά διαφορετικές κυβερνήσεις, και υπερψηφισμένος δις από όλες -σχεδόν- τίς παρατάξεις της Βουλής, θέλω να πιστεύω ότι αυτά που θα σας αναφέρω αντιπροσωπεύουν πράγματι όλους.
Θεωρώ και ευσταθές να υποστηρίξω ότι οι προτάσεις μου- μονόδρομος- όταν υιοθετηθούν θα λύσουν με βεβαιότητα το πρόβλημα των Μουσικών Συνόλων – και της στήριξης του Πολιτισμού από την ΕΡΤ – διά παντός. Όσο οι λύσεις είναι ημίμετρα, θα παράγονται δημοσιονομικά τέρατα και αδικίες ων ουκ έστιν αριθμός: Μουσικά Σύνολα με δίπλα-δίπλα μουσικούς τριών κατηγοριών και ταχυτήτων, παρατυπίες και παραλογισμοί φτιαγμένοι από συνεχείς «πατέντες» που στιγμιαία έδειχναν ότι επέλυαν το πρόβλημα δημιουργώντας ταυτόχρονα στην θέση του πολλαπλάσια και μεγαλύτερα αδιέξοδα. Και όλα αυτά «υποχρεωτικά».
Πρέπει να υπενθυμίσω στους μη «μυημένους» περί τα διοικητικά αναγνώστες, εν οις και πολλούς μουσικούς, ότι από τετραετίας στην ΕΡΤ που είμαι μέλος του ΔΣ δεν είμαι Εκτελεστικός Διευθυντής κανενός τομέα της ΕΡΤ και έκτοτε δεν είμαι και Αποφασιστικός όπως είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος. Τα μόνα «όπλα» μου όμως παραμένουν το ήθος και η πειθώ.
Αρχικά, σε προηγούμενα χρόνια, όταν υπήρξα εκτελεστικός, οι καλές προθέσεις σταματούσαν στην έλλειψη του ειδικού Οργανογράμματος των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ. Στόχευσα προσωπικά και κατάφερα με τον Τάσο Ρωσόπουλο και το τότε ΔΣ με κόπο να το δημιουργήσω. Μετά όμως την δημιουργία Οργανογράμματος «πέφταμε» πάντα στην «έλλειψη διαθέσιμων πόρων» για τα Σύνολα. Προτεραιότητες άλλες, ενός πολυσχιδέστατου Οργανισμού που δεν είχε ποτέ, κακώς όπως θα αναπτύξω αργότερα, τα Μουσικά Σύνολα ως, σχετική έστω, προτεραιότητα. Πάντα δε στην ανάγκη άμεσης λύση «ζωής και θανάτου» των Μουσικών Συνόλων ή του Τρίτου Προγράμματος γινόταν ένας προκρούστειος συμβιβασμός. Και ο συμβιβασμός έφτιαξε τα αδιέξοδα. Καμία δική μου εξήγηση δεν μπόρεσε ποτέ να ανατρέψει θεμελιακά τις προτεραιότητες της ΕΡΤ από τις οποίες και τα Σύνολα και το Τρίτο ήσαν, πλην ελαχίστων και στιγμιαίων εξαιρέσεων, πάντοτε έξω.
Και σε αυτές τις εξαιρέσεις «πέρασα» θεσμικές βελτιώσεις, που δεν κόστισαν τελικά απολύτως τίποτε αφού δεν ενεργοποιήθηκαν. Λόγω «έλλειψης διαθεσίμων πόρων». Η μάχες δίνονταν πάντα στα πλαίσια μιας «ρεαλιστικής σχετικότητας». Αυτή τη σχετικότητα θέλω σήμερα να ξορκίσω. Μια για πάντα. Γιατί δημιουργεί, ρεαλιστικά πάντα, ένα χάος.
