Μετωπική επίθεση εξαπολύει ο Αλέξης Τσίπρας στην κυβέρνηση, κατηγορώντας την ότι αντί να αναλάβει τις ευθύνες της, επιδίδεται σε συκοφαντίες και κινδυνολογία.
Σε σχόλιο του γραφείου του, επισημαίνεται πως ο πρωθυπουργός οφείλει να λογοδοτήσει πρώτα στις οικογένειες των 57 θυμάτων, ενώ κατηγορεί το πολιτικό κατεστημένο για ηθική χρεοκοπία και ευτελισμό της έννοιας της δικαιοσύνης.
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων «οι συμβουλές των «κυβερνητικών πηγών» επιστρέφονται στον αποστολέα τους, που για μια ακόμη φορά στο υπουργικό συμβούλιο, αντί να επιλέξει τη συγγνώμη επέλεξε τη συκοφαντία και την κινδυνολογία. Φαίνεται ξεχνά ότι πρώτα από όλα λογοδοτεί απέναντι στις οικογένειες των 57 θυμάτων».
Στη συνέχει επισημαίνει ότι «είναι ο δικός τους αγώνας για δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών που εμπνέει την κοινωνία και κινητοποιεί τους πολίτες και καλό είναι να σταματήσει να τον συκοφαντεί βαφτίζοντάς τον «διχασμό» και «εκτροπή».
»Άλλωστε ούτε η χώρα, ούτε ο λαός έχουν «πληρώσει ακριβά» τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις. Εάν πληρώνουμε κάτι είναι ότι αυτό το αίτημα δικαιοσύνης και δημοκρατίας θα παραμείνει ανεκπλήρωτο όσο τις τύχες του τόπου διαχειρίζεται ένα πολιτικό κατεστημένο που αφού μας χρεοκόπησε μια φορά οικονομικά, τώρα μας χρεοκοπεί και ηθικά, ευτελίζοντας κάθε έννοια δικαίου»
Τι απάντησε η κυβέρνηση στο άρθρο του Αλέξη Τσίπρα
«Στη δημοκρατία μας κάθε πολίτης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να λέει την άποψή του», τόνισαν αρχικά κυβερνητικές πηγές σχολιάζοντας το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα στην ΕφΣυν.
Όπως ανέφεραν οι ίδιες πηγές, «είναι τουλάχιστον υποκριτικό και ταυτόχρονα προκλητικό για όλους, να ακούμε τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει για δικαιοσύνη και αλήθεια, όταν επί πρωθυπουργίας του λειτουργούσε “παραϋπουργειο Δικαιοσύνης”, όπως έχει δημοσίως παραδεχθεί ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, και όταν δύο υπουργοί της κυβέρνησής του έχουν καταδικασθεί αμετάκλητα για παράβαση καθήκοντος και για παρεμβάσεις στην απονομή της δικαιοσύνης«.
«Επιτέλους κύριε Τσίπρα, είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι για τη δική σας περίπτωση ταιριάζει το ρητό: “κρείττον του λαλείν το σιγάν”», κατέληξαν στο σχόλιό τους κυβερνητικές πηγές.
Όλο το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα
«Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις υποδηλώνουν, ή και δηλώνουν, πολύ περισσότερα από την επικοινωνιακή χρήση τους. Ιδιαίτερα όταν αυτές παράγονται, εκφέρονται και διακινούνται από εκείνους που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της κοινωνίας και της χώρας.
Τις τελευταίες ημέρες, το κύριο όχημα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι η λέξη «αποσταθεροποίηση». Και η βαριά αυτή μομφή που η λέξη εννοεί και εκπέμπει στρέφεται ενάντια σε όσους καταγγέλλουν, εξοργίζονται ή διαδηλώνουν ειρηνικά, απαιτώντας με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο. Με πρώτους αποδέκτες τους τραγικούς συγγενείς των θυμάτων. Και ευρύτερους αποδέκτες όσους πολίτες επιδιώξουν να εκφράσουν την αγανάκτησή τους συμμετέχοντας σε συλλαλητήρια. Αφού ακόμη και το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτό δικαίωμα η εμπρηστική προπαγάνδα το ανάγει σε πράξη με σκοτεινά κίνητρα, κομματικά ή, ακόμα χειρότερα, αντεθνικά. Και προαναγγέλλει βίαια επεισόδια!
Τα γεγονότα, ωστόσο, αναδεικνύουν μια προφανή αλήθεια. Αυτό που εκπροσωπούν οι αντιδράσεις, οι καταγγελίες, οι διαδηλώσεις, το τεράστιο λαϊκό κίνημα των τελευταίων εβδομάδων είναι το ακριβώς αντίθετο της αποσταθεροποίησης. Είναι ένα πανίσχυρο λαϊκό αίτημα δικαιοσύνης, δημοκρατίας και εν τέλει δημοκρατικής σταθερότητας. Ενα τεράστιο και αποφασιστικό ΩΣ ΕΔΩ απέναντι στη συστηματική φαλκίδευση, διάλυση και αποσταθεροποίηση των πάντων, που χωρίς προσχήματα επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οδηγώντας συνειδητά στον κοινωνικό διχασμό προκειμένου να διασώσει την εξουσία της.
