«Το ”ήρεμο καλοκαίρι” ήταν προπαγανδιστικό πυροτέχνημα της κυβέρνησης για να καλλιεργήσει εφησυχασμό στο λαό», εκτιμά ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής Εύβοιας, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis.
«Οι εξελίξεις είναι ανοικτές. Οι δύο γύροι των γνωστών διερευνητικών συνομιλιών που έγιναν μέσα στο 2021, φαίνεται ότι ανακύκλωσαν τα ίδια προβλήματα. Η τουρκική πλευρά έθεσε τις διεκδικήσεις της που αφορούν κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, όπως και τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης πιέζουν για συμβιβασμό, με στόχο την εξεύρεση οδυνηρής λύσης, για να δυναμώσει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί αμερικάνικων και ευρωπαϊκών ενεργειακών μονοπωλίων στην περιοχή κι αυτός ο συμβιβασμός ακούει στο όνομα «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο», αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζουν οι θέσεις του για την επόμενη ημέρα της αποχώρησης των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.
«Η απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν συνιστά αναδιάταξη με σκοπό να συγκεντρώσουν δυνάμεις στον Ινδο-Ειρηνικό, στο μέτωπο με την Κίνα που οξύνεται ο ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα», επισημαίνει ο Γ. Μαρίνος-και προσθέτει εκφράζοντας την ανησυχία του για μια γενικότερη «αποσταθεροποίηση» στην Κεντρική ασία και ευρύτερα: «Η συμφωνία στη Ντόχα του Κατάρ το 2020 μαρτυρά συμβιβασμό, συνεννόηση μεταξύ Ταλιμπάν και ΗΠΑ για απόσυρση των αμερικάνικων δυνάμεων και η συμφωνία αυτή εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο στις εξελίξεις και ερμηνεύει την ταχύτατη κατάρρευση της δοτής Αφγανικής κυβέρνηση».
«Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τεράστιες ευθύνες. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ πήραν μέρος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Τα ελληνικά πλοία υποστήριξαν τη ΝΑΤΟική αποστολή από το 2002. Από το Αφγανιστάν πέρασαν συνολικά 2500 Έλληνες στρατιωτικοί και ένας αριθμός διατέθηκε σε μονάδες υποστήριξης, μηχανικού, υγειονομικού. Κι όλα αυτά, όπως αναδείξαμε παραπάνω για γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού μας».
Τι σηματοδοτεί η απόσυρση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν; Γιατί έγινε;
Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν τη θέση του ΚΚΕ πως η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν το 2021 και η 20χρονη κατοχή, όπως κι αυτές που ακολούθησαν στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία δεν αφορούσε το λεγόμενο «πόλεμο με την τρομοκρατία» και την αποκατάσταση της «Δημοκρατίας», όπως ισχυρίστηκαν οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοι τους. Στην πράξη πρόκειται για ένα στρατηγικό σχέδιο, μια συνολική επίθεση κατά των λαών, μέσο διαμόρφωσης συσχετισμού δύναμης υπέρ των αμερικάνικων συμφερόντων και σχεδιασμών σε αντιπαράθεση με τους ανταγωνιστές τους.
Η επέμβαση, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν υπηρετούσε το σχεδιασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να πατήσουν το πόδι τους σε ένα κράτος με ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις και υποδομές στο «μαλακό υπογάστριο» της Κίνας και της Ρωσίας. Να εμποδίσουν σχέδια της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν για τη δημιουργία ενεργειακών αγωγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, να παρέμβουν συνολικά στην κεντρική Ασία και βεβαίως έχοντας υπόψη τους τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αφγανιστάν, το οποίο διαθέτει πολύτιμο ορυκτό πλούτο π.χ Χρυσό, Χαλκό, Σίδηρο, Μόλυβδο, Λίθιο που είναι περιζήτητο υλικό για τις νέες τεχνολογίες.
