Τα φαινόμενα απατούν: αυτή τη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν στηρίζεται στις συνταγές του αδίστακτου – και παρακμιακού πλέον – Σταν Γκρίνμπεργκ και των λοιπών, Αμερικανών και Άγγλων, που δουλεύουν για λογαριασμό του μεγάρου Μαξίμου, εν όψει των ελληνικών εκλογών…
Βεβαίως, κινείται με τις συνταγές τους για φαιά προπαγάνδα, πρακτικές σπίλωσης του αντίπαλου του και ακατάσχετη ψευδολογία, που αναπαράγει το μιντιακό σύστημα επιχειρηματιών που «χορηγούν» την πολιτική παρουσία του από το 2019 – και «επικυρώνουν», ανέλεγκτες, δημοσκοπικές παρεμβάσεις.
Αλλά καθώς όλα αυτά έχουν δοκιμαστεί το 2019 θεωρούνται «καμένα» και αναποτελεσματικά – αφού κάνουν «μπαμ» από μακριά ότι πρόκειται για πολιτικό μάρκετινγκ και όχι για πολιτική – δεν αποδίδουν. Επιπλέον, το 2019 είχε την ευχέρεια των λόγων και των ακατάσχετων υποσχέσεων, αλλά τώρα έχει τη δυσχέρεια των πράξεων – που πέφτουν και τον πλακώνουν.
Τον βαρύνουν πολλά. Οι υποκλοπές, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, οι εθνικές υποχωρήσεις, η λεηλασία του δημοσίου πλούτου, οι προκλητική εύνοια στους ισχυρούς του χρήματος, η υποβάθμιση της ζωής για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, η κατεδάφιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Η ακρίβεια και η εγκληματικότητα είναι οι καλύτερες απαντήσεις στους ισχυρισμούς του για «Ελλάδα – παράδεισο».
Η Ευρώπη τον έχει σε καραντίνα για παραβιάσεις του κράτους Δίκαιου και τα διεθνή ΜΜΕ τον διασύρουν. ΟΙ κεντροδεξιοί ψηφοφόροι οργίζονται, για την εγκατάσταση της Ακροδεξιάς στον πυρήνα της κυβέρνησής του. Μαζί με τυχοδιώκτες και αποτυχημένους, άλλων κομμάτων. Και γιατί έκανε την διαφθορά ,τη σήψη και την υποταγή στους «νταβατζήδες» τρόπος διακυβέρνησης.
Δεν έχει πλέον περιθώρια να πείσει ότι δεν είναι αυτό που του καταλογίζεται: ο χειρότερος Πρωθυπουργός, με τη χειρότερη κυβέρνηση.
Γι’ αυτούς και άλλους λόγους – ορισμένοι από τους όποιους αφορούν το χαρακτήρα του και το οικογενειακό περιβάλλον του – και επειδή αυτή την περίοδος το βασικό αίσθημα του είναι ο φόβος, για όσα θα αποκαλύψουν όταν φύγει από την κυβέρνηση- προσπαθεί να αλλοιώσει τους κανόνες του παιχνιδιού
Πολιτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι βρίσκονται σε εξέλιξη παρακρατικές μεθοδεύσεις κυριαρχίας του, με αθέμιτα μέσα. Σε συνδυασμό με την αδυναμία του να κατανοήσει ότι μπορεί να ηττηθεί στο πεδίο της καθαρής πολιτικής. Δέσμιος της προβληματικής αντίληψής ότι ασκεί την εξουσία ως…δικαίωμα!
Αν αυτά ήταν απλώς στοιχεία ψυχογραφήματος, δεν θα ενδιέφεραν κανέναν. Αλλά υπάρχουν πληροφορίες και ενδείξεις – όπως και δείγματα γραφής στη δημοσιά συμπεριφορά του – για προεργασίες που αποβλέπουν όχι απλώς την υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών με εκβιαστικά διλήμματα και προβοκάτσιες – αλλά για υφαρπαγή αυτών καθ’ εαυτών των εκλογών. Με τεχνικές αλλοίωσης του φρονήματος των πολιτών και μεθοδεύσεις ανατροπής των συσχετισμών της επομένης Βουλής.