Η μόνη ξεκάθαρη λοιπόν λύση για τα Μουσικά Σύνολα είναι η Ενεργοποίηση του Οργανογράμματος των Μουσικών Συνόλων. Η ΕΡΤ τώρα, και νομικά δικαιούται, και μπορεί, και -θα τολμήσω να πω- «υποχρεούται» να το ενεργοποιήσει. «Υποχρεούται» αλλά δεν το πράττει γιατί αυτό φέρεται ότι υπερβαίνει τις δυνατότητες της αλλά τελικά και τους στόχους της ανά τις δεκαετίες. Οι στόχοι αυτοί όμως δεν είναι αυθαίρετοι. Κάποιοι είναι προαπαιτούμενοι από την Κεντρική Κυβέρνηση αλλά και αυτονόητοι από την περιγραφή του τι είναι η ίδια η ΕΡΤ: Ενημέρωση, ψυχαγωγία, αθλητικά κλπ κλπ κλπ Σε ποιο σκαλί είναι πράγματι η λόγια δημιουργία, η κλασική μουσική, η πνευματική σύγχρονη Ελλάδα; Κάποτε, στα πλαίσια μιάς καλής συνύπαρξης αντίθετων τάσεων, αν και το πολεμούσα, το κατανοούσα. Τώρα δεν το κατανοώ πιά..
Τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ (Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, η Εθνική Χορωδία της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και της Τηλεόρασης και η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής έχουν μίαν αρνητική ιδιομορφία: Ενώ όλες οι άλλες ορχήστρες συμμετέχουν η καθεμιά τους σε έναν ακραιφνώς οικείο πολιτιστικό φορέα, οι Ορχήστρες της ΕΡΤ ανήκουν σε ένα οργανισμό που έχει πλήθος άσχετους, πολλαπλούς και πολυδιάστατους στόχους. Συνεπώς έχει η ΕΡΤ και υπαλλήλους διαφορετικής φύσεως από ότι ο μουσικός (με την διεθνώς επιβεβλημένη δική του αντιμετώπιση και σταθερές). Οπότε η εξίσωση των μουσικών με τις λοιπές ορχήστρες δημοσίου εθεωρείτο …αδιανόητη. Και μάλλον εν πολλοίς παραμένει.
Η χρηματοδότηση λοιπόν που θα καλύπτει την βάσει Οργανογράμματος επάνδρωση των Συνόλων θα πρέπει να είναι αφενός μεν ανελαστική στον προϋπολογισμό της ΕΡΤ και αφετέρου να μην είναι διαρκώς συγκρινόμενη με ανόμοιους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Πρέπει να περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό μας ένα συγκεκριμένο ποσό για τα Σύνολα Τώρα η ΕΡΤ λχ πληρώνει τους μουσικούς με ένα ποσοστό περί το 70% από αυτό που δικαιούνται. Συχνό επιχείρημα για να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο είναι η μισθολογική σύγκριση με τους άλλους εργαζόμενους της ΕΡΤ και όχι με τους λοιπούς μουσικούς του Δημοσίου. Συμβιβασμός ανάγκης και εξοικονόμησης, για να μπορέσει να επιτελέσει όλους τους στόχους της, όπου τα Μουσικά Σύνολα σίγουρα δεν είναι στην πρώτη προτεραιότητα.
Άρα πολύ φυσιολογικότερα θα ανήκε η αποστολή της διοίκησης των Μουσικών Συνόλων σε μια Γενική Διεύθυνση Μουσικών Συνόλων και Τρίτου Προγράμματος. Δηλαδή μια Γενική Διεύθυνση με δικό της μπάτζετ και δική της διαχείριση που θα μιλά την γλώσσα μιας, είναι αλήθεια, ιδιαίτερης και διαφορετικής διαδικασίας που είναι η λόγια και η κλασική μουσική. Οι δύο αυτοί θεσμοί έχουν στην πλάτη τους την ιερή αποστολή της δημιουργίας, στήριξης και ανάπτυξης εν γένει της πνευματικής δημιουργίας και της κλασικής μουσικής στην Ελλάδα μέσα από την ΕΡΤ. Και έχουν τεράστιες επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο ενεργητικό τους. Ευρωπαϊκές επιτυχίες που έζησα μαζί τους βήμα προς βήμα. Επί Μάνου Χατζιδάκι και επί Μίκη Θεοδωράκη αυτοί προϊσταντο αυτής της Γενικής Διεύθυνσης. Πρέπει να επανέλθει.