Οι ΗΠΑ εμπόδισαν την κατασκευή αγωγών ενέργειας και δρόμων μεταφοράς π.χ μεταξύ Κίνας -Ιράν, κράτησαν μακριά την Κίνα και τη Ρωσία από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αφγανιστάν, εμπόδισαν τη Ρωσία να βρει διέξοδο προς τις αγορές του Πακιστάν και της Ινδίας, υπολογίζοντας τη δυνατότητα της Ρωσίας να αξιοποιήσει τον αγωγό TAPI (Τουρκμενιστάν -Αφγανιστάν- Πακιστάν -Ινδίας).
Όμως, οι ιμπεριαλιστικές επιλογές προσαρμόζονται ανάλογα με τις εξελίξεις και τις ανάγκες που γεννούν οι αντιθέσεις που κι αυτές γεννιώνται μέσα στον καπιταλισμό. Έτσι, η απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν συνιστά αναδιάταξη με σκοπό να συγκεντρώσουν δυνάμεις στον Ινδο-Ειρηνικό, στο μέτωπο με την Κίνα που οξύνεται ο ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Η συμφωνία στη Ντόχα του Κατάρ το 2020 μαρτυρά συμβιβασμό, συνεννόηση μεταξύ Ταλιμπάν και ΗΠΑ για απόσυρση των αμερικάνικων δυνάμεων και η συμφωνία αυτή εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο στις εξελίξεις και ερμηνεύει την ταχύτατη κατάρρευση της δοτής Αφγανικής κυβέρνηση.
Η επόμενη ημέρα στην περιοχή ποια θα είναι;
Η σχεδιασμένη παράδοση στους Ταλιμπάν σύγχρονου εξοπλισμού άνω των 85 δις δολαρίων δείχνει στοχεύσεις των ΗΠΑ και κινδύνους για την επόμενη περίοδο. Οι Ταλιμπάν μπήκαν στην Καμπούλ με αμερικάνικο οπλισμό και νέες δυνατότητες να παρέμβουν στην περιοχή.
Αντιμαχόμενες αστικές δυνάμεις στο εσωτερικό του Αφγανιστάν σε συνδυασμό με τα συγκρουόμενα συμφέροντα άλλων ξένων δυνάμεων (Κίνα, Ρωσία, Πακιστάν, Ινδία, Τουρκία, Ιράν, Κατάρ κ.α) μπορεί να διαμορφώσουν τους όρους για «αποσταθεροποίηση» στην Κεντρική Ασία και ευρύτερα, να γίνουν βάση για νέα αμερικάνικα προσχήματα.
Τα γεγονότα της επόμενης περιόδου θα φωτίσουν τις εξελίξεις όμως μπορούμε να σημειώσουμε την ενεργή παρουσία των ΗΠΑ και την επόμενη μέρα και με βομβαρδισμούς μέσω drones, το γεγονός ότι η Ρωσία παίρνει μέτρα, πραγματοποιεί στρατιωτικές ασκήσεις με το Τατζικιστάν και Κιργιστάν που είναι μέλη του Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (OTSC), υπό την ηγεσία της Ρωσίας.
Οι ασκήσεις αυτές έχουν στόχο την προετοιμασία «για την καταπολέμηση παράνομων ενόπλων οργανώσεων που εισβάλλουν στο έδαφος ενός κράτους μέλους του OTSC». Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι ανέλαβε νέες παραγγελίες όπλων από χώρες της Κεντρικής Ασίας, λόγω της επικράτησης των Ταλιμπάν. Κι αυτό παρά το γεγονός πως η ρωσική πλευρά εκφράζει «φιλική» διάθεση προς τους Ταλιμπάν και προβάλλεται η εκτίμηση πως Κίνα και Ρωσία, έχουν διαβεβαιώσεις πως οι Ταλιμπάν θα διαφυλάξουν την ενιαία συγκρότηση της χώρας, θα αποτρέψουν αποσχιστικά κινήματα, που θα επιδιώξουν να επηρεάσουν την εδαφική ακεραιότητα γειτονικών χωρών, δεν θα επιτρέψουν την χρησιμοποίηση των εδαφών τους από το «Ισλαμικό Κράτος» και άλλες σχετικές ένοπλες οργανώσεις σε βάρος γειτονικών χωρών.
