Τρεις απαντήσεις σε αντίστοιχες ερωτήσεις της συγκυρίας.
Πρώτη: Μας κάνουν πλάκα οι δημοσκόποι. Με τα ευρήματα πρόθεσης ψήφου που ανακοινώνουν και μετά θα μας λένε ότι «το ήξεραν, αλλά δεν το έλεγαν»;
Πάμε για εκλογές που θα βγάλουν αξιωματική αντιπολίτευση τη Ζωή Κωνσταντοπούλου; Τρελάθηκαν οι ψηφοφόροι και ψηφίζουν σαν τους θεατές της «Γιουροβίζιον»; Ή κάνουν το χατίρι του Μητσοτάκης που ψάχνει για αντίπαλο που να τρομάζει τους
νοικοκυραίους»; Απάντηση: δεν υπάρχει.
Δεύτερη: Ποια είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και τι θέλει από εμάς; Η απάντηση θέλει υπομονή.
Πριν από δέκα χρόνια η κόρη του Νίκου Κωνσταντοπούλου και της Λίνας Αλεξίου εξελέγη πρόεδρος της Βουλής με ψήφους ρεκόρ για την εποχή.
Δεν ήταν ώριμη για το αξίωμα και οι Συριζαίοι έλεγαν ότι ως Πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είχε άλλον τρόπο να την κρατήσει μακριά από την κυβέρνησή του – και ιδίως το υπουργείο Δικαιοσύνη που κιαλάριζε.
Ο θρίαμβος της εκλογής την έβλαψε ως προσωπικότητα. Αλλά έβλαψε πρωτίστως το Κοινοβούλιο. Από την επομένη την είδε αυτοκράτειρα και αποδιάρθρωνε το πολίτευμα και την κοινοβουλευτική διαδικασία.
Το σουξέ της ήταν η «Επιτροπή αλήθειας για το χρέος» της Γερμανίας, υπό την τεχνική καθοδήγηση Βέλγου «ειδικού», που κυκλοφορούσε στη Βουλή με σαγιονάρες.
Κήρυξε παράνομο το Μνημόνιο και σε συνδυασμό με τις γερμανικές οφειλές, από τη ναζιστική κατοχή, αποφάσισε ότι «τα δάνεια είναι παράνομα και για λόγους αξιοπρέπειας των Ελλήνων δεν θα πληρωθούν».
Ο Καμμένος, ως υπουργός Άμυνας, της παρέταξε άγημα στο Πεντάγωνο και την υποδέχθηκε ως αρχηγό κράτους. Πολύ θέλει ο άνθρωπος;
Ο Τσίπρας κατάλαβε ότι την πάτησε, κάτι σαν «ημέρωμα της Στρίγκλας» που επιχείρησε αλλά απέτυχε και ο Βενιζέλος τον τρολάριζε: εσύ γέννησε το «τέρας», εσύ θα το αντιμετωπίσεις.
Το σκηνικό άλλαξε με το Δημοψήφισμα. Η Ζωή αποχώρησε στις δεύτερες εκλογές του 2015, κατέβηκε με τον Λαφαζάνη, αλλά δεν είχαν τύχη.
Καβάλησε δικό της κομματικό άλογο και συνέχισε να πολιτεύεται με το στυλ – σήμα κατατεθέν της. Πχ το 2017 εισέβαλε σαν τη συμπαθή Λουκά σε εκδήλωση με τη Ρουμάνα κομισάριο Κρέτσου και το έκανε κεραμιδαριό.
Ο Θεός αγαπάει την πολυλογία, αλλά αγαπάει και το Κοινοβούλιο και την άφησε έξω το 2019, με μόλις 1,17%. Τον Μάιο του 2023 το πήγε στο 2,89%. Αλλά στη συνέχεια ο Θεός είχε κι άλλες δουλειές και στις επαναληπτικές εκλογές η «Πλεύση Ελευθερίας» βρέθηκε στη Βουλή, με οκτώ έδρες. Της έμειναν έξι, από τις οποίες οι δυο ανήκουν στην οικογένεια της προέδρου.
Ερώτηση τρίτη. Γιατί η αντισυστημική ατραξιόν που παρουσιάζει η Κωνσταντοπούλου, έχει πέραση; Δεν θα την κάνει τέταρτη κατά σειρά θεσμική παράγοντα του Πολιτεύματος, αλλά στην επόμενη Βουλή θα έχει περισσότερους. Απάντηση: γιατί δεν είναι ατραξιόν, ούτε η ίδια τόσο αντισυστημική.
Μεγαλοδικηγόρος, με Σορβόννη και Κολούμπια, γόνος διακεκριμένου πολιτικού – τον οποίο πρότεινε με ταπεινοφροσύνη και για πρόεδρο της Δημοκρατίας – έχει ένα πλεονέκτημα: είναι παρούσα.
Ασκεί πολύ κακή αντιπολίτευση, αλλά αντιπολίτευση που έχει σε πολλά το δίκιο της αλήθειας και της εξασφαλίζει ακροατήριο με τιμωρητικές διαθέσεις.
Με ακατάσχετο δημόσιο λόγο, ανερμάτιστες προσεγγίσεις κρίσιμων πολιτικών θεμάτων, σπαραλιάζει τους καθωσπρεπισμούς που έχουν εγκαταστήσει μεταξύ τους οι πολιτικοί – ακόμη και συγκρουόμενοι.
Σταδιοδρομεί γιατί θέτει τις σωστές ερωτήσεις, άσχετα αν δίνει κουφές απαντήσεις. Και από αυτή την άποψη είναι φαινόμενο.
