Όταν οι βελγικές Αρχές συνέλαβαν την Ελληνίδα Ευρωβουλευτή, Εύα Καϊλή μετά από έρευνα για διαφθορά στους κόλπους του Ευρωκοιβουλίου τον περασμένο Δεκέμβριο, στο μικροσκόπιο μπήκαν οι συνεργάτες της, αλλά και γενικότερα η έννοια του lobbying.
Μεταξύ των ανθρώπων που μπήκαν στο «μάτι» των Αρχών ήταν και μέλη της ομάδας που αφορά νέους Ευρωβουλευτές, με την ονομασία EU40, της οποίας πρόεδρος ήταν η Ελληνίδα πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής.
Η ομάδα EU40 απέβαλε από τους κόλπους την Καϊλή, αμέσως μόλις έγινε γνωστή η είδηση του σκανδάλου QatarGate. Την ίδια ώρα πολλοί από τους συνεργάτες της ομάδας έκοψαν κάθε επαφή με τους EU40, λέγοντας πως έγιναν μέλη χωρίς να το γνωρίζουν ή να έχουν δώσει την έγκρισή τους.
Η συγκεκριμένη ομάδα, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι ενεργή, ενώ πρόσφατα ξεκίνησε εκ νέου ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η EU40 έχει εμπλακεί σε οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα, ωστόσο πρώην μέλη που μίλησαν στο POLITICO σχημάτισαν την εικόνα μιας λέσχης, όπου μεγάλοι εταιρικοί χορηγοί μπορούσαν να πληρώσουν για να έχουν πρόσβαση σε νομοθέτες που ήταν νέοι, τεχνολογικά καταρτισμένοι, με επιρροή – και ίσως αφελείς.
«Το επίσημο μήνυμά τους ήταν: «Με χρηματοδοτείς, οργανώνω μια εκδήλωση για σένα» … Το ανεπίσημο μήνυμά τους ήταν: «Με χρηματοδοτείς, σου δίνω πρόσβαση σε αυτόν ή εκείνον τον ευρωβουλευτή, προσκαλώ αυτό ή εκείνο το πρόσωπο», δήλωσε μια πηγή του κλάδου που συνεργάστηκε με την EU40.
Στο site της EU40 από τον Δεκέμβριο φαίνονται 71 νομοθέτες να περιλαμβάνονται στο «δίκτυό» της και έξι στο διοικητικό της συμβούλιο.
Τώρα, στο site υπάρχου μόλις 56 μέλη- εκεί που κάποτε υπήρχαν λεπτομέρειες για ένα βαρύ “συμβούλιο” ευρωβουλευτών υπό την προεδρία της Καϊλη – ενώ τα στελέχη είναι μόλις τρία.
Ο Adam Mouchtar και δύο υπάλληλοι. Σε δήλωσή του ο Mouchtar για το θέμα ανέφερε πως «το νέο διοικητικό συμβούλιο” θα παρουσιαστεί μετά από μια φάση αναδιοργάνωσης».
Το 2007, ο Mouchtar, που συνεργάστηκε με τουλάχιστον δώδεκα ευρωβουλευτές σε μια 10ετή καριέρα στο Κοινοβούλιο και σήμερα εργάζεται ως βοηθός για τέσσερις από αυτούς, συνίδρυσε την ομάδα, που θα ονομαζόταν στη συνέχεια, EU40.
Τότε η ομάδα ήταν μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που ονομαζόταν Εκστρατεία για την Κοινοβουλευτική Μεταρρύθμιση, έχοντας ως αποστολή να κάνει το Κοινοβούλιο «πιο διαφανές, αποτελεσματικό και υπεύθυνο». Μπορούσαν να έχουν πρόσβαση λίγοι και νέοι Ευρωβουλευτές που πλήρωναν έως και 2.000 ευρώ ετησίως, για να γίνουν μέλη.
Το 2010, η ομάδα άλλαξε το όνομά της και το επιχειρηματικό της μοντέλο. Δημιουργήθηκε μια νέα βαθμίδα «συνδεδεμένων μελών» για εταιρείες, οι οποίες θα πλήρωναν ετήσια συνδρομή έως 30.000 ευρώ, σύμφωνα με το καταστατικό της EU40 (η τρέχουσα συνδρομή είναι 17.000 ευρώ, δήλωσε ο Mouchtar). Οι ευρωβουλευτές κάτω των 40 ετών θα γίνονταν μέλη δωρεάν, και ορισμένοι από αυτούς θα προτείνονταν από τον Mouchtar για να βρεθούν στο διοικητικό συμβούλιο της EU40.
Το παιχνίδι άλλαξε: οι νέοι ευρωβουλευτές, οι οποίοι ξεκίνησαν ως πελάτες, είχαν γίνει το προϊόν.
Από τότε, οι ευρωβουλευτές «επιδεικνύονταν στις εκδηλώσεις», το θέμα των οποίων αποφασίζονταν από τους εταιρικούς χορηγούς, δήλωσε πρώην υπάλληλος της EU40.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις «μπορούσαν να διοργανώνουν δείπνα, να δίνουν ομιλίες» υπό τη σημαία της EU40 και να επιλέγουν ποιοι ευρωβουλευτές θα κάθονταν δίπλα στα στελέχη τους, αφηγήθηκε ο υπάλληλος. Από την πλευρά του ο Mouchtar το αρνείται, λέγοντας ότι τα εταιρικά μέλη μπορούν μόνο να προτείνουν εκδηλώσεις, αλλά οι τελικές αποφάσεις «είναι στα χέρια των ευρωβουλευτών που διοργανώνουν τις εκδηλώσεις».
Ορισμένοι ευρωβουλευτές αναφέρουν ότι δεν γνώριζαν ότι προβάλλονταν στον ιστότοπο της EU40 ως μέρος του «δικτύου» της. Ο Niklas Nienass, ένας Γερμανός από τους Πράσινους – ο οποίος απασχολούσε τον Mouchtar ως βοηθό – δήλωσε στο POLITICO ότι όταν βρήκε το όνομά του στον ιστότοπο της EU40 τον Δεκέμβριο, ζήτησε προσωπικά από τον Mouchtar να το αφαιρέσει.
«Η EU40 δεν είναι για μένα – όχι εξαιτίας της Καϊλή – αλλά εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο κάνουν όλες τις εκδηλώσεις τους με ιδιωτικούς φορείς», ανέφερε ο Nienass. Ανέφερε επίσης πως ζήτησε από τον Mouchtar «γραπτή απόδειξη» ότι είχε ζητήσει να ενταχθεί στην EU40 και πως δεν μπορούσε να την προσκομίσει.
Ο Mouchtar δήλωσε ότι η EU40 δεν είχε τότε «επίσημα έγγραφα συμμετοχής για τους ευρωβουλευτές. Οι ευρωβουλευτές ρωτήθηκαν προφορικά αν ενδιαφέρονταν να γίνουν μέρος της οργάνωσης και αν [συμφωνούσαν] να ενταχθούν, προστίθεντο στον ιστότοπο».