Η αντίθεση στην αποσταθεροποίηση, που φέρει την υπογραφή του κυρίου Μητσοτάκη, διαπερνά με δυο λόγια σήμερα το σύνολο της κοινωνίας, παραγνωρίζοντας κομματικές εντάξεις. Και ακριβώς αυτός ο πάνδημος και εν πολλοίς αυθόρμητος χαρακτήρας του κινήματος τρομάζει τις δυνάμεις της συγκάλυψης. Τις οδηγεί να συκοφαντούν τις λαϊκές αντιδράσεις με όρους εμφύλιας εθνικοφροσύνης και με εμπρηστικά επιχειρήματα. Και να εξαπολύουν ένα κύμα τρομοκρατίας για να αποτρέψουν ή να αποδυναμώσουν το επερχόμενο λαϊκό κύμα.
Τι ζητούν όμως οι συγγενείς των θυμάτων και εκατομμύρια πολίτες σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας; Δικαιοσύνη, αλήθεια, οξυγόνο.
Αυτό ποιος λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει αποσταθεροποίηση; Και ποιος λογικός άνθρωπος, από την άλλη μεριά, δεν βλέπει πως όσα με ευθύνη της κυβέρνησης διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό μάς έχουν ήδη οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση;
Γιατί είναι αποσταθεροποίηση των θεσμών και της Δικαιοσύνης η αποδεδειγμένη με χίλιους τρόπους απόπειρα συγκάλυψης για το έγκλημα των Τεμπών.
Είναι αποσταθεροποίηση το ρήγμα στις σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κοινωνία και τη Δικαιοσύνη, που τον τελευταίο καιρό έχει πάρει διαστάσεις χάσματος.
Είναι αποσταθεροποίηση το ψέμα, η εξαπάτηση, η ατιμωρησία, που χαρακτηρίζουν μια σειρά από κυβερνητικές πράξεις. Με αποτέλεσμα μια προϊούσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος, των θεσμών, της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις συντεταγμένες εξουσίες και τους πολίτες, που τρέφει το τέρας της Ακροδεξιάς.
Είναι αποσταθεροποίηση οι υποκλοπές, με κέντρο το μέγαρο Μαξίμου, για τις οποίες ο μόνος που τιμωρήθηκε είναι ο επικεφαλής της ανεξάρτητης αρχής που συνέβαλε τα μέγιστα στην αποκάλυψή τους.
Είναι αποσταθεροποίηση το κύμα κερδοσκοπίας που πλήττει εκατομμύρια νοικοκυριά. Η διάλυση του ΕΣΥ. Η προτελευταία θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη στην αμοιβή της εργασίας. Το καθεστώς που αφήνει τους εργαζόμενους απροστάτευτους στο έλεος της εκμετάλλευσης. Η λαφυραγώγηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και του δημόσιου χρήματος. Η ντροπιαστική διεθνής θέση της χώρας μας στην απονομή δικαιοσύνης και στην αντικειμενικότητα της ενημέρωσης.
Και εν τέλει, αυτή η εσωτερική κατάσταση απαξίωσης, δημοκρατικής έκπτωσης και κοινωνικού κατακερματισμού αποτελεί και μείζονα εθνική αποσταθεροποίηση. Οταν μάλιστα συνοδεύεται από μια εξωτερική πολιτική επικίνδυνα ανίκανη να αντιληφθεί ότι οι γεωστρατηγικές συντεταγμένες αλλάζουν δραματικά και οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά. Και σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές προβάλλει επιτακτικά μια ανάγκη: η ανάγκη της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατικής εμπιστοσύνης. Αυτών ακριβώς δηλαδή των εννοιών που έχει αποσταθεροποιήσει η παρούσα κυβέρνηση.
Σε αυτές τις συνθήκες η συμμετοχή των πολιτών στις λαϊκές κινητοποιήσεις δεν αποτελεί μονάχα δικαίωμα δημοκρατικό. Είναι χρέος στη δικαιοσύνη και την αλήθεια, αλλά και συμβολή στη δημοκρατική σταθερότητα. Η κοινωνική αντίσταση στην αποσταθεροποίηση που παράγει και εκπροσωπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί εν τέλει οξυγόνο για τη δημοκρατία και την πατρίδα.
Γιατί η δικαιοσύνη δεν είναι αποσταθεροποίηση, αλλά σταθερότητα».
