Γιατί η επιμονή του Κ. Μητσοτάκη σε παιδικές επικοινωνιακές αντεπιθέσεις για να ξεφύγει από το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών, με σαφή υπονοούμενα ότι από πίσω βρίσκεται ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης και πολιτικής ανωμαλίες με πρωταγωνιστές τον… Πούτιν και τον Ερντογάν, μας θύμισε την ταινία του Χόλυγουντ (1997) η οποία κυκλοφόρησε εδώ με τον πιο αναλυτικό τίτλο «Ένας πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος»;
Θυμηθείτε λίγο το στόρυ. Ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω σε ένα ροζ σκάνδαλο. Για να ξεφύγει, οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι επιστρατεύουν παραγωγούς του Χόλιγουντ (απίστευτες ερμηνείες από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τον Ντάστιν Χόφμαν) και στήνουν έναν εικονικό πόλεμο με την… Αλβανία.
Στο τέλος, το ροζ σκάνδαλο ξεχνιέται, ο «πόλεμος» κάνει τη δουλειά του, η κοινή γνώμη καταναλώνει τον «σανό» που την ταΐζουν και όλα επιστρέφουν σε business as usual.
Oι αναλογίες είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από προφανείς. Ένας Πρόεδρος (της ελληνικής κυβέρνησης), ένα σκάνδαλο (των υποκλοπών) και ένας «πόλεμος» (με τον Ερντογάν και τον Πούτιν), ο οποίος ευτυχώς βρίσκεται ακόμη στα λόγια και μάλλον θυμίζει κακής ποιότητας ανέκδοτο.
Κάτω από αυτό το πλαίσιο, ας δούμε αναλυτικά τι είπε σήμερα ο Πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Συνομωσιολογία και «φαντάσματα»
«Όλα πια δείχνουν πως η Μόσχα επιδιώκει μέσω της οικονομικής πίεσης να δημιουργηθεί και κοινωνική αναταραχή, αλλά και πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό των χωρών που αντιδρούν στα σχέδιά της. Είναι το κόστος που αναλαμβάνει το μέτωπο της ελευθερίας, του Διεθνούς Δικαίου και της Δημοκρατίας» ανέφερε στην εισήγησή του ο πρωθυπουργός.
Χρέωσε δε στον Ρώσο πρόεδρο και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησής του.
«Και όσοι αμφιβάλλουν δεν έχουν παρά να δουν πόσο οργανωμένοι είναι οι ρωσικοί εκβιασμοί στην ενέργεια και πώς η ακρίβεια επιχειρείται να γίνει καταλύτης, ώστε να μεγενθύνονται επιμέρους ζητήματα και να αμφισβητούνται, ενίοτε συνολικά, εθνικές κυβερνήσεις. Πού; Στα κράτη εκείνα που στο όνομα της Ουκρανίας υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται την ειρήνη, το απαραβίαστο των συνόρων και τη δημοκρατική ομαλότητα στην ήπειρό μας. Ο κύριος Πούτιν δεν το κρύβει, ούτε όμως το κρύβει και ο κύριος Ερντογάν, που δημοσίως έχει δηλώσει ότι θα ήθελε άλλη κυβέρνηση στην Αθήνα.»
Και πρόσθεσε:
«Στις γενικότερες προκλήσεις θα πρέπει ασφαλώς να προσθέσουμε την επιθετικότητα των γειτόνων μας και ασφαλώς το μεταναστευτικό. Το μεταναστευτικό, το οποίο αντί των μαζικών κυμάτων που αντιμετωπίσαμε πριν από δύο και κάτι χρόνια, εμφανίζεται τώρα με το προσωπείο των δήθεν “ανθρωπιστικών εισβολών” από ομάδες οι οποίες όμως μετακινούνται συντονισμένα».