Η Κίνα έχει κάνει άνοιγμα στους Ταλιμπάν. Το κινέζικο κεφάλαιο που ήδη έχει διεισδύσει στο Πακιστάν σχεδιάζει την κατασκευή έργων που συνδέονται με τον «δρόμο του μεταξιού», και προσβλέπει στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Αφγανιστάν.
Πολλά θα εξαρτηθούν από την πορεία των εσωτερικών εξελίξεων, των αντιθέσεων και συμφωνιών τμημάτων της αστικής τάξης και των φυλών και φυλάρχων, τη δημιουργία κεντρικής διοίκησης στο Αφγανιστάν και τις συμμαχίες που θα επιλέξει. Ίσως, να επιδράσουν επίσης, οι σχέσεις που θα διαμορφωθούν μεταξύ Ταλιμπάν και άλλων αντιδραστικών δυνάμεων, όπως το Ισλαμικό κράτος, η Αλ Κάιντα.
Ο πολυβασανισμένος λαός του Αφγανιστάν θα συνεχίσει να υποφέρει, θα ενισχυθεί η προσφυγιά και η μετανάστευση και είναι ανάγκη να γίνουν γνωστά ορισμένα ιστορικά στοιχεία της πορείας της χώρας που αποκρύπτονται ή διαστρεβλώνονται σκοπίμως από αστούς και οπορτουνιστές αναλυτές.
Να γίνει γνωστό πως το 1978 στη χώρα αυτή εκδηλώθηκε λαϊκή εξέγερση η οποία με τη Σοβιετική διεθνιστική βοήθεια, προώθησε σημαντικές αλλαγές υπέρ του λαού, μπήκαν οι βάσεις για τη μόρφωση των παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, δημιουργήθηκαν σχολεία και πανεπιστήμια, ξεκίνησε η οικοδόμηση λαϊκού συστήματος υγείας, δόθηκαν σημαντικά δικαιώματα στις γυναίκες. Άνοιξε ένας δρόμος προόδου και οι αλλαγές αυτές πολεμήθηκαν από τους Αφγανούς καπιταλιστές και τσιφλικάδες, από τις ΗΠΑ και άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες. Οι ΗΠΑ και οι μηχανισμοί τους δημιούργησαν τους Μουτζαχεντίν, τους προγόνους των Ταλιμπάν, τους χρηματοδότησαν με δις δολάρια, στρατιωτικό εξοπλισμό για να ανατρέψουν τη λαϊκή κυβέρνηση και να πλήξουν τη Σοβιετική Ένωση, αξιοποίησαν γι’ αυτό το Πακιστάν, τη Σαουδική Αραβία και άλλες μοναρχίες.
Η Ουάσιγκτον βγαίνει πληγωμένη από την αποχώρηση; Σε τι βαθμό και ποιο επίπεδο;
Οι ΗΠΑ ευθύνονται για το μεγάλο αιματοκύλισμα του αφγανικού λαού και είχαν συνέπειες, σκοτώθηκαν 3.500 χιλιάδες στρατιωτικοί των ΝΑΤΟικών δυνάμεων εκ των οποίων οι περισσότεροι Αμερικανοί. Τα αρχικά σχέδια των ΗΠΑ δεν προχώρησαν, οι Ταλιμπάν ανασυντάχτηκαν, βρήκαν βάσεις στο Πακιστάν και αντεπιτέθηκαν. Οι ΗΠΑ επέλεξαν να αποφύγουν την «αιμορραγία», και να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους. Δεν ισχύει ότι εκτέλεσαν την αποστολή ενάντια στην τρομοκρατία και τώρα αποχωρούν, όπως είπε ο κ. Μπάιντεν. Οι Αμερικάνοι αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους και θα υπηρετήσουν τα σχέδια τους με άλλα μέσα, οικονομικά, διπλωματικά ακόμα αν χρειαστεί και στρατιωτικά, επιδιώκοντας να διατηρήσουν και να αξιοποιήσουν σχέσεις με τους Ταλιμπάν, για τους οποίους τόσο αυτοί όσο και η ΕΕ απροκάλυπτα καλλιεργούν προσδοκίες. Ανάλογοι υπολογισμοί γίνονται και για τους Ταλιμπάν στο Πακιστάν, επίσης χώρα-κλειδί στην περιοχή.
