Δείγμα του πολιτικού μάνατζμεντ του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πολιτική ανθρωπογεωγραφία: υποθάλπει τη Διαμαντοπούλου ή τον Φλωρίδη αποστρέφεται τον Βαγγέλη Βενιζέλο . Όχι γιατί συνεργάσθηκε με τον Σαμαρά, αλλά για τον ίδιο λόγο που τον αποστρέφονταν ο Γ. Παπανδρέου: από σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντί του.
Σε προσωπικό επίπεδο πρώην – και ατυχήσας – πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ,είχε πάντα το συγκριτικό πλεονέκτημα της δημόσιας παρουσίας του απέναντι στους γόνους που «υφάρπαξαν» δια του ονόματος, έναν ρόλο που διεκδικούσε από τις αρχές του 1990 ο ίδιος- όταν πέρασε τις πόρτες του ΠΑΣΟΚ.
Απέναντι και στους δύο άργησε, υπεροπτικά, να αντιδράσει. Το 2004 άφησε τον Γ. Παπανδρέου να καταλύσει κάθε έννοια εσωκομματικής δημοκρατίας και καταστατικής τάξης, παραλαμβάνοντας το ΠΑΣΟΚ ως κληροδότημα , σε ένα διαμέρισμα στην οδό Αναγνωστοπούλου
Το 2016 δεν εναντιώθηκε στις συμπράξεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, με εξουσίες εκτός πολιτικής – παρ ότι γνώριζε τι σήμαιναν, από τη δική του συνάφεια με τους ιδίους παράγοντες – που όπως θα έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου «τον ερωτευθήκαν, αλλά δεν τον παντρεύτηκαν».
Εκτός Βουλής πλέον – και μάλλον για πάντα- , από τη μικροψυχία δυο διαδόχων του -ο πιο χαρισματικός πολιτικός της γενιάς του, κλεισμένος στην κάψουλα της «μεταπολιτικής» που κατασκεύασε για τα προστατεύσει τον εαυτό του – και από τον εαυτό του – προσπαθεί να διορθώσει την ιστορικά άνιση στάση του απέναντι στον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα.
Μετά τις υποκλοπές, συντρίβει τη διολίσθηση του πρώτου σε υπαινικτικές αθλιότητες για τον πατριωτισμό του δευτέρου. Με προσωπικές αναφορές στο εκλογικό αποτέλεσμα της Ροδόπης- και αντίστοιχη εργαλειοποίηση του Σκέρτσου , που δεν έχει συναίσθηση όσων τον βάζουν να εκφωνήσει.
Καθώς και οι Πασοκικής προέλευσης συνήθεις αυλοκόλακες του Μητσοτάκη παπαγαλίζουν αντι-ΣΥΡΙΖΑ αιχμές για την ψήφο της μουσουλμανικής, ο Βενιζέλος κρέμασε στο τσιγκέλι τον ίδιο τον Μητσοτάκη που συντονίζει αυτή την επιχείρηση …οικογενειακώς.
– «Εάν οι ψήφοι της μειονότητας είχαν κατευθυνθεί στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα υπήρχε η ίδια αντίδραση;»
Με την ευχέρειά του σε αριστοτεχνικές, πλην βιτριολικές, διατυπώσεις, του προσάπτει ότι η ψήφος τη μειονότητας επί μισό αιώνα έχει «εναλλαγές, παραλλαγές» που δείχνουν ότι « υπάρχει ένα πρόβλημα». Το οποίο η Μητσοτακική εξουσιαστική βουλιμία, επιδεινώνεται ανεύθυνα, εκμεταλλευόμενη και την αφασία κάποιων Συριζαίων.
