Τις μεθόδους «Ροβεσπιέρου», που ακολουθεί στο κόμμα της, καρατομώντας από τις λίστες τα ανεπιθύμητα και μη ελεγχόμενα από την ίδια στελέχη, προκειμένου να προωθήσει συγγενείς, φίλους και τυφλά πιστούς στην ηγεσία της, προσπαθεί να δικαιολογήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μετά τη θύελλα που έχει ξεσπάσει με επίκεντρο την Πλεύση Ελευθερίας.
Μπροστά στον κίνδυνο να χάσει τη δυναμική που θα της εξασφαλίσει την είσοδο στη Βουλή στις 25 Ιουνίου, καθώς οι επιδόσεις της Πλεύσης Ελευθερίας είναι οριακές και η υπέρβαση του 3% δεν είναι εξασφαλισμένη, η κυρία Κωνσταντοπούλου άρχισε από χθες να δίνει εξηγήσεις για τις πρωτοφανείς για αρχηγό κόμματος, αποφάσεις της.
Στις δημοσκοπήσεις των ημερών δεν έχει καταγραφεί πόσο επηρεάζει όλο αυτό το σκηνικό την κρίση των ψηφοφόρων, που την επέλεξαν στις 21 Μαΐου ή ετοιμάζονταν να της δώσουν ξανά την ευκαιρία στις 25 Ιουνίου, αλλά σαφώς δεν πρόκειται για μία κατάσταση, που λειτουργεί ευνοϊκά για την Πλεύση Ελευθερίας.
Αλλά με τις δηλώσεις της μάλλον τα έκανε χειρότερα. Όχι μόνο επειδή λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις, με τις οποίες ανέπτυσσε μία περίεργη λογική για τις εκκαθαρίσεις, σημειώθηκε και τέταρτη αποχώρηση από το κόμμα της, συνοδευόμενη από σφοδρή καταγγελία για τις επιλογές της.
Αλλά γιατί εμφανίστηκε με μία Λουδοβίκεια λογική, διαμηνύοντας ουσιαστικά και κατά παράφραση της περίφημης ρήσης του «Βασιλιά Ήλιου», ότι το κόμμα είναι η ίδια. Το μόνο που δεν είπε είναι η φράση «la fête c’est moi» – «το κόμμα είναι γω»!
Η κυρία Κωνσταντοπούλου εισήγαγε μία ποδοσφαιρική μάλλον οπτική στη συζήτηση που ταλανίζει το κόμμα της, διαμηνύοντας (με δηλώσεις της στο Onechannel) ότι τις αποφάσεις (σημείωση: για τις λίστες) τις λαμβάνει αποκλειστικά η ίδια, ως αρχηγός, που «είναι ο προπονητής της ομάδας» και έτσι «μπορεί κάποιους να τους αφήσει στον πάγκο».
Και συμπλήρωσε με νόημα, απαιτώντας ολοκληρωτική συμμόρφωση από τα στελέχη του κόμματος, «αλίμονο αν αυτοί επαναστατούσαν»!
Ισχυρίστηκε δε ότι τα στελέχη της Πλεύσης Ελευθερίας ήταν ενήμερα από τα τέλη Μαΐου ότι θα κάνει αλλαγές στη σειρά των ψηφοδελτίων και δεν θα τηρήσει τη σειρά με την οποία κατέταξε τους υποψήφιους βουλευτές το εκλογικό σώμα.
Προφανώς όμως, ακόμα κι αν είχαν αντιληφθεί κάτι από τις προθέσεις της, ουδείς περίμενε ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου θα έφτανε να βάλει σε θεωρητικά εκλόγιμη θέση τον σύντροφό της Διαμαντή Καραναστάση – στην Α’ Αθήνας ειρήσθω εν παρόδω.
Άφησε δε αιχμές εναντίον όσων αντιδρούν, κατηγορώντας τους ότι το κάνουν για τα οφίκια: «Δεν μπορώ να συμμεριστώ μια αγάπη για τις θέσεις, που δεν έχουμε καν. Ουδείς έχει το δικαίωμα να έχει μια τέτοια προσδοκία»
Ως προς το κριτήριο με το οποίο κάνει τις επιλογές προσώπων για τις λίστες, η κυρία Κωνσταντοπούλου είπε ότι θέλει μια Κοινοβουλευτική Ομάδα, που «δεν θα υπάρχει όμοιά της», χωρίς όμως να περιγράψει τι είδους διαφορετικότητα εννοεί!
Ψαρεύοντας στα θολά πολιτικά και ιδεολογικά νερά ενός ρευστού εκλογικού σώματος, η κυρία Κωνσταντοπούλου είπε ότι η Πλεύση Ελευθερίας δεν περιορίζεται στην Αριστερά, επιμένοντας να εμφανίζει το κόμμα της ως… «αντισυστημικό κίνημα».
Επιδόθηκε δε σε μία γενική υποσχεσιολογία, όπως κάνει σχεδόν εξ αρχής της προεκλογικής περιόδου, λέγοντας ότι «από 26 Ιουνίου θα χτίσουμε τη χώρα αλλιώς»!
Λίγο αργότερα αποχώρησε από την Πλεύση Ελευθερίας η Νίκη Μπουραζάνη, η οποία είχε πρωτεύσει σε σταυρούς στη Β’ Θεσσαλονίκης, αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν την έθεσε στην κορυφή του ψηφοδελτίου στην περιφέρεια. «Είχα την εντύπωση ότι υποστήριζα μια γυναίκα με αξίες και ηθική, η οποία όμως πράττει ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο, όπως φαίνεται.
Παραβλέποντας εντελώς την σταυροδοσία των εκλογών της 21ης Μαΐου, εξέδωσε τις λίστες για τις επόμενες εκλογές, στην ουσία, “διορίζοντας ημέτερους”. Αυτές οι πράξεις δεν συνάδουν με αυτά που προασπίζεται η διακήρυξη της Πλεύσης Ελευθερίας, περί δημοκρατίας, αξιοκρατίας, ήθους και δικαιοσύνης» δήλωσε η κυρία Μπουραζάνη, μόλις διαπίστωσε ότι η… αρχηγός-προπονήτρια του κόμματος της έδειξε την άγουσα για τον… πάγκο.
