Το ακούγαμε από την Ελευθέρια Αρβανιτάκη που τραγουδούσε: «δυνατά, δυνατά, γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα» – στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου. Τώρα είναι σλόγκαν του Νίκου Ανδρουλάκη: «Δώστε μου τη δύναμη να κάνω το αδύνατο, δυνατό». Προφανώς νομίζει ότι μπορεί και να περπατήσει επί των κυμάτων.
Ως τώρα αυτό εντυπωσίαζε τους πολιτικούς παρατηρητές ότι στον -ρηχό- λόγο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ υπάρχει κατάχρηση του πρώτου ενικού. «Εγώ αυτό, εγώ τ’ άλλο», «εγώ δεν μπήκα στην πολιτική γι’ αυτό», «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους», «εγώ δεν θα αφήσω τη χώρα μου στα «νύχια» συστημάτων εξουσίας».
Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «φαντασιακή» την αυτό-παρουσίασή του. Ως ευρωβουλευτή ή ως γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, με όρους που δεν θα χρησιμοποιούσε ούτε πολιτικός πρώτου μεγέθους. «Κόψε κάτι ρε μεγάλε…» θα του έλεγε ένας 18ρης.
Ορισμένοι σχολιάζουν δηκτικά, ότι «είναι γνωστό πώς μπήκε στην πολιτική», το βάρος του βιογραφικού του και τι – δεν έκανε, ως τώρα. Αλλά τις τελευταίες μέρες βρίσκουν ότι «το χόντρυνε». Δεν παρουσιάζεται μόνο ως επίγονος του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά καταγγέλλει και τον Τσίπρα ότι κάνει… «τυμβωρυχία» με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Έμπειρος πολιτικός σχολιάζει: «το γαρ πολύ της θλίψεως». Και εξηγεί: «Πώς γίνεται «τυμβωρυχία ενός μεγάλου πολιτικού του παρελθόντος; Με το να αποδέχεσαι τις θέσεις και τις ιδέες του; Ενώ όταν κινείσαι στον αντίποδα, δεν τυμβωρυχείς;».
Για ψύχραιμα στελέχη του σημερινού ΠΑΣΟΚ τα πράγματα ξεφεύγουν από την πλευρά του προέδρου του. Δεν κόβει μόνο -χωρίς να του πέφτει λόγος- από Πρωθυπουργό, όποιον ψηφίσει ο ελληνικός λαός – προβάλλοντας ότι θα… εκβιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ να απομακρύνουν τους επικεφαλής τους. Τώρα θέλει να κόψει και την Ιστορία που γνωρίζει ο ελληνικός λαός.
Σε μια παρουσίαση βιβλίου πριν από χρόνια -«Του μιλάνε τα κύματα, ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν μπει στην πολιτική», εκδόσεις Καστανιώτη»- ο Βαγγέλης Βενιζέλος είπε: «ο πραγματικός Παπανδρέου είναι ο ιστορικός Παπανδρέου».
Ποια σχέση έχει λοιπόν ο Ανδρουλάκης με τον πραγματικό Παπανδρέου; Ο σημερινός αρχηγός του κόμματος που μεγαλοπιάνεται με αυτοαναφορές, δεν ήταν στους πρωταγωνιστές της αποκαθήλωσης του ονόματος και των συμβόλων του ΠΑΣΟΚ και των παρακαταθηκών του Παπανδρέου; Με ποιο κόμμα μπήκε στην Ευρωβουλή το 2014;
Στελέχη του ιστορικού ΠΑΣΟΚ σημειώνουν ότι «η επιστροφή στον τίτλο του ΠΑΣΟΚ δεν κάνει τον σημερινό επικεφαλής του και επίγονο του Παπανδρέου».
Σφετεριστή ίσως. Και καταλαμβάνονται από ιερή οργή, όταν φτάνει να…συγκρίνει τον εαυτό του με τον Παπανδρέου, ισχυριζόμενος ότι είναι πρόεδρος του ίδιου κόμματος.
Θεωρούν ότι έχουν σχέση, όσοι έχει και λογότυπο – «ΠΑΣΟΚ» -που επανάφερε τυχοδιωκτικά κοτσάροντας κι ένα ΚΙΝΑΛ από δίπλα, για… φορολογικούς και τραπεζικούς λόγους- με το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου, με την ιδεολογία και την πολιτική του. Δηλαδή καμία.
Η πραγματικότητα τους δικαιώνει. Η απόδειξη βρίσκεται στους πολίτες που ακολουθούσαν και ψήφιζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου: όταν η ηγεσία του -πρώτα με τον γιο του και μετά με τον Βενιζέλο- εγκατέλειψαν τις αρχές που κατέλειπε στο ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψαν και οι πολίτες αυτό το κόμμα – που στη συνέχεια… εγκατέλειψε τον εαυτό του ως «ξεπερασμένο». Πού ήταν τότε ο Ανδρουλάκης, να υπερασπιστεί τον Παπανδρέου;
Από το 2012 και εντεύθεν η πλειοψηφία των πολιτών που αυτοτοποθετούνται ως «δημοκρατικοί», απέναντι στη Δεξιά, κατέφυγαν και παραμένουν στον Αλέξη Τσίπρα.