Βορειοελλαδίτης, με την ιδιαίτερη γνώση του θέματος ως πρώην αρχηγός κόμματος και πρώην υπουργός Εξωτερικών, νομομαθής με αφομοιωμένη αίσθηση της ουσίας των Συνθηκών, ο Βενιζέλος στιγμάτισε, εθνικά, πολιτικά και νομικά, αυτό που κάνουν οι Μητσοτάκηδες. Προφανώς με αίσθηση ότι το κάνουν για λόγους που δεν είναι άσχετοι με τις θεωρίες τους για «διαφορές» με την Τουρκία και «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο.
Σημειώνοντας ότι – ως πολιτική ηγεσία διαχρονικά – «χειριζόμαστε τη οργανωμένη – ας το πούμε έτσι προώθηση ψήφων προς διάφορα κόμματα στην περιοχή για δεκαετίες, με πολύ μεγάλη λεπτότητα και προσοχή και με βάση το διεθνές δίκαιο», έδειξε ως… εξαίρεση τον Μητσοτάκη.
Τα σκάγια παίρνουν την, αυτοπαρουσιασθείσα ως ειδική προστάτιδα της μειονότητας, Ντόρα Μπακογιάννη: «τα ζητήματα των μειονοτήτων τώρα, εν έτει 2023 δεν αντιμετωπίζονται μόνο με αναφορά στη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλα μέσα απ όλο το πλέγμα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…». Κάτι παρεμφερές είπε ο υπηρεσιακός Πρωθυπουργός Ι. Σαρμάς
Με την απαιτούμενη φραστική διακριτικότητα, υπέδειξε στην ηγεσία της ΝΔ, αλλά και στον απόντα Νίκο Δένδια, ότι «η συνθήκη της Λωζάνης του 1923, επιβάλλει στην Τουρκία μια σειρά από πολύ σημαντικές υποχρεώσεις για τον σεβασμό και την προστασία των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία, όμως, το τελευταίο άρθρο αυτού του κεφαλαίου επιβάλλει τις ίδιες υποχρεώσεις και στην Ελλάδα για τις μουσουλμανικές μειονότητες».
Και για να μην κάνουν το κορόιδο ότι δεν κατάλαβαν, αναφέρει με παρρησία ότι « έχουμε πράγματα να κάνουμε στη Θράκη που δεν τα έχουμε κάνει»- όπως είναι το «κολοσσιαίο θέμα που είναι η εφαρμογή του ιερού ισλαμικού νόμου – της Σαρία».
Αλλά ταυτόχρονα «πρέπει να λύσουμε τα θέματα της εφαρμογής των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για τα οποία απολογείται η Ελλάδα κατά καιρούς στην Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου»- υπονοώντας προφανώς αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου όχι μόνο για τον αυτοπροσδιορισμό, αλλά και για τον… συνδικαλισμό, στη μειονότητα.
Σε όσα λέγονται αυτές τις μέρες «με τόση ένταση, υποταγμένα στις ανάγκες της προεκλογικής εκστρατείας και όχι μιας εθνικής πολιτικής» ο Βενιζέλος αντιπαραθέτει τη «συμμετοχή και πολλών Τούρκων επιστημόνων» στο συνέδριο που ΕΛΙΑΜΕΜ που διεξάγεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για τα 100 χρόνια της Συνθήκης της Λωζάνης. Ανάμεσα στους ομιλητές, είναι ο ίδιος και ο Προκόπης Παυλόπουλος – με απόψεις που «λογοκρίνει» η νεοδημοκρατική υπεροχή στα ΜΜΕ.
Οποιος θέλει να καταλάβει, κατάλαβε. Κάπως έτσι πάντως με μια μόνο δήλωση, έβαλε -με Ανδρεοπαπανδρεϊκά κριτήρια, που ασπάζεται και ο Κώστας Καραμανλής- τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εθνική συναίσθηση και τις παλαιοκομματικές προτακτικές, που κρύβουν ανομολόγητες προθέσεις υποχωρήσεων..
Ο καθένας μετριέται πλέον στη Ροδόπη, με το «δείκτη Βενιζέλου».