Ο ρόλος της Τουρκίας ποιος θα είναι κ. Μαρίνο; Γιατί έως τώρα στη χώρα μας η κυρίαρχη αντίληψη ήταν πως ο Μπάιντεν αδειάζει τον Ερντογάν και η Άγκυρα χάνει το ρόλο της στην περιοχή, ίσως και εντός της Δύσης.
Έχετε δίκιο, όμως οι αναλύσεις αυτές είναι στον αέρα. Ο ρόλος της αστικής τάξης της Τουρκίας και της κυβέρνησης Ερντογάν αναβαθμίζεται γενικότερα, αναλαμβάνει μεγαλύτερες ευθύνες στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ανοίγεται περισσότερο σε «νέα σύνορα». Εκπληρώνει το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ και Ταλιμπάν, γίνονται διαπραγματεύσεις να αναλάβουν πρόσθετες ευθύνες για τον έλεγχο του αεροδρομίου της Καμπούλ, να ενισχυθεί η παρουσία τουρκικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν, αξιοποιώντας όχι μόνο το θρησκευτικό δόγμα αλλά και τις καλές σχέσεις που έχει η Τουρκία με το Πακιστάν και το Κατάρ. Η Τουρκία η οποία αντιτίθεται στον αγωγό TAPI στοχεύει στην μετατροπή της σε κόμβο ενέργειας και μεταφορών σε μια ευρύτερη περιοχή.
Είναι σε εξέλιξη τα γενικότερα παζάρια με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και μέσα σ’ αυτά εντάσσονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το κυπριακό και είναι χαρακτηριστικές πολλές αμερικάνικες τοποθετήσεις που το αποδεικνύουν αυτό. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Α. Μπλίνκεν δήλωσε προχθές ότι: «Η Τουρκία είναι σημαντικός σύμμαχος και ανεκτίμητος εταίρος στην περιοχή».
Βεβαίως, οι ΗΠΑ, όπως και η ΕΕ θα επιμείνουν στην πίεση αλλά και σε ανταλλάγματα στην Τουρκία για να την αποσπάσουν από τη ρωσική επιρροή για να εκπληρώσει ακόμα πιο σημαντικό ρόλο στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Και η ΕΕ; Οι δυνάμεις που πιέζουν για μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση δείχνουν να κερδίζουν έδαφος…
Η ΕΕ είναι ισχυρή ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία και παρά τις αντιθέσεις που σημειώνονται ανάμεσα στη Γερμανία, Γαλλία και άλλα ισχυρά κράτη, επιδιώκει να εκπληρώσει ιδιαίτερο ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε όλη την υδρόγειο. Αυτό υπηρετεί η αποκαλούμενη «Παγκόσμια Στρατηγική» της ΕΕ και η «Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας» για το συντονισμό των ιμπεριαλιστικών αποστολών στο εξωτερικό και τηn αναβάθμιση τους με τον ευρωενωσιακό σχεδιασμό με την επωνυμία «Στρατηγική Πυξίδα» που αναμένεται να προωθηθεί κατά την επικείμενη Γαλλική εξάμηνη προεδρία.
Η ΕΕ επιδιώκει την αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, των λεγόμενων διατλαντικών σχέσεων, έχει υψηλού επιπέδου οικονομικές σχέσεις με την Κίνα, παρεμβαίνει σε πολλά μέτωπα στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία.
