Πάμε πίσω, στις αρχές του 1965. Ο πρώτος ανασχηματισμός της λαοπρόβλητης κυβέρνησης του Γεώργιου Παπανδρέου, έγινε αφορμή να αναδειχθεί ότι στο εσωτερικό της Ένωσης Κέντρου κάποιοι υπονόμευσαν τον Πρωθυπουργό – Τούντας, Παπαπολίτης, αργότερα ο Γαρουφαλιάς – και προετοίμαζαν το έδαφος για την ανατροπή του, έχοντας επαφή με το αντίπαλο κόμμα.
Το αποκάλυψε με κυνισμό τον Φεβρουάριο του 1965, ο Παν. Κανελλόπουλος – που είχε πάρει τη θέση του Καραμανλή στην ηγεσία της ΕΡΕ. Από την πλατεία Κλαυθμώνος κάλεσε δημόσια τους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου να συμβάλουν στην ανατροπή της κυβέρνησης του «Γέρου». Και να σχηματίσουν κυβέρνηση μαζί του, χωρίς να γίνουν εκλογές…
Ήταν μια πράξη πολιτικά ανήθικη – που αποκάλυπτε την υπόγεια διασύνδεση της τότε Δεξιάς με την Κ.Ο. της Ένωσης Κέντρου – στην οποία σε λίγο ο Κώστας Μητσοτάκης θα οργάνωνε, σε συνεργασία με το Παλάτι, την «Αποστασία». Ως «Εφιάλτης», κατά τον χαρακτηρισμό του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα, αυτές οι πρακτικές επιστρέφουν στον δημόσιο βίο. Τις επαναλαμβάνει απροκάλυπτα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτές τις μέρες:
– Ύστερα από τις καταγγελίες ότι επιχείρησε να «βάλει πόδι» στην επόμενη Κ.Ο. της όμορης «Ελληνικής Λύσης» του Βελόπουλου, στρέφεται στο ΠΑΣΟΚ, παραβιάζοντας ηθικούς και πολιτικούς κανόνες: δεν επιτίθεται, απλώς, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όπως έχει δικαίωμα, αλλά καλεί τους… ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να τον ακολουθήσουν ως… φυσικό ηγέτη τους!
Μετά από δεκαετίες ακούγονται στην πολιτική κραυγές που καλλιεργούν συνθήκες Αποστασίας, από τον απερχόμενο Πρωθυπουργό που ισχυρίζεται: «Σε αντίθεση με άλλες στιγμές στη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ανδρουλάκης έχει το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν και εκεί συναντιέται με τον κ. Τσίπρα».
Οι «άλλες στιγμές» είναι όταν έγινε ουρά του Σαμαρά και οδηγήθηκε στην απαξίωση!
Με αυτό το «άλλοθι» ο γιος του Κώστα Μητσοτάκη, φτάνει στο σημείο να εμφανίζεται ότι έχει… δεσμούς με τους ψηφοφόρους του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου- λέγοντας:
– «Με ένα σημαντικό μέρος ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ βρεθήκαμε μαζί στα χρόνια του λαϊκισμού και της ευρωπαϊκής απομόνωσης της χώρας. Μαζί κρατήσαμε την Ελλάδα και Μείναμε Ευρώπη. Όπως και μαζί, το 2019, ενωθήκαμε σε ένα μεγάλο ρεύμα που γύρισε σελίδα στη χώρα». Απίστευτο!
Άραγε έχει υπόψη του ότι μετά τους Χρυσοχοΐδηδες, Πιερρακάκηδες, Διαμαντοπούλες και Μενδώνες – που σύρθηκαν, νύχτα, στην αυλή του για να βολευτούν – ότι υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ και άλλοι που θα τους ακολουθήσουν;
Προφανώς αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οργάνωσε παρασκηνιακά παρέμβαση στις αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ το 2021, υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου. Ενδεχομένως εκεί στόχευε και η παρακολούθηση Ανδρουλάκη.
Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι, όπως παρατηρούν ορισμένοι, η προσωπική αντίδραση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι ήπια. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που καλεί αδιάντροπα τους ψηφοφόρους του – αλλά εμμέσως και τους βουλευτές που θα εκλεγούν το ΠΑΣΟΚ – να τον εγκαταλείψουν και να συνεργαστούν μαζί του γιατί έχουν… «κοινούς αγώνες» από το παρελθόν.
Προφανώς αυτή η αθέμιτη πρακτική που… «νομιμοποιεί» την Αποστασία κατά του Ανδρουλάκη δεν είναι τυχαία. Μένει να φανεί γιατί το κάνει. Για να τον πιέσει, εκβιαστικά, ώστε να συμπράξει μαζί του; Ή έχει ήδη οργανώσει απόδραση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να το εμφανίσει ως… φυσική εξέλιξη της πολιτικής συνάφειας που έχουν μαζί του και όχι με την ηγεσία του κόμματός τους;
Στη δεύτερη περίπτωση πίσω από τις λέξεις υπάρχει ένα όνομα: Ανδρέας Λοβέρδος. Ο εσωκομματικός εχθρός της Φώφης Γεννηματά παλιότερα και του Ανδρουλάκη σήμερα – που στραπατσαρίσθηκε τις δυο φορές που προσπάθησε να υφαρπάξει το κόμμα – δεν κρύβει την προτίμηση του τον Μητσοτάκη. Ούτε καν τις ανίερες, πολιτικά, σχέσεις του με στελέχη της ΝΔ όπως ο Γεωργιάδης και ο Πλεύρης.