Ακριβώς γιατί η δημόσια παρουσία του και η πολιτική του Τσίπρα, αντιστοιχούν στα συμφραζόμενα της ίδρυσης και της πορείας του ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς γιατί να ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι την « Ελιά» του Βενιζέλου, το «ΚΙΝΑΛ» της Φώφης, ή το «ΠΑΣΟΚ» του Ανδρουλάκη;
Για πολλούς η πρώτη αλχημεία του σημερινού αρχηγού του κόμματος ξαναβαφτίσθηκε ΠΑΣΟΚ για ψηφοθηρία, είναι ο ισχυρισμός ότι εκπροσωπεί τη… Δημοκρατική παράταξη. Παράταξη με… 8%; Τόσο παίρνουν ιστορικά οι Δημοκρατικές δυνάμεις στη χώρα;
Η απορία τους είναι απλή: Δεν είναι ο Τσίπρας με 36% ο φυσικός εκφραστής τη Δημοκρατικής παράταξης, αλλά είναι αυτός που έχει μόλις το 1/5 των προτιμήσεων στους ψηφοφόρους; Περίεργοι υπολογισμοί. Ειδικά όταν συνδέονται και με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Αναφέρουν μάλιστα ότι αρκούν μόνο δυο στοιχεία. Πρώτο: θα οδηγούσε ποτέ την Ελλάδα στο ΔΝΤ ο Ανδρέας Παπανδρέου; Θα άφηνε ποτέ ανοιχτό το ενδεχόμενο να στηρίξει κυβέρνηση της οικογένειας Μητσοτάκη;
Δεν έχουν άδικο. Πού αντιστοιχεί στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ το κόμμα του Ανδρουλάκη; Το δικό του ΠΑΣΟΚ θα ψήφιζε νόμους της σημερινής κυβέρνησης; Θα έκανε ανήθικο πόλεμο στην Αριστερά, κόβοντας τις γέφυρες συνεργασίας στα συνδικάτα και στην αυτοδιοίκηση;
Και αν η παραδοσιακή Αριστερά του Φλωράκη και του Κύρκου συνέπραξαν με τον πατέρα Μητσοτάκη για να πάει στο Ειδικό Δικαστήριο ο Ανδρέα Παπανδρέου, μήπως θυμάται ο Ανδρουλάκης ποιοι από το ΠΑΣΟΚ δεν πήγαν μάρτυρες υπεράσπισης;
Ορισμένοι «παλιοί» του ΠΑΣΟΚ θα ήθελαν να τον ρωτήσουν αν ξέρει ποιοι πίεζαν τον Κρεμαστινό στο «Ωνάσειο», να βεβαιώσει ότι ο Παπανδρέου ήταν κλινικά νεκρός; Ποιοι πήγαν να του πάρουν το ΠΑΣΟΚ στο «Πεντελικό», με κίνδυνο τη φυσική του εξόντωση, όποτε θα έμενε στην Ιστορία ως υπόδικος;
Για τον μέσο δημοκρατικό πολίτη, αν ο Τσίπρας προσπαθεί να αντιγράψει τον Ανδρέα Παπανδρέου, βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Ο Ανδρουλάκης που ακολουθεί την αντίθεση πορεία από το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου σε ποιο δρόμο βρίσκεται; Είναι «επίγονος» στο ΠΑΣΟΚ, όσο ήταν το 1974 και ο Γεώργιος Μαύρος στην Ένωση Κέντρου.
Οσοι διέσπασαν το ΠΑΣΟΚ το 2015 για να τιμωρήσουν τον Βενιζέλο, που ήταν ο νόμιμος πρόεδρος του κόμματος τι εκπροσωπούν στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη; Θα έμενε έστω μια ώρα στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, κάποιος που δηλώνει «μεγαλύτερος αδελφός του Άδωνη Γεωργιάδη»;
Θα δεχόταν ποτέ ο Παπανδρέου από ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ -αυτό ήταν τότε ο Ανδρουλάκης- να τον παρακολουθεί η ΕΥΠ του Μητσοτάκη, αλλά να μην οδηγεί -με μήνυση- στη Δικαιοσύνη τους φυσικούς αυτουργούς;
Για τους γνώστες της μεταπολιτευτικής πολιτικής, η ιστορία του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, «είναι βαριά για να τη διαχειριστεί ο Ανδρουλάκης και « η σέχτα της Θράκης» που εγκατέστησε στη Χαριλάου Τρικούπη, ως ΠΑΣΟΚ.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο της Δημοκρατικής παράταξης, όσοι ακολούθησαν μετά τον Σημίτη, δεν είναι επίγονοι, αλλά νεκροθάφτες. Οι σημερινοί απλώς βάζουν την ταφόπλακα…
