«Επίθεση εναντίον μου με μαχαίρι… χτύπαγε τον αέρα… δεν ήμουν εκεί…». Διονύσης Σαββόπουλος
Όπως ήταν αναμενόμενο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε την πορεία του προς την κάλπη της 21ης Μαΐου με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει να πολιτεύεται: τη φαιά προπαγάνδα κατά των αντίπαλων του, με βάση το «κόνσεπτ» του παρακμιακού Γκρίνμπεργκ.
Καθώς το είδος του γηπέδου ορίζει και το είδος του παιχνιδιού, χρειάζονται και οι κατάλληλοι παίκτες. Είναι το μόνο είδος που δεν λείπει στην αυλή του απερχόμενου Πρωθυπουργού. Η ομάδα που θα αποτελέσει την προεκλογική εμπροσθοφυλακή του, πέρασε και από το μέγαρο Μαξίμου για οδηγίες και έπιασε δουλειά.
Ο Κυρανάκης, πήγε σε ένα πάνελ και έβρισε τη Τζάκρη του ΣΥΡΙΖΑ ως «γελοία». Επειδή δεν δέχθηκε τη θεωρία του ότι η κυβέρνηση δεν μειώνει τους φόρους στα τρόφιμα, επειδή, πχ τα μακαρόνια, είναι το βασικό είδος διατροφής των πλουσίων και θα ωφεληθούν.
Καρατερίστας στο είδος ο Αδωνις Γεωργιάδης ανέλαβε να υποδείξει στα «λυκόπουλα» που θα τον βοηθήσουν στην επιχείρηση «φάτε τους Συριζαίους» ότι χρειάζεται σ αυτές τις περιπτώσεις. Για να τους δείξει πώς γίνεται η δουλειά, άνοιξε ο ίδιος σε λιγότερο από ένα 24ωρο τρία «καυτά » θέματα. Ως υποδείγματα προς αντιγραφή από τους νεότερους- σαν τον Καιρίδη ας πούμε….
Πρώτα, πήγε στον παραλιακό άξονα Σούνιο-Λεγραινά και ρώτησε -έτσι είπε- «πόσο νοικιάζονται οι βίλες με ιδιωτική πλαζ στην περιοχή;» και όταν του απάντησαν «με λιγότερο από 3.500 τον μήνα δεν βρίσκεις».
Όρμησε στη Βουλή και έθεσε το πιο κρίσιμο για το μέλλον του τόπου ερώτημα:« πως τα κατάφερε οι Τσίπρας και βρήκε με 500 ευρώ το μήνα;». Περσινά ξινά σταφύλια, αλλά αν δεν έχεις τίποτε πιο φρέσκο, κάνεις τη δουλειά σου και μ αυτό.
Ότι το παραθεριστικό σπίτι του Τσίπρα, δεν είναι βίλα, δεν έχει «ιδιωτική παράλια» και ότι επί του θέματος υπάρχε ήδη μια τουλάχιστον δικαστική απόφαση στο κεφάλι όσων το είχαν ισχυριστεί, είναι λεπτομέριες που δεν ενδιαφέρον έναν δάσκαλο πολιτικής ρητορικής για κατωτέρα αισθήματα της κοινωνίας.
Το θέμα είναι να μάθουν να τα λένε Κυρανάκηδες, Μαρκόπουλοι, και άλλοι νεοσύλλεκτοι. Κάτι τέτοιες ώρες του λείπει ο Μπογδάνος, που τα έπαινε στο αέρα. Τώρα για τα σκληρά έχει μόνο τον Ψαριανό.
Μετά, ο Άδωνις εκτός από τον βιοπαλαιστή Παπαθανάση – που είναι ο πραγματικός υπουργός Ανάπτυξης, ενώ ο ίδιος έχει τη λαχαναγορά και τα σούπερ μακέτα – με τα κουρέματα εκατομμυρίων, βρήκε κάτι ψιλορυθμίσεις με τράπεζες, είχαν κάνει και κάτι συγγενείς του Τσίπρα. Δεν παρανόμησαν βέβαια, αλλά μην του λένε μόνο για τα δάνεια του Μητσοτάκη και των υπουργών: Ολοι φταίμε – και εκτός από τα Τέμπη.