Οι ίδιοι παρατηρητές, αλλά και πληροφορημένα στελέχη της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εστιάζουν αυτές τις ημέρες την προσοχή τους σε τρία μέτωπα στα οποία αρχίζουν να αναβοσβήνουν ενδείξεις, που μπορούν να ερμηνευθούν και ως βούληση του «συστήματος Μητσοτάκη» για νόθευση του αποτελέσματος.
Πρώτο: διάλυση κομμάτων – μια παλιά, οικογενειακή συνήθεια
Πρώτος διδάξας είναι ο πατέρας Μητσοτάκης. Το 1965 οργάνωσε, σε συνεργασία με το Παλάτι, τη διάλυση της Ένωσης Κέντρου, και το 1990 διέλυσε την ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, αποσπώντας τον μοναδικό βουλευτή πού εξέλεξε.
Ο σημερινός Μητσοτάκης συνέχισε τη διάλυση του ΛΑΟΣ, που είχε αρχίσει ο Σαμαράς, εντάσσοντας στη ΝΔ τους τρεις βάσιμους μαθητές του Γ. Καρατζαφέρη: Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης. Πριν τις εκλογές του 2019 διέλυσε το «Ποτάμι», αποσπώντας στελέχη του, με ανταλλάγματα τοποθέτησης γύρω του.
Με τον ίδιο τρόπο νωρίτερα είχε αρχίσει να διαλύει το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας μια ανέντιμη μέθοδο: έκλεινε συμφωνίες με στελέχη του, αλλά τα άφηνε στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ ως τις εκλογές. Τώρα καταγγέλλεται από τον Βελόπουλο επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών του κόμματός το.
Εν τω μεταξύ, για πολλούς στη ΝΔ το «μεγάλο του όνειρο» είναι να διαλύσει τη ΝΔ των Καραμανλήδων.
Σε κάθε περίπτωση αν η αφομοίωση στελεχών πριν τις εκλογές είναι συνηθισμένη πρακτική, η απόσπαση βουλευτών μετά τις εκλογές βρόμικη μέθοδος, αλλοίωσης της λαϊκής ψήφου . Αυτό αφορά και τις βλέψεις Μητσοτάκη στο ΠΑΣΟΚ.
Πλην της παρακολούθησης Ανδρουλάκη – της οποίας τα κίνητρα αποδίδονται σε σχέδιο να θέσει υπό έλεγχο τις εσωτερικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ – πριν και μετά το θάνατο της Φώφης Γεννηματά – σήμερα υπάρχουν αντίστοιχες πληροφορίες: από καιρό έχει προσεταιριστεί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , ώστε, αν επανεκλέγουν, να προστεθούν στην κοινοβουλευτική του δύναμη.
Ο Μαν. Κοττάκης έγραψε στην «Εστία» για «τέσσερες πιθανούς αποστάτες». Σε κάθε περίπτωση πάντως ο δυο φορές διεκδικητής της ηγεσίας, Α. Λοβέρδος και «αδελφός» του Α. Γεωργιάδη, που δεν κρύβει την προτίμηση του στον Μητσοτάκη ,αφήνει ανοικτή τη μετακίνησή του – αν το ΠΑΣΟΚ προχωρήσει σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχουν πληροφορίες ότι με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται – αν είναι δυνατόν- και ο… Ν. Παπανδρέου, ο όποιος στις αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ δεν στήριξε τον αδελφό του, αλλά τον Λοβέρδο. Σε μια τουλάχιστον περίπτωση δήλωσε – ως «κάτοχος διπλής υπηκοότητας, άνθρωπος με βαθιά ισόβια συμμετοχή στην ελληνική και αμερικανική πολιτική ζωή, και υποψήφιος στο Ευρωκοινοβούλιο με το ΠΑΣΟΚ» – «υπερήφανος» για τη στάση του Μητσοτάκη.
Δεύτερο. Η ώρα της «καλής» Χρυσής Αυγής»
Υπό το φως των πληροφοριών για «σχίσμα» στη σύμπραξη του επίτιμου Αντεισαγγελέα Αν. Κανελλόπουλου με το κόμμα «ΕΛΛΗΝΕΣ» – που αποκάλυψε η ενημερωμένη Μαίρη Μπενέα, στο iEidiseis.gr – αποκτά διαφορετικά χαρακτηριστικά η επιμονή Μητσοτάκη, για αποκλεισμό του Κασιδιάρη, με συνταγματικές ακροβασίες.