Θα ήταν μια πολύ βιώσιμη λύση του προβλήματος λοιπόν α) η ενεργοποίηση του Οργανογράμματος με την πλήρωση των θέσεων και β) η οικονομική αυτοδιαχείριση των Συνόλων μέσα από μια Γενική Διεύθυνση Μουσικών Συνόλων και Τρίτου Προγράμματος που θα αναλάβει την ξέχωρη μισθολογική διοίκηση τους σύμφωνα με τις ειλημμένες μισθολογικές αποφάσεις.
Όσον αφορά στην προτεραιότητα που πρέπει να δίνουμε:
Το μόνο πράγμα που θεσμικά κανένας ιδιωτικός σταθμός δεν πρόκειται ποτέ να προσφέρει στην κοινωνία είναι Μουσικά Σύνολα και ένα Τρίτο Πρόγραμμα αυτών των προδιαγραφών. Αν τα αφαιρέσεις, η ΕΡΤ εξομοιούται με τους αυτοχρηματοδοτούμενους σταθμούς. Γιατί να ενισχύεται; Αυτό είναι το πρώτο, το πολιτιστικό θεμέλιο-πυλώνας για την ύπαρξη του ανταποδοτικού τέλους. Άρα είναι ο λόγος που πρέπει τα Μουσικά Σύνολα και το Τρίτο να γίνουν προτεραιότητα της ΕΡΤ αφού εκεί και μόνο η ΕΡΤ θεσμικά διαφοροποιείται.
Υπάρχει και το δεύτερο, η πολιτική ουδετερότητα. To ανταποδοτικό τέλος, πηγαίνοντας από τον πολίτη απευθείας στην ΕΡΤ, χωρίς κρατική παρεμβολή, είναι η οικονομική διασφάλιση της δημοκρατικότητας της ΕΡΤ. Εάν ωστόσο απαιτείται από την ΕΡΤ πλεόνασμα, μεγάλο κέρδος δηλαδή, όπως και δίκαια απαιτείται από μιαν εμπορική επιχείρηση του Δημοσίου, τότε είναι σαν να της αφαιρείται ακριβώς το ανταποδοτικό τέλος. Άρα καταλύεται αυτή η ανεξαρτησία αφού από την πίσω πόρτα το κράτος θα της πάρει αυτό ακριβώς. Το θεωρώ εξαιρετικά αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο.
Έχει συμβεί κάποιες φορές η ΕΡΤ να έχει κέρδη. Όταν θα έχει, ο μέτοχος θα τα πάρει, το κράτος. Όμως όταν βάζεις σε έναν πολιτιστικό φορέα την υποχρέωση κέρδους, του αλλοιώνεις τον πολιτιστικό χαρακτήρα. Εάν δε, δεν θέλει, η δεν μπορεί να μεταλλαχθεί σε μια κερδοσκοπική επιχείρηση, τότε θα στραγγαλισθεί.
Πρέπει, αγαπητοί συνάδελφοι, να πάψουν να είναι τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ οι παρίες και οι καταδιωγμένοι. Δεν μιλώ για τώρα. Μιλώ για πάντα. Θα είμαστε το πρώτο ΔΣ που θα λύσει ένα πρόβλημα που φαινόταν επί δεκαετίας ως το απόλυτο αδιέξοδο. Ας ζητήσουμε τουλάχιστον από την κυβέρνηση ό τι μπορεί να απαιτείται. Ας γίνουμε όλοι μια φωνή.
Οι Ορχήστρες και η Χορωδία υπηρετούν, συνεργάζονται και ταξιδεύουν σε όλη κυριολεκτικά την Ελλάδα. Δεν είναι ένας αθηνοκεντρικός αλλά ένας εθνικός κυριολεκτικά θεσμός. Τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ επίσης υπερέχουν κατά τούτο: είναι πλέον διεθνώς αναγνωρισμένα: και καλλιτεχνικά αλλά και ως το σύμβολο της δημοκρατικής λειτουργίας των Κρατικών Ραδιοτηλεοπτικών Οργανισμών. Αυτό το καταφέραμε μαζί με τους μουσικούς όταν στον πρώτο μήνα του «Μαύρου» οργάνωσα με εσάς και τους στενούς συνεργάτες 106 συναυλίες στο προαύλιο και ξεκινώντας από 30 θεατές είχαμε στο τέλος 30.000 και διεθνή απήχηση με την μετάδοση του CNN.
