Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο διάσημος τραγουδιστής και τραγουδοποιός Sixto Diaz Rodriguez. H είδηση για τον θάνατο του «Sugar Man» έγινε γνωστή μέσω μιας λιτής ανακοίνωσης στην επίσημη ιστοσελίδα του και στα social media του.
«Με μεγάλη θλίψη, εμείς στο Sugarman.org ανακοινώνουμε ότι ο Sixto Diaz Rodriguez απεβίωσε νωρίτερα σήμερα», αναφέρεται στην ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο σάιτ του Αμερικανού καλλιτέχνη την Τετάρτη 9/8.
«Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στις κόρες του – Sandra, Eva και Regan – και σε όλη την οικογένειά του. Ο Ροντρίγκεζ ήταν 81 ετών. Είθε η αγαπημένη του ψυχή να αναπαυθεί εν ειρήνη».
Το ντοκιμαντέρ Searching for Sugar Man του 2012 με θέμα τον Rodriquez, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Malik Bendjelloul, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ στην 85η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ το 2013.
Σε αυτό παρουσιάζεται τη διαδρομή του φολκ μουσικού από την αφάνεια στη διεθνή αναγνώριση, δεκαετίες αφότου έκανε δύο άλμπουμ στο Ντιτρόιτ στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Η σταδιοδρομία του Sixto Diaz Rodriguez αρχικά φάνηκε σύντομη, έχοντας στο ενεργητικό του δυο άλμπουμ με χαμηλές πωλήσεις από τις αρχές τις δεκαετίας του ’70 και δύο περιοδείες στην Αυστραλία. Παρόλου που απέκτησε πιστούς ακόλουθους στην Αυστραλία, η μουσική του έμελλε να γνωρίσει την επιτυχία και να επηρεάσει μία ολόκληρη γενιά στη Νότια Αφρική, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος.
Σύμφωνα με τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ για την ιστορία του, το Αναζητώντας τον Sugar Man (Searching for Sugar Man, 2012), οι πωλήσεις των δίσκων του Ροντρίγκεζ ξεπέρασαν τις αντίστοιχες του Έλβις Πρίσλεϊ (Elvis Presley, 1935 – 1977) στη Νότια Αφρική. Την εποχή του απόγειου της φήμης του μουσικού στη χώρα της Αφρικής, κυκλοφορούσε η φημολογία ότι ο Ροντρίγκεζ είχε αυτοκτονήσει.
Από την αφάνεια στην επιτυχία
Τα δύο πρώτα άλμπουμ Cold Fact (1970) και Coming From Reality (1971) ήταν εμπορικές αποτυχίες στις ΗΠΑ και ο ίδιος θεώρησε πως αυτό ήταν το τέλος της μουσικής του ιστορίας. Την ίδια στιγμή όμως ο ήχος του άρχισε να αποκτά θαυμαστές σε άλλα μέρη, όπως η Μποτσουάνα, η Νότια Αφρική, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, χωρίς ο ίδιος να το ξέρει.
Ένα αντίτυπο από τους δίσκους του βρέθηκε εκεί κατά τύχη και η ελευθεριακών τόνων μουσική του έγινε ο ύμνος της λευκής προοδευτικής νεολαίας που είχε εξοργιστεί με το απαρτχάιντ.
Το 1997 ανακάλυψε ποια φήμη είχε πλέον αποκτήσει στη Νότια Αφρική καθώς η κόρη του βρήκε σχετικές πληροφορίες στο Διαδίκτυο.
Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη στη διάρκεια των ετών, ώστε οι πιο τρελοί θρύλοι περιέβαλαν το πρόσωπό του, κυρίως η αυτοπυρπόλησή του επί σκηνής, ενώ άλλοι ανέφεραν πως είχε χάσει τη ζωή μετά από υπερβολική δόση ηρωίνης.
Μέχρι που δύο θαυμαστές του, ένας δημοσιογράφος της ροκ, ο Craig Bartholomew και ένας μεγάλος θαυμαστής του ο Stephen Segerman επιδιώκοντας να διασαφηνίσουν το… μυστήριο του θανάτου του, ανακαλύπτουν κατάπληκτοι πως είναι ζωντανός. Το έπεισαν να πάει στη Ν.Αφρική, όπου του επιφυλάχθηκε υποδοχή ήρωα το 1998 για έξι συναυλίες, τα εισιτήρια για τις οποίες έγιναν ανάρπαστα.
«Του είπα, στη Νότια Αφρική, είσαι μεγαλύτερος από τον Έλβις, είπε ο Segerman στο The News το 2008.
Ακολούθησε μεγάλη περιοδεία στη χώρα, ενώ απέκτησε μεγαλύτερη φήμη όταν το τραγούδι «Sugar Man» διασκευάστηκε από τον Paolo Nutini και το νοτιοαφρικανικό συγκρότημα Just Jinger.
Οσκαρικός
Η μυθιστορηματική ζωή του, σημειώνει ο Guardian, έγινε το θέμα του ντοκιμαντέρ «Searching for Sugar Man» του 2012, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ κινηματογράφου Sundance με μεγάλη επιτυχία. Κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ την επόμενη χρονιά, στη 85η τελετή απονομής των βραβείων το 2013.
Σε σκηνοθεσία του Σουηδού σκηνοθέτη Malik Bendjelloul, το ντοκιμαντέρ περιγράφει την απίστευτη ιστορία της διαδρομής του μουσικού από την αφάνεια στη διεθνή επιτυχία που πέτυχε δεκαετίες αφότου ηχογράφησε δύο άλμπουμ στο Ντιτρόιτ στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Μετά την επιτυχία του, τα άλμπουμ του Ροντρίγκεζ μπήκαν για πρώτη φορά στα αμερικανικά charts, ενώ χάρη στο ντοκιμαντέρ γνώρισαν μεγάλη απήχηση ορισμένα τραγούδια του, όπως τα «Sugar Man» και «I Wonder».
Στην ταινία μοιάζει αποστασιοποιημένος, μάλλον σαν να διασκεδάζει με αυτήν την αναγνώριση. Όμως η επισφαλής οικονομική του κατάσταση ήταν επίσης ολοφάνερη: δεν έβγαλε ποτέ ούτε σεντ από τα εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα που πούλησαν τα άλμπουμ του στη Νότια Αφρική.