Για την ακρίβεια επανέρχεται η παλαιά συζήτηση για «καλή Χρυσή Αυγή», η οποία θα μπορούσε να συνεργαστεί με τη ΝΔ, όπως είχε αρχίσει επί Σαμαρά με τις επαφές Χρ. Παππά – Μπαλτάκου.
Αν μπει στη Βουλή το κόμμα «ΕΑΝ» και τις ψήφους της «Χρυσής Αυγής» η αφομοίωσή του από τον Μητσοτάκη δεν θα έχει το εμπόριο της δικαστικής καταδίκης, που βαρύνει του παλιούς Χρυσαυγίτες. Είναι μέθοδος ανήθικη και αντιδημοκρατική, προκειμένου να μην παραδώσει την εξουσία.
Τρίτο: Εκλογικοί κατάλογοι καταγγελία Κύρτσου, Αλγόριθμοι
Ο πρώην ευρωβουλευτής του Μητσοτάκη – και τώρα του κόμματος Μακρόν στο Στρασβούργο- Γιώργος Κύρτσος έκανε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: πως νοείται «με πληθυσμό γύρω στα 10,3 εκατομμύρια, έχουμε 9,8 εκατ. εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους»;
Αυτή προφανής αναντιστοιχία θα μπορούσε να οφείλεται σε καθυστερημένη, ή πλημμελή, εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων, που εμφανίζει διογκωμένο εκλογικό σώμα.
Αλλά στους υπόπτους καιρούς που ζούμε, με Πρωθυπουργό που κυβερνούσε παρακολουθώντας, δια της ΕΥΠ, αντιπάλους και φίλους, πρέπει να «φυλάμε τα ρούχα μας για να έχουμε τουλάχιστον τα μισά».
Ο Γ. Κύρτσος, επικαλούμενος κοινοτική Ανακοίνωση του 2021, για την «Προστασία της ακεραιότητας των εκλογών και προώθηση της δημοκρατικής συμμετοχής» – κατέθεσε ερώτηση στην Κομισιόν.
Ζητάει ενημέρωση για τους τρόπους με τους οποίους «εγγυάται και ελέγχει την πλήρη αντιστοιχία εκλογικών καταλόγων και του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη μέλη της Ένωσης».
Με αυτή την αφορμή επιστρέφουν προγενέστερες απορίες – αν όχι και οι υπόνοιες – για την ηλεκτρονική επεξεργασία και ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, όταν κλείσουν οι κάλπες.
Στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης με συναφή ειδίκευση, μιλούσαν για «προβλήματα στους αλγορίθμους». Οι προσπάθειες τους να ενημερωθούν από το υπουργείο Εσωτερικών δεν ευοδώθηκαν αλλά έκτοτε, έχουν το νου τους οι φύλακες.
Εν τω μεταξύ, εντύπωση προκάλεσε ότι σε ανύποπτο χρόνο ο Μητσοτάκης είπε, χωρίς λόγο, ότι… ΣΥΡΙΖΑ θα αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα!
-«Δημιουργεί υπόνοιες για την αξιοπιστία του εκλογικού αποτελέσματος, ώστε τη βραδιά των εκλογών να μπορεί να μιλήσει για νοθεία και για να δικαιολογήσει την ήττα του, να πουν περίπου ότι οι πολίτες θα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ αλλά τελικά θα βγει η ΝΔ», ανέφερε στην ΕΡΤ, τον περασμένο Φεβρουάριο. Χωρίς ποτέ από την αξιωματική αντιπολίτευση να έχει τεθείς τέτοιο θέμα» .
Όλα αυτά ,σε συνδυασμό με άλλες κυβερνητικές επιλογές, όπως η παρεμπόδιση Επιτροπών του Ευρωκοινοβουλίου, να κάνουν νόμιμες έρευνες στην Αθήνα για την κυβέρνησή του, η προσπάθεια να μην φτάσουν τις κάλπες όσο γίνεται περισσότεροι από τους 430.00 νέους ψηφοφόρους και η απροκάλυπτες επιχειρήσεις εξαγοράς συνειδήσεων, σε όλη την επικράτεια – χτυπούν καμπάνες δημοκρατικού συναγερμού: κάτι δεν πάει καλά στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας…