Βεβαίως στηρίζεται στρατιωτικά στο ΝΑΤΟ αλλά προωθεί την ενίσχυση της στρατιωτικής αυτονομίας, της πάρα πέρα στρατιωτικοποίησης, για την προώθηση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Αυτό υπηρετεί π.χ η δημιουργία της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (Pesco). Παρότι γνωρίζουμε τους σχεδιασμούς για τη συγκρότηση «Ευρωστρατού» είναι πολύ επικίνδυνη η πρόσφατη τοποθέτηση του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική και άμυνα κ. Μπορέλ, ο οποίος έθεσε την πρόταση να δημιουργήσει η ΕΕ «μία δύναμη ταχείας αντίδρασης 5.000 στρατιωτών, ικανή να αντιδράσει σε συνθήκες όπως αυτές που ζούμε στο Αφγανιστάν», αναφέροντας επίσης ότι: «μία τραγωδία εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν και πρέπει να ωθήσει τους Ευρωπαίους να αποκτήσουν ικανότητες στρατιωτικής επέμβασης για να αντιμετωπίσουν τις προσεχείς κρίσεις που παραμονεύουν στο Ιράκ και στο Σάχελ».
Σ’ αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς της ΕΕ, όπως και του ΝΑΤΟ έχει εμπλακεί η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Κατά την άποψή σας, το «ήρεμο καλοκαίρι» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τι θα ακολουθήσει;
Το «ήρεμο καλοκαίρι» ήταν προπαγανδιστικό πυροτέχνημα της κυβέρνησης για να καλλιεργήσει εφησυχασμό στο λαό. Αυτή την περίοδο παρότι δεν υπήρχαν οι εντάσεις του 2020, συνεχίστηκε ο ανταγωνισμός της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση και θα υπάρξει συνέχεια. Η ελληνική αστική τάξη δυναμώνει την επιθετική στάση και βαθαίνει την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε πολλά μέτωπα και η τουρκική αξιοποιώντας το συσχετισμό δύναμης και την ισχυρή θέση στο ΝΑΤΟ, ενισχύει τις διεκδικήσεις της για τα νησιά του Αιγαίου και την αποστρατιωτικοποιήση, παρεμβαίνει στη Θράκη, αμφισβητεί τη συνθήκη της Λοζάνης, «παίζει παιχνίδια» με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αξιοποιώντας την απαράδεκτη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που εγκλωβίζει χιλιάδες κατατρεγμένους από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στα ελληνικά νησιά.
Οι εξελίξεις είναι ανοικτές. Οι δύο γύροι των γνωστών διερευνητικών συνομιλιών που έγιναν μέσα στο 2021, φαίνεται ότι ανακύκλωσαν τα ίδια προβλήματα. Η τουρκική πλευρά έθεσε τις διεκδικήσεις της που αφορούν κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, όπως και τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης πιέζουν για συμβιβασμό, με στόχο την εξεύρεση οδυνηρής λύσης, για να δυναμώσει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί αμερικάνικων και ευρωπαϊκών ενεργειακών μονοπωλίων στην περιοχή κι αυτός ο συμβιβασμός ακούει στο όνομα «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Και στην Κύπρο; Τι εκτιμάτε ότι θα συμβεί το προσεχές διάστημα; Ακούγεται πχ ότι στο περιθώριο της ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών «ψήνεται» νέα συνάντηση Αναστασιάδη- Τατάρ..
Στην Κύπρο η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη και γι αυτούς που είδαν «ήρεμο καλοκαίρι» να πούμε ότι εκτός των άλλων που αναφέραμε, βασικό στοιχείο των εξελίξεων ήταν η προκλητική κίνηση της τουρκικής κυβέρνησης και τουρκοκυπριακής ηγεσίας για το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, στα Βαρώσια.
Η επιλογή αυτή που συνδυάστηκε με την επίσκεψη Ερντογάν στα κατεχόμενα την ημερομηνία που εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή, το 1974, είναι μέρος της γενικότερης επιλογής για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Αυτό έχει μπει στην ημερήσια διάταξη και με την παρέμβαση ΗΠΑ και ΕΕ έχει ανοίξει ο δρόμος σε πολύ επικίνδυνα παζάρια, για την επίτευξη συμβιβασμού ανάμεσα στη Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία, που είναι μορφή Συνομοσπονδίας και στην κάθετη διχοτόμηση των δύο κρατών που προβάλλει η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά.
