Η συγκεκριμένη φάση της διεθνούς συγκυρίας έχει οδηγήσει σε ένα πολύ επικίνδυνο σταυροδρόμι. Το σκηνικό έχει κακοφορμίσει, και τούτο έχει συμβεί για τον απλούστατο λόγο ο οποίος αφέθηκε να οδηγήσει στα άκρα. Με τεράστια ευθύνη των διάφορων ηγετών της Αμερικής: Το ότι δηλαδή η υπερδύναμη δεν έπραξε τίποτα για να επιλύσει το Παλαιστινιακό. Όφειλε να γνωρίζει άλλωστε ότι όσο αυτό δεν επιλυόταν θα οδηγούσε τα πράγματα στα άκρα. Και όφειλε επίσης να γνωρίζει ότι από την ώρα που παρακολουθούσε αδαής τα τεκταινόμενα, και άφησε το Ισραήλ να συντηρεί μία ωρολογιακή βόμβα έτοιμη κάποια στιγμή να εκραγεί, το μοιραίο ήταν προ το πυλών.
Η πιο χαρακτηριστική εικόνα αυτής της πραγματικότητας είναι εκείνη όπου ο Μπαράκ Ομπάμα, ένας απολύτως υπερτιμημένος Πρόεδρος, που αναδείχθηκε σε πολλαπλά επίπεδα τοξικός (όπως ανέλυσα στο Η Τοξική Εποχή Μας, στις Εκδόσεις Καστανιώτη), δεν τόλμησε να ασκήσει πραγματική πίεση στον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Νετανιάχου, έναν από τους ακραίους Πρωθυπουργούς του Ισραήλ το οποίο, δυστυχώς, εδώ και χρόνια διαψεύδει η Αμερική. Το γεγονός λοιπόν, ότι ο Νετανιάχου κατόρθωσε να επιβάλλει την ακραία πολιτική του, της ταπείνωσης των Παλαιστινίων, που χρόνο με τον χρόνο, ήταν στη Γάζα πολίτες τρίτης κατηγορίας, πέτυχε το ακατόρθωτο: Ζωντάνεψε ότι πιο ακραίο που αντιπροσωπεύει η Χαμάς, καθώς ευνουχίζοντας τους Παλαιστίνιους, έκλεισαν για αυτούς όλες οι δίοδοι πλην της απόλυτης ταπείνωσης, και ξανά τάχθηκε η Παλαιστινιακή, ακρότατη, Χαμάς, ως Τιμωρός.
Από κει και πέρα, θα ακολουθούσε η τυφλή βία όλων των πλευρών, με χειρότερη εκείνη του Ισραήλ από το Νετανιάχου. Και τούτο διότι, το Ισραήλ είναι στρατιωτικά ανίσχυρο, ως μία μικρή υπερδύναμη. Φυσικά, η Χαμάς έπληξε αμάχους. Όμως αναπόφευκτα, η μικρή υπερδύναμη του Ισραήλ, έγινε ακόμη πιο βίαιη και αυθαίρετη, διότι μπορεί να το πράξει μη δίνοντας λογαριασμό σε κλίκες. Πολύ περισσότερο μάλιστα έχοντας προστάτιδα την Αμερικανική υπερδύναμη. Ένα κυνικό βλέμμα μπορεί να θεωρούσε πως η μεγάλη τραγωδία που υφίστανται οι κάτοικοι της Γάζας (που ο ΟΗΕ καταγράφει με αντικειμενικότητα και χωρίς περιστροφές) είναι κάτι ασήμαντο. Σε τελική ανάλυση άλλωστε, τι μπορούν να πράξουν οι Παλαιστίνιοι; Ένα τμήμα τους έχει ευνουχιθεί εκτός Γάζας και οι υπόλοιποι στη Γάζα, είναι περικυκλωμένοι, περιθωριοποιημένοι και ταπεινωμένοι.
Όμως, τα πράγματα είναι φανερό πως δεν είναι τόσο απλά. Άνοιξαν τώρα οι ασκοί, όχι μόνο στη Γάζα. Είναι φανερό ότι το Ιράν άλλοτε πιο υπόγεια, και άλλοτε πιο προκλητικά, ενεπλέκεται στις βίαιες κινήσεις. Είχαμε λοιπόν στην Ιορδανία τρεις Αμερικανούς νεκρούς στις εκεί βάσεις, με αποτέλεσμα στην Αμερική οι Ρεπουμπλικανοί να πιέζουν τον Μπάιντεν να βρει κάποιο τρόπο να πλήξει το Ιράν, που είναι το πιο ισχυρό αντίπαλο δέος στην Αμερική. Και οι δύο Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι για την προεδρία κατηγορούν τον Μπάιντεν ότι είναι αδύναμος. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τραμπ είχε διατάξει τη δολοφονία ενός Ιρανού στρατηγού του Quasem Soleimani (που θεωρείτο ήρωας από τους Ιρανούς) απλώς φροντίζοντας να μην εκτελεσθεί σε Ιρανικό έδαφος, όπως τον συμβούλεψαν.
Εναγκαλιζόμενη το Ισραήλ τυφλά, η Αμερική έχει καταφέρει το ακατόρθωτο: Τώρα οι Ιρανοί έχουν δημιουργήσει συμμαχίες στο Ιράκ και τον Λίβανο. Ένα πρόβλημα που μπορούν να αντιμετωπίσουν οι Αμερικανοί είναι οι Ιρανοί να απαιτήσουν την απόσυρση των στρατευμάτων τους. Γενικά ο ισραηλινός κόσμος βράζει. Εάν κλιμακωθούν οι αντιπαραθέσεις, ένας σοβαρός κίνδυνος είναι οι Ιρανοί να κλείσουν τα «στενά του Ορμούζ» από όπου το 20% του αερίου και πετρελαίου, μεταφέρεται.
Και τέλος : Αυτή είναι μία άκρως ευαίσθητη στιγμή για την Αμερική, διότι έχει μπροστά της Προεδρικές εκλογές, άρα είναι αμφίβολο στην πόλωση που καλλιεργεί ο Τραμπ να υπάρξει η αναγκαία νηφαλιότητα στο επικίνδυνο αυτό σταυροδρόμι. Άλλωστε, κοιτώντας μπροστά προς τις εκλογές, υπάρχει άλλη μια ωρολογιακή βόμβα που κανείς δεν ξέρει αν και πως θα εκραγεί! Αυτό αφορά μία πιθανή έκρηξη του Τραμπ και όσοι κοιμούνται ήσυχοι ότι στην Προεδρική θητεία του δεν ξεκίνησε κάποιο πόλεμο είναι βαθιά νυχτωμένοι, διότι φυσικά οι επικίνδυνα απρόβλεπτοι, δεν προβλέπονται!
