«Οι άνθρωποι του χώρου του πολιτισμού (αναφέρομαι κυρίως στους γύρω από τη μουσική και το τραγούδι) εξαντλούν τα «αποθέματα» (αν υπάρχουν) και βοηθιούνται από δικούς τους και φίλους. Και μη σκέφτεστε τους 10 – 20 προβεβλημένους του χώρου. Αναλογιστείτε τις χιλιάδες των ανθρώπων που ζουν εκεί, με την όποια ιδιότητα».
Με τα παραπάνω μελανά χρώματα και γεμάτος οργή και ανησυχία περιγράφει την κατάσταση στο χώρο του πολιτισμού ο Ηλίας Μπενέτος, εκ των κορυφαίων παραγωγών της χώρας, με τη δική του ιστορία στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, αλλά και το χώρο του ελληνικού τραγουδιού, το οποίο υπηρετεί με μεγάλη συνέπεια και αφοσίωση για πάνω από σαράντα χρόνια!
«Οι άνθρωποι του χώρου, λες και έπρεπε να τιμωρηθούν για την επιλογή τους (αφού ακολούθησαν το μεράκι και το ταλέντο τους δηλαδή και δεν έγιναν συμπαθείς χειρώνακτες ή «καρεκλοδίαιτοι»), στοχοποιήθηκαν από σχετικούς και άσχετους σαν φοροφυγάδες και σαν δημιουργοί της παραοικονομίας, που πληρώνονται με μαύρο χρήμα», αναφέρει μεταξύ άλλων, μιλώντας στο iEidiseis.
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στο χώρο του πολιτισμού κ. Μπενέτο; Πώς τα βγάζουν πέρα οι άνθρωποί του; Πιστεύετε ότι έχουν στοχοποιηθεί οι άνθρωποί του όπως υποστηρίζουν κάποιοι;
Κύριε Σκουρή, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, οι άνθρωποι που εργάζονται με όποιο τρόπο στον πολιτισμό, έχουν αποσυνδεθεί από τη ζωή! Εδώ και εννέα μήνες, οι μουσικές και οι θεατρικές παραστάσεις, καταργήθηκαν! Οι «εργάτες» της τέχνης έχασαν το δικαίωμα στη δουλειά τους! Μετά από διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και κάθε είδους «φωνές», εντάχθηκαν κάποιοι απ’ αυτούς στην επιδότηση. Μετά από ένα εξάμηνο αδιαφορίας και απαξίωσης! Καλά που βρέθηκαν κάποιοι «φίλοι» των κυβερνώντων και με «ένα τηλεφώνημα» όπως είπαν, παρουσίασαν τις διαστάσεις του προβλήματος και ανάγκασαν τους αρμόδιους να ακούσουν αυτά που δεν τους έδιναν σημασία!
Οι άνθρωποι του χώρου, λες και έπρεπε να τιμωρηθούν για την επιλογή τους (αφού ακολούθησαν το μεράκι και το ταλέντο τους δηλαδή και δεν έγιναν συμπαθείς χειρώνακτες ή «καρεκλοδίαιτοι»), στοχοποιήθηκαν από σχετικούς και άσχετους σαν φοροφυγάδες και σαν δημιουργοί της παραοικονομίας, που πληρώνονται με μαύρο χρήμα κλπ.!
Σε κάθε κλάδο βεβαίως, υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα!
Απ΄ότι μαθαίνω, οι άνθρωποι του χώρου του πολιτισμού (αναφέρομαι κυρίως στους γύρω από τη μουσική και το τραγούδι) εξαντλούν τα «αποθέματα» (αν υπάρχουν) και βοηθιούνται από δικούς τους και φίλους. Και μη σκέφτεστε τους 10 – 20 προβεβλημένους του χώρου. Αναλογιστείτε τις χιλιάδες των ανθρώπων που ζουν εκεί, με την όποια ιδιότητα.
Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να γίνει;
Εκτός από το αυτονόητο για μένα της ένταξης των ανθρώπων του πολιτισμού, στις επιδοτούμενες ομάδες, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις λειτουργίας των χώρων δράσης τους, με τα ίδια κριτήρια λειτουργίας των όποιων άλλων χώρων, φυσικά με την απαραίτητη τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων!
Δεν ξέρω μήπως συναυλίες σε λεωφορεία είναι μια λύση…αφού εκεί ο ιός δεν κολλάει, όπως λένε.
Απ΄ ότι φαίνεται αυτή τη στιγμή η χειμερινή σεζόν θα είναι οριστικά χαμένη. Υπάρχει κάποιος νέος τρόπος που μπορεί να κερδίσουν κάποια χρήματα οι καλλιτέχνες και οι άνθρωποι του χώρου;
Πληροφορήθηκα προ ημερών ότι εξυφαίνεται σχέδιο, για την αμοιβή των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σε μουσικές εκπομπές. Είναι κάτι που το θεωρώ λογικό και πρέπον! Γενικά πιστεύω πως η προσφερόμενη εργασία, πρέπει να αμείβεται!
Εργασία προσφέρουν και μάλιστα υψηλού (ψυχικού) επιπέδου, όλοι οι καλλιτέχνες! Ακόμα και εκείνοι που εκφράζονται με μη αρεστές μας επιλογές είδους και ύφους, προσφέρουν!
Στο πλαίσιο αυτό εκτιμάτε πως οι νέες δημιουργίες θα πάνε πίσω; Και ότι ο χειμώνας θα είναι από όλες τις απόψεις … «μουγγός»;
Κοιτάξτε…λένε πως η κρίση γεννά δημιουργία! Να συμφωνήσω!
Η δημιουργία, όμως, το δημιούργημα, το τραγούδι πρέπει να βρίσκει ακροατήριο για να ακουστεί! Οι χώροι του τραγουδιού, οι μουσικές σκηνές, τα κέντρα, οι συναυλίες, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Τα σημεία που τα τραγούδια πήγαιναν στα χέρια των ακροατών-αγοραστών (και αναφέρομαι στα «δισκάδικα» και τα συναφή) δεν υπάρχουν!
Φυσικά και είμαστε στην εποχή του ιντερνετικού ψηφιακού πολιτισμού! Μέχρι όμως του σημείου να γίνει κτήμα όλων, όλου του «κοινού» δηλαδή και όχι μόνο των νέων, θέλει χρόνο!
Οι νέες δημιουργίες, ελπίζω να βρουν φως στο τούνελ. Επίσης ελπίζω οι δημιουργοί, παλιοί και νέοι, να βρουν το κουράγιο και τη δύναμη, να οδηγήσουν την ψυχή και τ’ αυτιά μας σ’ αυτό το φως!