Αυτά τα λόγια τα απευθύνω και σε εσάς, αξιότιμοι συνάδελφοι αλλά και σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη: Οικονομικούς θεσμούς που βλέπουν μπροστά τους μόνο κωδικούς και οικονομικούς στόχους, χωρίς και να τους επιτρέπεται να κάνουν τον διαχωρισμό πολιτισμού και εμπορίου, τους ακροατές και τηλεθεατές μας, τον απλό λαό που πληρώνει το ανταποδοτικό (αν καταλήγει στην ΕΡΤ βέβαια) αλλά και τούς καλλιτέχνες και τούς πνευματικούς ανθρώπους που συνεργάζονται με την ΕΡΤ.
Όλοι πρέπει να ενώσουμε την φωνή μας εναντίον μιας διογκούμενης και επικινδύνως επικρατούσας, και πλέον τείνουσας να γίνει κοινώς αποδεκτή άποψη: Ότι ο πολιτισμός είναι το κερασάκι της τούρτας. Ότι αφορά μόνο στις πλούσιες κοινωνίες δηλαδή. Η ότι είναι ένα πολυτελές και εστέτ αγαθό.
Αγαπητοί φίλοι που θα διαβάσετε αυτή την επιστολή,
Όσοι με ευκολία λέτε τη λέξη κουλτουριάρης,
Ο πολιτισμός δεν είναι το επιστέγασμα του πλούτου, είναι το πρωτογενές δημιουργικό θεμέλιο της κάθε κοινωνίας, η πρώτιστη ανάγκη που οδηγεί τους ανθρώπους να δημιουργούν κράτος δικαίου, νόμους. Την ενσυνείδητη συμμετοχή του πολίτη στο δικό του δημιούργημα, την οργανωμένη κοινωνική δομή.
Αυτή η ανάγκη δημιουργεί την τέχνη ως μέσο βαθιάς καταγραφής της ανθρώπινης διαδρομής, ως μέσο διδασκαλίας του συνεχώς ανανεούμενου κώδικα: του τρόπου που ο πολίτης διαμορφώνεται ως σκεπτόμενο και συνειδητό μέλος της κοινωνίας, υπακούει μεν αλλά και δημοκρατικά αμφισβητεί (και έτσι βελτιώνει) στους νόμους, σέβεται τον συμπολίτη, έχει ήθος και σέβας για τον εαυτό του, τους ξένους, τους αδυνάτους, τους διαφορετικούς.
Και όλα αυτά από φυσική ανάγκη και όχι λόγω του φόβου της καταστολής. Σήμερα η κοινωνία μας έχει την άποψη ότι η τέχνη είναι η διασκέδαση και η ευωχία μόνο για όταν έχουμε λεφτά στην τσέπη. Όμως σήμερα πάνω από όλα η τέχνη είναι- και όλο και περισσότερο θα είναι- η μάχη με τον αειθαλή μέσα μας πρωτόγονο, άξεστο και βίαιο άνθρωπο, που πάντα καιροφυλακτεί να καταλύσει ό τι ο πολιτισμένος εαυτός μας δημιούργησε. Και το πράττει ήδη. Καταλύει.
Στο μηδέν θα καταλήξει εύκολα κάθε κοινωνία που θεωρεί ότι η ύπαρξη της είναι αυτονόητη χωρίς το πνευματικό – πολιτισμικό της θεμέλιο. Και αυτό προτείνω να γίνει ξανά συνείδηση όλων μας. Η κατηφόρα αυτή να σταματήσει. Αντιπροσωπεύουμε όλοι μαζί σήμερα την ΕΡΤ! Να εξαφανίσουμε από την συνείδηση της κοινωνίας τον διογκούμενο αντι-πνευματικό χαρακτήρα των καιρών μας.
Κάθε απόφαση για τους δημόσιους θεσμούς πολιτισμού της πατρίδας μας, όπως τα Μουσικά Σύνολα, να απηχεί την διάθεση αναγέννησης της κοινωνικής εμπιστοσύνης στους πνευματικούς ανθρώπους και τον ρόλο τους. Που κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν και επισήμως πιά περιθωριακοί. Ποιοι; «Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος». Δεν υπάρχει πολιτικός αρχηγός που δεν το είπε.
