Ένα βίντεο του «iSyriza», ανέβηκε στον προσωπικό λογαριασμό του Στέφανου Κασσελάκη, για να σχολιάσει τις «μεγάλες επενδύσεις» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Παρατίθενται αποσπάσματα από δημόσιες τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού και υπουργών του, με λίγο από Θάτσερ στο τέλος.
Έχουν προηγηθεί τρία αντίστοιχα βίντεο με αναφορές στην ακρίβεια, τις υποκλοπές και τις απευθείας αναθέσεις. Και αυτά με επιλεγμένο και αποσπασματικό υλικό από τις δραστηριότητες κυβερνητικών παραγόντων.
Θα έλεγε κάνεις ότι το πιο φυσικό πράγμα στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι να επικρίνει, ανελέητα, η αντιπολίτευση την κυβέρνηση και να επιτίθεται στις επιλογές και τις δράσεις της.
Όμως και τα τέσσερα σποτ του ΣΥΡΙΖΑ δεν επικρίνουν: παρωδούν.
Υπάρχουν αποσπάσματα από ομιλίες, ακόμη και αλλοιώσεις της δημόσιας εικόνας προσώπων του κυβερνητικού μηχανισμού, με επίκεντρο τον Μητσοτάκη. Ο ίδιος και οι υπουργοί του εμφανίζονται με κακοτραβηγημένες και αστείες πόζες και «πειραγμένες» αναφορές- που δείχνουν επέμβαση του μοντάζ.
Δεν ξέρουμε πόσο αποδοτικά μπορεί να είναι. Ούτε αν βγάζουν γέλιο, ή αποστροφή για την κυβέρνηση.
Αλλά αυτό δεν είναι ούτε αντιπολίτευση, ούτε επικοινωνία. Δεν είναι καν προπαγάνδα. Γιατί απλούστατα δεν είναι πολιτική.
Είναι φαιά αντίληψη για την πρόκληση βλάβης στον αντίπαλο, με επίκληση σε κατώτερα συναισθήματα, στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας. Πρωτίστως αυτή η πρακτική είναι ξένη προς την Αριστερά και ειδικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επί των ημερών του Αλέξη Τσίπρα υπήρξαν σκληρές επιθέσεις στην κυβέρνηση και βαριές κατηγορίες κατά του Μητσοτάκη προσωπικά.
Αλλά με πολιτικούς ορούς και ευκρινές πολιτικό υλικό. Όχι με πλακίτσες. Ποτέ δεν υπήρξε παρέμβαση στη φυσική εικόνα του, ούτε φραστικό απάνθισμα των λόγων του προς γελιοποίηση του.
Αν γινόταν πολιτική με αυτές τις μεθόδους, τότε ο Τσίπρας θα κυβερνούσε μονίμως, καθώς η «καρτουνίστικη» σκηνική παρουσία του Μητσοτάκη προσφέρεται για διαπόμπευση.
Αυτά όμως τα κάνουν οι γελοιογράφοι, οι επιθεωρήσεις, οι σατιρικές εκπομπές- όχι τα πολιτικά κόμματα.
Ο επικεφαλής το ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κασσελάκης δεν είναι Μητσικώστας, Κανάκης, Σεφερλής, ή Λαζόπουλος, για να προβάλει κατά του Μητσοτάκη, υλικό που κατασκευάζεται στο κόμμα του με αντίληψη ευτέλειας για την πολιτική σύγκρουση, ή για να διασκεδάσει το κοινό.
Η πλάκα και το καλαμπούρι, η διακωμώδηση και η χονδροειδής υπερβολή, είναι για την ελαφριά τηλεόραση, το συνοικιακό θέατρο και τις ευθυμογραφικές στήλες.
Η πολιτική θέλει σοβαρότητα, δομημένο λόγο, συγκρότηση, επιχειρήματα, αντιπαράθεση στοιχείων και προτάσεων, αναμέτρηση ιδεών.
Δεν θέλει ατάκες και εξυπνακίστικα επικοινωνιακά σποτ.
Φυσικά έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν, – ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους. Αλλά καταδικάστηκε και τα πολιτικά κόμματα το απέσυραν, ως μέθοδο.
Ακόμη και ο Μητσοτάκης που έφερε στην Ελλάδα τον γκουρού της, «αρνητικής επικοινωνίας» – τι άλλο από σπεσιαλίστας της φαιάς προπαγάνδας είναι Γκρίνμπεργκ;- δεν έφτασε στα άκρα.
Στα κομματικά καταγώγια της ΝΔ, αλλά και στα υπόγεια του Μαξίμου, υπάρχουν ομάδες που κατασκευάζουν υλικά παραπληροφόρησης, τροφοδοτούν διάφορα τρολ του Διαδικτύου και προωθούν αλλοιώσεις πολιτικών θέσεων και δηλώσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων.
Αυτό όμως καταδικάζεται, αυτό-αποκαλύπτεται και δείχνει αδυναμία. Οπότε τελικά δεν αποδίδει. Τα παραμορφωτικά κόλπα καταλήγουν μπούμερανγκ.
Τα σποτ ΣΥΡΙΖΑ απλώς αντιγράφουν προς το χειρότερο αυτή τη πρακτική και στο τέλος της ημέρας εκθέτουν τη νέα ηγεσία του – καθώς άρχισε στη μετά Τσίπρα περίοδο…
Ακόμη και στην εποχή της διαδικτυακής ασυδοσίας η πολιτική δεν μπορεί να ασκείται με αυτό τον τρόπο- ειδικά από προοδευτικά κόμματα.
Για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ αυτό έχει και στοιχεία αυτοκαταστροφής- βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του.
Αν με δική του ευθύνη καθιερωθεί στην πολιτική, αυτό το επίπεδο αντιπαράθεσης -όπως παλαιοτέρα είχε διολισθήσει στο βούρκο, με ευθύνη της Δεξιάς- τότε ο κερδισμένος θα είναι ο Μητσοτάκης. Έχει στη διάθεσή του περισσότερα μέσα για αντιμετωπίσει τους αντίπαλους του με αυτόν τον τρόπο.
