Όταν θεσπίσθηκε η περιφερειακή δομή της χώρας και χωρίσθηκε σε 13 περιφέρειες, κάποιοι ευχήθηκαν να εξελιχθούν οι- εκλεγμένοι- επικεφαλής τους, σε «δεκατρείς μικρούς πρωθυπουργούς». Το εθνικό και ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο διαμόρφωνε τις προϋποθέσεις.
Η πρόβλεψη δεν επιβεβαιώθηκε. Με λίγες μόνο εξαιρέσεις οι περιφερειάρχες, αντί για το πρωθυπουργικό πρότυπο, αντέγραψαν το μοντέλο των συνεταιριστών- που αντί να αξιοποιήσουν το νομικό πλαίσιο που δημιούργησε η «Αλλαγή» του 1981 και να προωθούν τα προϊόντα της περιοχή τους, μοίραζαν, αδιαφανώς, τις κοινοτικές επιδοτήσεις, κατά τα τοπικά πολιτικά συμφέροντα.
Ετσι η περιφερειακή διάρθρωση της χώρας – από προνομιακή ευρωπαϊκή πολιτική, εξελίχθηκε σε διευκόλυνση του κομματισμού, με αντιαναπτυξιακές πρακτικές, σκάνδαλα και επιλογές που βλάπτουν το περιβάλλον. Ειδικά στην περίοδο που εκπνέει οι περιφέρειες ήταν κομματικά υποκατάστατα και οι περιφερειάρχες εντολοδόχοι της ΝΔ.
Ο κοινοτικός σχεδιασμός για την «Ευρώπη των περιφερειών», ώστε να παρακάμπτονται οι κυβερνητικοί μηχανισμοί των χωρών -μελών, στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων, στην Ελλάδα καταπατήθηκε εκτεταμένα και προκλητικά.
Ωστόσο κανείς από όσους κυβέρνησαν τις δυο τελευταίες δεκαετίες, δεν διακήρυξε, με κυνισμό, ότι ο σκοπός του είναι να εκλέξει δεκατρείς κομματικούς υπαλλήλους του, – δίκην γενικών γραμματέων της κυβέρνησης του- όπως κάνει σ αυτές τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Επικαλούμενος την «καλύτερη συνεργασία με την κυβέρνηση», θέτει επισήμως ως στόχο του, να ελέγχει το κόμμα του και τις δεκατρείς περιφέρειες της χώρας. Με άλλα λόγια: επιδιώκει αντί να εκλεγούν δεκατρείς αυτόνομοι Περιφερειάρχες, να βρεθούν στη θέση τους δεκατρείς κυβερνητικοί παράγοντες, που θα παίρνουν εντολές από τον ίδιο, κυρίως στη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων. Ολοι αντιλαμβάνονται τους λόγους.
Η δημόσια τοποθέτηση του Πρωθυπουργού για το κομματικό πρόσημο των περιφερειαρχών και κατά συνέπεια και της -κυβερνητικής πολιτικής – που θα ακολουθούν, παραβιάζει όχι μόνο το πνεύμα, αλλά και τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ο τι αφορά την περιφερειακή πολιτική της.
Οι Περιφέρειες σε κάθε χώρα- μέλος, που μαζί με τους Δήμους εκπροσωπούνται στην Επιτροπή Περιφερειών, θεσπίσθηκαν για να μην υπονομευθεί η ανάπτυξη από τις αγκυλώσεις, τον κομματισμό και τη διαφθορά των κρατικών μηχανισμών.
Αν στην Ελλάδα υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση, η επίσημη πρωθυπουργική δήλωση θα είχε καταγγελθεί στα κοινοτικά όργανα, ως επιλογή μετατροπής των περιφερειών σε κομματικούς βραχίονες. Και θα ήταν θέμα στα πιο έγκυρα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ως διαστρέβλωση της χρηματοδοτούμενης αναπτυξιακής πολιτικής, αφού θέτει ως προϋπόθεση, το κομματικό φρόνημα των περιφερειαρχών. Με πλήθος παραδειγμάτων από την πράξη μάλιστα.
Αρχής γενομένης από τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας- στην οποία οργίασε ο γαλάζιος κομματισμός και η κακοδιοίκηση Μετά την «αρχική άνοιξη» της περιόδου Σγουρού – που ήταν ο πρώτος εκλεγμένος περιφερειάρχης Αττικής- η περιφέρεια διολίσθησε στην περίοδο Πατούλη, που τη μετέτρεψε σε πεδίο διασπάθισης πόρων.
Για να εδραιώσει αυτή την πρακτική, το «σύστημα Μητσοτάκη», επιστράτευσε ως υποψήφιο στη θέση του τον Νίκο Χαρδαλιά, που είναι σαρξ εκ της σαρκός αυτού τους συστήματος. Οι γνωρίζοντες προβλέπουν ότι αν εκλεγεί, θα λειτουργεί ως εντολοδόχος όχι μόνο της Κυβέρνησης, αλλά και της «οικογένειας», σε ότι αφορά τα μεγάλα αναπτυξιακά προγράμματα στην Αττική.
Αφού το φέρε η κουβέντα, η ίδια οικογένεια μεταχειρίσθηκε ήδη ως τώρα και τους δυο βαθμούς της Αυτοδιοίκησης, για να προωθήσει τις πολιτικές φιλοδοξίες μελών της.