Σ’ αυτό το «φαύλο κύκλο» κινήθηκε η προηγούμενη 5μερής στη Γενεύη τον Απρίλη αυτού του χρόνου και αυτό προδιαγράφει και το αποτέλεσμα μιας νέας συνάντησης Αναστασιάδη – Τατάρ με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αυτό το διάστημα έχει σημασία να προσεχτεί τόσο η απαράδεκτη στάση της Βρετανίας στη συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να μην εκδοθεί ψήφισμα καταδίκης της τουρκικής απόφασης για τα Βαρώσια, όσο και η «κωλυσιεργία» της Γερμανίας στις διαδικασίες της ΕΕ, η οποία καθορίζει τη στάση της απο τις στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία και τα γενικότερα ιμπεριαλιστικά παζάρια.
Για τη χώρα μας, ποια συμπεράσματα πρέπει να βγουν από τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν;
Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τεράστιες ευθύνες. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ πήραν μέρος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Τα ελληνικά πλοία υποστήριξαν τη ΝΑΤΟική αποστολή από το 2002. Από το Αφγανιστάν πέρασαν συνολικά 2500 Έλληνες στρατιωτικοί και ένας αριθμός διατέθηκε σε μονάδες υποστήριξης, μηχανικού, υγειονομικού. Κι όλα αυτά, όπως αναδείξαμε παραπάνω για γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού μας.
Η πάλη του ΚΚΕ ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο του Αφγανιστάν και την απεμπλοκή από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχει πολύ μεγάλη σημασία. Πολύ περισσότερο που η επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης ενισχύεται, επεκτείνεται και βαθαίνει η εμπλοκή, όπως γίνεται με τις συμφωνίες στρατηγικής σημασίας με το Ισραήλ που δολοφονεί τον παλαιστινιακό λαό, με την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την αποστολή συστοιχίας πυραύλων «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, την απόφαση για συμμετοχή σε αποστολή στο Μάλι της Αφρικής και γενικότερα στην περιοχή του Σαχέλ.
Η πρόσφατη επίσκεψη του αμερικανού Γερουσιαστή Μενέντεζ, στην Ελλάδα, ο οποίος παρουσιάστηκε από τους απολογητές της αστικής τάξης ως «φιλέλληνας», κρύβει πολλά «μυστικά»#. Προετοίμασε την ανανέωση και επέκταση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα και την ενίσχυση του ρόλου της χώρας μας στην προώθηση των αμερικάνικων σχεδίων στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται να θυμηθούμε πως τον Ιούνη πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ και πάρθηκαν πολύ επικίνδυνες αποφάσεις. Η στρατηγική ΝΑΤΟ 2030 και η συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτή σημαίνει νέες περιπέτειες για το λαό μας.
Κανείς δεν μπορεί να εναποθέσει την υπόθεση της ειρήνης και της ασφάλειας του λαού στους λεγόμενους «ισχυρούς συμμάχους». Αυτό αποδείχτηκε και στο Αφγανιστάν!
Να σκεφτεί ο κάθε ένας και η κάθε μια, τη στάση των ΗΠΑ απέναντι σε φιλικές τους δυνάμεις στο Αφγανιστάν που τις άφησε επί της ουσίας στα χέρια των Ταλιμπάν. Όπως άλλωστε είχαν κάνει με τους Κούρδους της Βόρειας Συρίας όταν αναπτύχθηκαν εκεί τα τουρκικά στρατεύματα. Ο ΑμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός είναι και θα είναι αντίπαλος των λαών και είναι προκλητικός ο ισχυρισμός ότι μπορεί να γίνει δύναμη ειρήνης και ασφάλειας των λαών.
Γι΄ αυτό λέμε πως η πείρα του Αφγανιστάν, προειδοποιεί και τονίζει την αναγκαιότητα να δυναμώσει η πάλη του λαού μας για την απεμπλοκή της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές και συμμαχίες, να κλείσουν οι αμερικάνικες βάσεις.
Με την αξιοποίηση αυτής της πείρας, μπορούν οι εργαζόμενοι, η νεολαία της χώρας μας να μπούνε μαζικά στον αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα για να σπάσουν τα δεσμά των εκμεταλλευτών, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, να χτίσουν τη δική τους, τη σοσιαλιστική κοινωνία και να αναπτύξει η χώρα μας αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με άλλες χώρες και λαούς.