Στο καπάκι θυμήθηκε -τι θυμήθηκε, ολόκληρο επιτελείο δουλεύει για αυτά- ότι πριν από 10 χρόνια μια εφημερίδα είχε ανοίξει ένα θέμα με ένα σπίτι που έχτισε στο νησί του παλαιός δήμαρχος Πάρου – και στη συνέχεια το νοίκιαζε όσο ορίζει η αφορά βεβαίως, γιατί αλλιώς ποιος θα το έπαιρνε.
Ο εν λόγω δήμαρχος δεν έκανε καμιά λοβιτούρα σαν κάτι παλικάρια της ΝΔ, αλλά προσφέρεται για μπαλαμούτι καθώς σήμερα είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλό θέμα για να πουλήσουμε συμψηφισμό.
Με την ευκαιρία λάνσαρε και ένα νέο, αναβαθμισμένο είδος πολιτικής, επιχειρηματολογίας, που θα φορεθεί σ’ αυτές τις εκλογές.
– Μπορεί να είστε νόμιμοι εσείς οι Συριζαίοι, αλλά «μην κουνάτε το δάκτυλο, γιατί καμία φορά καταλήγει αλλού». Τι ωραίος υπαινιγμός, γεμάτος νόημα.
Στο Μαξίμου να τα βλέπουν που πετάνε ένα σκιασμό λεφτά για αμερικανικές: τέτοια έχει ο Αδωνις με το τσουβάλι. Το επόμενο του θα είναι εκείνο το ωραίο με τον Τσίπρα που ως Πρωθυπουργός είχε πάρει το κυβερνητικό αεροσκάφος και πήγε τα παιδιά του στη Ντίσνεϊλαντ, στο Παρίσι.
Τα παραδείγματα Γεωργιάδη και Κυριαννάκη για το προεκλογικό ύφος Μητσοτάκη είναι απλώς η αρχή και μεγάλο στομάχι να έχουμε. Από εδώ και πέρα αυτό θα είναι το καθημερινό ρεπερτόριο της ΝΔ.
Αλλά στις εκλογές που έρχονται δεν κρίνεται ο Μητσοτάκης- και τα στελέχη του, που εισπνέουν αναθυμιάσεις από βάλτο ως πολιτικό οξυγόνο τους. Εχουν ήδη κριθεί.
Κρίνεται ο Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: για την ψυχραιμία τους, την ικανότητα τους να μην «τσιμπάνε», να μην πέφτουν σε παγίδες, να μην ανταποκρίνονται σε προβοκάτσιες.
Με αυτά τα υλικά θα βγάλει την προεκλογική περίοδο το σύστημα Μητσοτάκη. Γι αυτό οι σοβαροί Νεοδημοκράτες μένουν μακριά από τη μπόχα. Και ας βάζουν τον Αδωνι να τους κράζει ή μας λέει η Ντόρα ότι πρέπει να είναι «πιο παρόντες». Δεν θα είναι. Μόνο οι προσδεμένοι στο Μητσοτακέικο θα παίξουν σ’ αυτό έργο.
Για να μην κόψει εισιτήρια πρέπει να φροντίσουν οι Συριζαίοι: να μένουν μακρύ από τις ελεεινές προκλήσεις και να επιμένουν στην πολιτική κριτική για την απερχόμενη κυβέρνηση. Να καταθέτουν, τις προτάσεις τους, να μην μπλέκουν σε καυγάδες και να μην υψώνουν τους τόνους.
Να ραπίζουν τους αφιονισμένους πραιτοριανούς με ήρεμο λόγο, με πολιτικά επιχειρήματος, ύφος και ήθος που αρμόζει στη Δημοκρατική παράταξη.
Δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά μόνο έτσι θα κερδίσουν την κοινή γνώμη. Όταν καλούνται σε κανάλια και άλλες δημόσιες αρένες αντιπαραθέσεων, πριν μπουν να βλέπουν το ταμπελάκι στην είσοδο: «Προσοχή, ο σκύλος δαγκώνει»…