Μετά τη Ντόρα Μπακογιάννη- που χρησιμοποίησε τον δήμο Αθηναίων σε εφαλτήριό της για την ηγεσία της ΝΔ , στη συνέχεια υποστηρίχθηκε ο γιός της, διαδοχικά στο δήμο Καρπενησίου, την περιφέρεια Κεντρικής Ελλάδας και τον δήμο Αθηναίων, για τους ίδιους λόγους. Αυτοδιοίκηση δεν το λες.
Τα δείγματα φαυλότητας στις Περιφέρειες από τη ΝΔ , κατά την τετραετία που κλείνει, μεταφέροντα και σε αυτές τις εκλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Πελοπόννησος όπου κυριάρχησε το κομματικό παρασκήνιο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέβαλε ως υποψήφιο περιφερειάρχη της ΝΔ πρόσωπο που αξίωσε ο Αντ. Σαμαράς.
Στις περιφέρειες που οι μεγάλες καταστροφές τα τελευταία χρόνια- από πυρκαγιές και πλημύρες- ανέδειξαν ανικανότητα, παραλείψεις και σκανδαλώδεις πράξεις της κατά περιοχή περιφερειακής Διοίκησης, αντί να απομακρυνθούν οι εμπλεκόμενοι Περιφερειάρχες, η κυβέρνηση τους προσφέρει στήριξη, για την επανεκλογή τους.
Ακόμη και αν είναι τόσο αντίθετη με τα συμφέροντα της Περιφέρειας ώστε να εκδηλώνονται «αντάρτικα» στους κόλπους της ΝΔ .
Ακόμη και το Αιγαίο μετατράπηκε σε πεδίο κομματικών πειραματισμών, με την υποστήριξη ενός πρώην στρατιωτικού – και αποτυχόντος υφυπουργού- που φιλοδοξούσε να δημιουργήσει… πλωτά σύνορα στη θάλασσα, για τους μετανάστες.
Σε άλλες περιπτώσεις η κομματική αφοσίωση εξασφάλισε το χρίσμα της ΝΔ και την κυβερνητική υποστήριξη, σε περιφερειάρχες που έχουν ήδη δικαστικές εκκρεμότητες για πράξεις και παραλείψεις τους. Η κυβερνητική ασυδοσία και αδιαφάνεια, που επικράτησε στο κράτος μετά το 2019, συνδυάσθηκε με αντίστοιχα φαινόμενα στις Περιφέρειες, που ήλεγχε η ΝΔ.
Από αυτή την άποψη οι περιφερειακές εκλογές του 2023 είναι κρίσιμες, όχι μόνο για την ανάπτυξη και τη ορθή χρήση των πόρων που προορίζονται για κάθε περιοχή, αλλά και για την ανάγκη εξυγίανσης από τους κομματικούς μηχανισμούς που έχει εγκαταστήσει η ΝΔ και επιδιώκει να εδραιωθούν, ώστε και στη νέα τετραετία να λειτουργήσουν, για λογαριασμό της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε κάποιες περιπτώσεις πήρε προσωπικά μέρος στην προεκλογική καμπάνια υποψήφιων, των οποίων η εκλογή τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Επειδή ο σκοπός της Περιφέρειας είναι – κατά την αρχή της επικουρικότητας- να μεταφέρει τις αποφάσεις όσο το δυνατόν εγγύτερα στους πολίτες- η ανάδειξη περιφερειαρχών ,όπως και δήμαρχων, που βρίσκονται στην υπηρεσία του κυβερνώντος κόμματος θα ακυρώσει την έννοια της περιφερειακής διοίκησης και της ουσία της αποκέντρωσης.
Στις τρέχουσες εκλογές, το βάρος της αποδιάρθρωσης των κυβερνητικών μηχανισμών στις Περιφέρειες, πέφτει περισσότερο στους δημοκρατικούς πολίτες, αφού τα προοδευτικά κόμματα δεν έδειξαν διάθεση να συνεργαστούν, προτάσσοντας κοινούς υποψηφίους περιφερειάρχες.
Οσοι λιγότεροι υποτελείς της κυβέρνησης Μητσοτάκη εκλεγούν, τόσο περισσότερο θα ανακτήσει αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα η Περιφερειακή διοίκηση. Ώστε να κατευθύνει τους κοινοτικούς πόρους στις ανάγκες κάθε περιοχής και των πολιτών της και όχι στους κομματικούς εκλεκτούς της ΝΔ, που τους λυμαίνονται από το 2019.
Με απλά λόγια η καταψήφιση του κομματικού σχεδίου «13 περιφερειάρχες στην υπηρεσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη», θα είναι πράξη απελευθέρωσης της περιφερικής Αυτοδιοίκησης, για να επιτελέσει τον αναπτυξιακό ρολό της, υπέρ της κοινωνίας και της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Σε κάθε μια από τις περιφέρειες, υπάρχουν υποψήφιοι Περιφερειάρχες με αξιόλογα ψηφοδέλτια, που μπορούν να ανταποκριθούν σ αυτόν το ρόλο. Αλλά και στην παράδοση της υπερψήφισης αυτοδιοικητικών αρχόντων, που βρίσκονται απέναντι την κυβέρνηση και τις πρακτικές της, ώστε να υπάρχουν τα θεσμικά αντίβαρα, που χρειάζεται το δημοκρατικό πολίτευμα.