Ως τώρα δεν έχει εναντιωθεί στους ανάρμοστους «εισοδισμούς» του Μητσοτάκη -παρότι πρόσφατα έφτασε κοντά στη διαγραφή, για αμφισβήτηση του Ανδρουλάκη.
Πάντως για να εκλεγεί βουλευτής στον Βόρειο Τομέα – όπου το ΠΑΣΟΚ θα πάρει μια έδρα – πρέπει να αντιμετωπίσει εκτός από δυο εκλεκτούς της ηγεσίας, μια υποψήφια του Γ. Παπανδρέου και τη Μιλένα Αποστολάκη, που κάνει επιθετική καμπάνια επιστροφής στη Βουλή.
Το οργανωμένο φλερτ του Μητσοτάκη με ψηφοφόρους, αλλά και με βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οδηγεί τους πολιτικούς παρατηρητές σε μια νέα εκτίμηση: πέρα από τις μεγαλοστομίες για «αυτοδυναμία και τίποτε άλλο», έχει σχέδιο κυβέρνησης ηττημένων, αν η ΝΔ πάρει τη δεύτερη θέση. Το κόμματα του Βελόπουλου και του Ανδρουλάκη, – ολόκληρα ή… τμήματα τους – είναι οι στόχοι του, σ’ αυτή την περίπτωση.
Με απλά λόγια – εκτός από την διάσπαση της ΝΔ, ως λύση διαφυγής του από τη καθαίρεση αν δεν πάει καλά- υπολογίζει ότι μπορεί να αποδυναμώσει το σχέδιο του Τσίπρα – αν είναι πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ – για «κυβέρνηση από το πρώτο και τρίτο κόμμα» – αποδυναμώνοντας το τρίτο. Ήδη αν μιλάμε για την περίπτωση της «ομάδας Λοβέρδου», το έχει ήδη εξασφαλισμένο! Οπότε η μπάλα έρχεται στα πόδια του, ως δεύτερος κατά σειρά εντολοδόχος Πρωθυπουργός.
Το ενδεχόμενο αυτού του εγχειρήματος, από την πλευρά της οικογένειας – τελικά – Μητσοτάκη, ενισχύεται και από άλλες ενδείξεις.
Μια από αυτές είναι ότι κράτησε αποκλειστικά για τον εαυτό του τις 4-5 έδρες που μπορεί να εκλέξει η ΝΔ με το ψηφοδέλτιο Επικράτειας: έβαλε ασήμαντους πολιτικά, αλλά αφοσιωμένους στον ίδιο, υποψήφιους, αντί για προσωπικότητες της παράταξης με κύρος και επιρροή που θα μπορούσαν να προσελκύουν ψηφοφόρους.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι για να βαθύνει τα ρήγματα στο ΠΑΣΟΚ,… προεξοφλεί σύμπραξη του Ανδρουλάκη με τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν προκύπτει από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Εκ παραλλήλου προσπαθεί να ενισχύσει σχήματα που μπορούν να αποδυναμώσουν το κόμμα του Βελόπουλου. Αφού δεν διαμορφώθηκε «καλή Χρυσή Αυγή» με τον συνταξιούχο εισαγγελέα, από το πουθενά -, που θα απορροφούσε τους οπαδούς του Κασιδιάρη, εκλέγοντας βουλευτές προσκείμενους στον… Μητσοτάκη – εμφανίσθηκαν τρία κόμματα, που προσβλέπουν στη συρρίκνωση της «Ελληνικής Λύσης».
Κάποια στιγμή ο Μητσοτάκης είπε ότι «δεν θα δεχθεί στήριξη από βουλευτές που θα έχουν εκλεγεί με άλλα κόμματα». Με όση αξιοπιστία και αν έχει – και σ αυτό – εννοεί ότι δεν θα δεχθεί ψήφο εμπιστοσύνης. Όχι ότι δεν θα συνεργαστεί με τα κόμματα τους, ή με τα σχήματα που θα προκύψουν από τη διάσπασή τους, για «κυβέρνηση ηττημένων» , αν βγαίνουν οι αριθμοί. Άλλωστε το λέει: εκτός από «αυτοδυναμία» έχει κατά νου και «κυβέρνηση με ένα κόμμα και πολλά χρώματα»…
Συμπέρασμα: είναι φανερό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρίχνει τη ζαριά της ζωής του. Ξέρει τι τον περιμένει αν φύγει από το μέγαρο Μαξίμου. Ακόμη και προσωρινά, για να αναλάβει η υπηρεσιακή κυβέρνηση των δευτέρων εκλογών.
Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί που σνομπάριζε τις πρώτες εκλογές τώρα λέει ότι θα αξιοποιήσει την εντολή – αν είναι πρώτος. Τι θα κάνει αν δεν είναι; Προκύπτει από την εμφανή απόπειρα, εκ των προτέρων αποδυνάμωσης του τρίτου και του τέταρτου κόμματος.
