Καταντάει αηδία αυτό που γίνεται στα media με τα F-35 σήμερα, με τις Belharra χτες, με τα Rafale προχτές. Ζητωκραυγάζουν οι αδαείς γιατί χρεώνονται οι επόμενες γενιές με 15 δισ. χωρίς να επιστρέφει στη χώρα -μέσω της αμυντικής βιομηχανίας– ούτε δεκάρα τσακιστή!
Μην κουνάτε απλώς το κεφάλι! Τα πράγματα είναι τραγικά. Η κατάσταση έχει ξεφύγει!
– Τι να τα κάνεις τα πανάκριβα όπλα όταν την ώρα της κρίσης δεν θα μπορείς να τα υποστηρίξεις, αφού δεν διαθέτεις ούτε καν στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία;
Στις βασικές αρχές στρατηγικής για την Αμυντική Βιομηχανία αναφέρεται ρητώς ότι: «Στο σύνθετο περιβάλλον των σύγχρονων οπλικών συστημάτων, όπου οι αλυσίδες εφοδιασμού χαρακτηρίζονται από τεχνολογική πολυπλοκότητα, μεμονωμένες χώρες δεν είναι δυνατό να διασφαλίσουν πλήρη αυτονομία στον τομέα της ασφάλειας εφοδιασμού με ίδια μέσα. Κατά συνέπεια και η Ελλάδα, προκειμένου να εγκαθιδρύσει/διατηρήσει βάση αμυντικής τεχνολογίας και βιομηχανίας σε κρίσιμους τομείς που αφορούν στην προστασία των ουσιωδών συμφερόντων ασφαλείας της, είναι υποχρεωμένη κατά τη σύναψη συμβάσεων προμήθειας αμυντικού υλικού να διεκδικεί Βιομηχανική Συμμετοχή (Industrial Participation) από τους υποψήφιους προμηθευτές/κατασκευαστές στα πλαίσια της ευρωπαϊκής νομοθεσίας».
Είναι «υποχρεωμένη», λοιπόν, η Ελλάδα στο πλαίσιο της «ευρωπαϊκής νομοθεσίας» να διεκδικεί Βιομηχανική Συμμετοχή από τους υποψήφιους προμηθευτές οπλικών συστημάτων! Αυτή την «υποχρέωση» την απεμπόλησε η παρούσα κυβέρνηση όταν αγόραζε αεροσκάφη και φρεγάτες από τους Γάλλους! Ο βαθύτερος λόγος είναι ότι τούτη η κυβέρνηση και διαχρονικά η Ν.Δ. δεν πιστεύουν στις ικανότητες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, γι’ αυτό και δεν της αναθέτουν σοβαρό έργο! Ειδικότερα, η πολιτική οικογένεια Μητσοτάκη διαχρονικά πάθαινε αλλεργία, μόνο και μόνο στο άκουσμα περί Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Αυτή είναι η αλήθεια.
Η απαξίωση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας βαρύνει πρωτίστως το πολιτικό σύστημα της μεταπολιτευτικής περιόδου που επί μισό αιώνα την χρησιμοποίησε ως όχημα (πλυντήριο δηλαδή) προς ίδιον όφελος.
Βαρύνει και τον ίδιο, τον επιχειρηματικό κόσμο που επιδεικνύει επικίνδυνη αδιαφορία. Για παράδειγμα, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών αδιαφορεί επιδεικτικά για το έγκλημα που συντελείται κατά της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας σε μια χρονική στιγμή που η αντίπαλος χώρα, η Τουρκία κάνει άλματα σ’ αυτόν τον κρίσιμο τομέα!
– Πού είναι οι πάλαι ποτέ θορυβώδεις παρεμβάσεις του ΣΕΒ επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ;
– Γιατί σήμερα τηρεί σιγήν ιχθύος για τον αποκλεισμό των ελληνικών βιομηχανιών από την συμπαραγωγή και των μεγάλων εξοπλιστικών προγραμμάτων;
Παλαιότερα, όταν κάθε τρεις και λίγο ο ΣΕΒ έβγαζε ανακοινώσεις και κατακεραύνωνε τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Λαλιώτης είχε αποκαλέσει τον ΣΕΒ, «παρακλάδι της Δεξιάς».
– Μήπως είναι επίκαιρος όσο ποτέ αυτός ο χαρακτηρισμός του Κώστα Λαλιώτη; Το «δεξιό παρακλάδι», σήμερα, σιωπά! Σιωπά ένοχα και προκλητικά , ενώ η στάση της σιωπής μπορεί και να αποδειχτεί εθνικά επιζήμια στο τέλος της ημέρας…
Θυμάμαι τον σημερινό πρόεδρο του ΣΕΒ, Δημήτρη Παπαλεξόπουλο την περίοδο ’89-’90 να υπηρετεί τη θητεία του στο γραφείο αρχηγού ΓΕΝ. Ήταν μια ταραχώδης περίοδος με έντονη σκανδαλολογία που καλλιεργούσε η Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την απόφαση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να αναθέσει το χτίσιμο των φρεγατών ΜΕΚΟ, γερμανικής σχεδίασης, στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, προεξοφλώντας ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί στην Ελλάδα.
Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, ο ΣΕΒ ως «παρακλάδι της Δεξιάς» παρέμενε σιωπηλός παρατηρητής στην κόντρα ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. για την ανάθεση ή μη του προγράμματος κατασκευής των τριών φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Τελικά, η ζωή απέδειξε ότι η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και όχι η Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν στη «σωστή πλευρά» της Ιστορίας. Αν και με καθυστέρηση δέκα ετών, εξαιτίας της αβεβαιότητας του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Σκαραμαγκά, οι φρεγάτες κατασκευάστηκαν και παραδόθηκαν στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κέρδισε το στοίχημα γιατί στηρίχτηκε στην εμπειρία και στην τεχνογνωσία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά που, από το 1965 μέχρι σήμερα έχουν ναυπηγήσει 45 πλοία επιφανείας (φρεγάτες , πυραυλακάτους, περιπολικά), αλλά και υποβρύχια του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού!
Τριάντα και πλέον χρόνια μετά, η «λανθασμένη πλευρά» της ιστορίας επαναλαμβάνεται. Η Ν.Δ. του υιού Μητσοτάκη ως κυβέρνηση αποκλείει τα ελληνικά ναυπηγεία από το χτίσιμο των φρεγατών Belharra γαλλικής σχεδίασης γιατί τα θεωρεί ακατάλληλα να αναλάβουν το συγκεκριμένο έργο, όπως επίσης αποκλείει και κάθε άλλη ελληνική βιομηχανία να συμμετάσχει σε πρόγραμμα συμπαραγωγής.
Τριάντα και πλέον χρόνια μετά, ο «σιωπηλός ναύτης» στο γραφείο Α/ΓΕΝ εξακολουθεί να παραμένει «σιωπηλός» στο γραφείο του προέδρου του ΣΕΒ, ενώ μπροστά στα μάτια του συντελείται άλλο εθνικό έγκλημα με την απαξίωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Αδιαφορία, αφασία και… «τσιμέντο να γίνει»!
