Το κόκκινο μάλιστα είναι το χρώμα που επικρατεί σε όλες τις εκδοχές δώρων, περιτυλιγμάτων και διακόσμησης, αφού είναι το χρώμα του πάθους και του έρωτα. Το κόκκινο όμως είναι και το χρώμα του αίματος με το οποίο βάφτηκε μια αποθήκη στο Σικάγο το 1929.
Ο διαβόητος και διασημότερος μαφιόζος γκάνγκστερ όλων των εποχών, Αλ Καπόνε, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου αποφάσισε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τον ορκισμένο αντίπαλό του στις φαμίλιες και τις συμμορίες του Σικάγο Μπαγκς Μοράν, ενέργεια που οδήγησε στην αρχή του τέλους και για τους δύο αρχιμαφιόζους, που ο πρώτος κυριαρχούσε με τη συμμορία του στο νότιο Σικάγο και ο δεύτερος με τους ιρλανδο-γερμανούς του στο βόρειο.
Ο Καπόνε, που σε εκείνη την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης βρισκόταν στην κορύφωση της ισχύος του ήθελε να ελέγξει όλο το Σικάγο. Αλλά ταυτόχρονα και να εκδικηθεί το Μοράν που οι συμμορίες του είχαν σκοτώσει δικούς του. Έτσι έδωσε εντολή στο πρωτοπαλίκαρό του Βιτσέντζο Τζιμπάλντι που είχε το παρατσούκλι «Το Πολυβόλο» να ετοιμάσει ένα σχέδιο που θα περιλάμβανε παράδοση φορτίου με ουίσκι για να συναντηθούν μαζί του και οι «αστυνομικοί» του Καπόνε θα εκτελούσαν τομ Μοράν και τους συνεργάτες του.
Ο τελικός απολογισμός του μακελειού του πρωινού της 14ης Φεβρουαρίου 1929, ήταν έξι νεκροί και ένας βαριά τραυματίας, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους του Μοράν με τον ίδιο να τη γλυτώνει γιατί καθυστέρησε να πάει και μόλις είδε τους αστυνομικούς έφυγε από το σημείο, όπου -2122 Ν. Clark Street- μέχρι το 1967 ήταν τουριστική ατραξιόν.
Οι δύο αρχηγοί του οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο κατέπεσαν με τον Καπόνε να συλλαμβάνεται δύο χρόνια αργότερα για φοροδιαφυγή και τον Μοράν να κάνει διαρρήξεις και κλοπές για να επιζήσει.
Στο σινεμά έγινε κεντρικό θέμα ταινίας γιατί υπήρχαν αναφορές σε άλλες, όπως λ.χ. «Ο Σημαδεμένος», από τον Ρότζερ Κόρμαν το 1967 με τίτλο «Το Μακελειό του Αγίου Βαλεντίνου»:
{youtube.com/watch?v=BJ-gYx7hXZg}
Ανάμεσα στα άλλα το 2005 κυκλοφόρησε το άλμπουμ του ράπερ 50 Cent “The Massacre”