Και το πρώτο βήμα- αφορμή αλλά και αιτία αυτής της επιστολής- είναι η μόνιμη λύση του προβλήματος των αδικημένων Μουσικών μας Συνόλων ενεργοποιώντας το Οργανόγραμμα και εφαρμόζοντας τις ως άνω, ή καλύτερες από αυτές, προς αυτή όμως την κατεύθυνση, λύσεις. Για πολλούς έχει αυτό το ΔΣ σημαντική συμμετοχή σε μια αισθητή ποιοτική άνοδο της Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Ας μη γίνεται αυτό σε βάρος του πολιτισμού. Εν τω μεταξύ όμως (για μία ακόμη χρονιά παραλογισμού και μέχρι να ενεργοποιηθεί το Οργανόγραμμα των Συνόλων), αιτούμαι σε άμεση προτεραιότητα να αυξηθεί ο αριθμός συμβάσεων για την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα.
Κάτι που εύλογα υποθέτω ότι έχετε κατά νου να πράξετε. Αλλά και η Ορχήστρα Σύγχρονης μουσικής που πήρε έξι συμβάσεις έργου σε λίγο θα έχει ανάγκη άλλες τέσσερεις θέσεις λόγω συνταξιοδοτήσεων. Και η Χορωδία όσους πήρε θα τους χάσει λόγω συντάξεων. Ας γίνουν αυτά προτεραιότητα. (Βλέπετε ότι μόνο το οργανόγραμμα βάζει τελεία σε όλα αυτά).
Η αρχική στήριξη της Χορωδίας μας και της ΟΣΜ χρήζει συγχαρητηρίων και φυσικά πρέπει να συνεχισθεί, όχι όμως και να συνεχίζεται εις βάρος της Συμφωνικής. Είναι παράλογο: Θα έχουμε ή Καλή Χορωδία και Κουτσή Συμφωνική ή το ανάποδο. Έγινε εξ ανάγκης; Aυτήν την ανάγκη να την αλλάξουμε. Να αλλάξει δηλαδή αυτή η προτεραιότητα. Να μην υποχρεώνεται το ΔΣ , για να αντιμετωπίζεται η καθημερινή λειτουργία, να υπερψηφίζει αποφάσεις με δεδομένο το κουτσούρεμα η τον «θάνατο» και με την διαρκώς μετέωρη υπόσχεση της αορίστως μελλοντικής επίλυσης.
Με την ελπίδα ότι η επιστολή αυτή θα διαβασθεί και από όλους –εκτός ΕΡΤ- όσοι μπορούν να βοηθήσουν για να λυθεί μια για πάντα αυτό το πρόβλημα.
Στα σαράντα και πλέον έτη της ύπαρξης μου στην διοίκηση θεωρώ ότι, αν έχω φωνή είναι μόνο και μόνο για να λέω αυτό που νομίζω ότι πηγαίνει τα πράγματα μπροστά. Η δε φωνή μου έχει δοθεί επειδή είμαι ένας μουσικός.
Και, αν και οι παρόμοιες με αυτή την επιστολή κορώνες με απωθούν και ουδέποτε κατέφυγα σε αυτές, τώρα πλέον οφείλω να μιλήσω για τις σκέψεις μου αυτές και δημόσια.
Επιτέλους, το χρωστάμε στα Σύνολα της ΕΡΤ για όλα όσα προσφέρουν και θα προσφέρουν στην σύγχρονη λόγια δημιουργία. Που είναι πολιτιστικός στόχος για όλα τα κράτη παγκοσμίως. Η ΕΡΤ, με τα Σύνολα της, μέσα από το Τρίτο και την Τηλεόραση μπορούν να αλλάξουν ριζικά τον κατηφορικό ρου της Ιστορίας.
Αγαπητά μέλη του ΔΣ της ΕΡΤ,
Αγαπητοί αναγνώστες αυτής της επιστολής
έχοντας ειλικρινή σεβασμό στον καθένα σας
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μουσικός -Συνθέτης
