Ακολουθώντας τους συνήθεις προλόγους στους επικήδειους θα μπορούσαμε να πούμε ότι με την αποδημία του Μάριο Βίττι τα ελληνικά γράμματα γίνονται πιο φτωχά. Ωστόσο, το έργο του στη νεοελληνική λογοτεχνία πλούτισε με ανεξίτηλο τρόπο την ελληνική φιλολογία.
Ο Μάριο Βίττι γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη και από την πλευρά της μητέρας του ήταν ελληνικής καταγωγής. Έτσι μεγάλωσε μέσα στην ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης έμαθε μιλάει και γράφει εξίσου καλά στα ελληνικά και στα ιταλικά. Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η οικογένεια του μετακόμισε από την Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία. Σπούδασε στη Ρώμη όπου ξεκίνησε το έργο του ως ερευνητής της νέας ελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1957 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης «L’Orientale». Το 1968 διορίστηκε μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο. Υπήρξε επίσης επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης και Θεσσαλονίκης. Ήταν πρόεδρος της Ιταλικής Ένωσης των Νέων Ελληνικών Σπουδών (Associazione Nazionale di Studi Neogreci).
Το magnum opus του Βίττι με την τεράστια επίδραση στα νεοελληνικά φιλολογικά πράγματα ήταν η «Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» που εκδόθηκε στα ελληνικά σε μια πρώτη μορφή το 1978 – είχε εκδοθεί στα ιταλικά το 1971. Ένα έργο, που σύμφωνα με το κείμενο στο οπισθόφυλλό του «διακρίνεται για τη μέθοδο προσέγγισης των λογοτεχνικών κειμένων, όσο και των λογοτεχνικών φαινομένων που τα πλαισιώνουν, με ιδιαίτερη έμφαση στη δυναμική σύλληψη των αλλαγών που φέρει η κάθε εποχή. Η αντίληψη ότι η ελληνική πραγματικότητα λειτουργεί ως δραστήριος παράγοντας στη διαμόρφωση του δυτικού πολιτισμού επιβεβαιώνεται, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του συγγραφέα από την εμφάνιση έργων μεγάλης αξίας κάθε φορά που η δυτική πρόκληση συναντιέται δημιουργικά με τη νέα ελληνική παράδοση».
Εκτός από αυτή την κεφαλαιώδη συμβολή του στα ελληνικά γράμματα, εκτός των άλλων, ο Βίττι ανακάλυψε και έκανε γνωστό το βιβλίο ενός ανώνυμου Έλληνα συγγραφέα, που δημοσιεύθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1870, με τίτλο «Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι». Ο Βίττι μελέτησε επίσης τα έργα των Ελύτη και Σεφέρη. Έχει λάβει τιμητικά διδακτορικούς τίτλους από τα πανεπιστήμια Παρισιού, Θεσσαλονίκης και Κύπρου και βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
Πέρα από την αγαπημένη του Ρώμη, δεύτερο σπίτι του ήταν η Ύδρα. Εκεί γνώρισε τη σύζυγό του Αλεξάνδρα, εκεί πέρασε τα περισσότερα καλοκαίρια της ζωής του. Μάλιστα, το 2020 φιλοξενήθηκε και η έκθεση φωτογραφιών του «Η Ύδρα για τον Mario Vitti: Γραφείο με θέα, φωτογραφίες 1948-1981». Εξαιρετικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που ο ίδιος τράβηξε στις συναντήσεις του σημαντικές προσωπικότητες, με τους οποίους συνδέθηκε φιλικά, όπως ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Χατζιδάκις ο Μόραλης κ.α.
Ο Μάριο Βίττι επηρεασμένος από τα παιδικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και τη σχέση του με τον ελληνικό πολιτισμό, δικαιολογούσε την παθιασμένη διάσταση του ελληνικού πατριωτισμού.
