Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς πραγματοποίησε διαδικτυακή εκδήλωση για τις συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα.
Στη συζήτηση διατυπώθηκαν ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις, αλλά και χρήσιμες προτάσεις για τους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς δρώντες από τους ομιλητές και ομιλήτριες, Κώστα Γενιδούνια, Χρήστο Γούλα, Αριστείδη Καζάκο, Θεανώ Κακουλίδου και Κατερίνα Τσατσαρώνη.
Την συζήτηση άνοιξε η Κατερίνα Τσατσαρώνη, οικονομολόγος, ερευνήτρια στο ΙΝΠ, συντονίστρια της θεματικής Εργασία-Κοινωνικό Κράτος-Αλληλεγγύη και υπεύθυνη σχεδιασμού και ανάλυσης της έρευνας, η οποία και παρουσίασε τα βασικά ευρήματά της.
Ξεκινώντας από τα ζητήματα της τηλεργασίας, η Κ. Τσατσαρώνη υπογράμμισε τη διαφοροποίηση που καταγράφεται μεταξύ όσων δούλευαν και πριν την έναρξη της πανδημίας από απόσταση και όσων δούλεψαν για πρώτη φορά με τηλεργασία μέσα στην πανδημία, στους οποίους η εμπειρία αυτή έχει πιο αρνητική αποτύπωση. Σε ό,τι αφορά στο νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο ψηφίστηκε τον Ιούνιο και περιλάμβανε διάφορες διατάξεις για την τηλεργασία, η Κ. Τσατσαρώνη στάθηκε ιδιαίτερα στην ελλιπή ενημέρωση, καθώς το 60% των εργαζομένων απάντησε ότι γνωρίζει από λίγο έως και καθόλου τις διατάξεις αυτές, αλλά και στην «επιφυλακτικότητα και απαισιοδοξία» που, όπως είπε, διατυπώνουν οι εργαζόμενοι ως προς το αν θα εφαρμοστούν τελικά τα επιμέρους μέτρα (ανάληψη του κόστους της τηλεργασίας από τον εργοδότη, δικαίωμα αποσύνδεσης κ.λπ.). Η Κ. Τσατσαρώνη σημείωσε πάντως ότι το ποσοστό όσων θεωρούν αρνητικό το ενδεχόμενο γενίκευσης της τηλεργασίας στο μέλλον (48%), αν και παραμένει πολύ υψηλό, είναι μικρότερο σε σύγκριση με την έρευνα του 2020, γεγονός που πιθανόν σχετίζεται με το ότι «οι εργαζόμενοι έχουν μια καλύτερη προσαρμογή πλέον», όπως είπε, «και οι ίδιοι αλλά και οι εργοδότες τους».
Τον κύκλο των σχολίων και παρεμβάσεων άνοιξε ο Χρήστος Γούλας, δρ. Πολιτικών και Συστημάτων Δια Βίου Εκπαίδευσης και διευθυντής του ΙΝΕ και του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ, ο οποίος επισήμανε ότι η έρευνα του ΙΝΠ είναι πολύ σημαντική αφού «έχει πολύ μεγάλο εύρος και περιλαμβάνει όλες τις διαστάσεις που θα λέγαμε ότι συνθέτουν την ποιότητα στην εργασία», τονίζοντας επίσης ότι πολλά από τα ευρήματα και τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής αυτής είναι πολύ κοντά και στις ερευνητικές πρωτοβουλίες του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.
Τη σκυτάλη του σχολιασμού πήρε η Θεανώ Κακουλίδου, δρ. Οικονομικών της Εργασίας και μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Economic and Social Research Institute (ESRI) του Δουβλίνου, η οποία ξεκίνησε σημειώνοντας τη σημασία που έχει η περιοδικότητα με την οποία πραγματοποιείται η έρευνα του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς, αλλά και το γεγονός ότι είναι σχεδιασμένη με τρόπο που να αναδεικνύει την οπτική γωνία των ίδιων των εργαζομένων.
Η ίδια αναφέρθηκε ιδιαίτερα και στο ζήτημα των επίσημων στοιχείων που έχουμε στη διάθεσή μας. Ξεκινώντας από τα ευρήματα για την πλήρη και την προσωρινή απασχόληση, η ομιλήτρια ανέφερε ότι τα διαθέσιμα στοιχεία εδώ προέρχονται βασικά από την ΕΛΣΤΑΤ, που ζητά απευθείας από τους εργαζόμενους την αληθινή εργασιακή τους κατάσταση, και μετά υπάρχουν τα διοικητικά στοιχεία από την «Εργάνη» και τον ΕΦΚΑ, όπου τα στοιχεία υποβάλλονται από τους εργοδότες, υπογραμμίζοντας τις σημαντικές διαφοροποιήσεις που καταγράφονται μεταξύ των διαφορετικών αυτών πηγών.
Εισφέροντας την νομική, αλλά και πολιτική του ματιά, μέσα από την μεγάλη εμπειρία του, ο ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Αριστείδης Καζάκος, στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι οι ερωτώμενοι τοποθετήθηκαν αρνητικά για τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης, παρ’ όλο που -όπως επισήμανε- η εμπειρία από την εφαρμογή τους, όπως και η γνώση των εργαζομένων γι’ αυτά είναι εξαιρετικά περιορισμένη, αφού τα μέτρα δεν έχουν προλάβει ακόμη να εφαρμοστούν.
Τον κύκλο των παρεμβάσεων έκλεισε -φέρνοντας στη συζήτηση και την οπτική των ίδιων των σωματείων- ο Κώστας Γενιδούνιας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης (Μηχανοδηγοί). Όπως ανέφερε, «είναι σημαντικό το ότι δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των εργαζομένων και να διαβάσουμε μαζί μια μελέτη που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Και σε μια περίοδο μάλιστα όπου τα συνδικάτα βρίσκονται σε θέση άμυνας. Εν μέσω πανδημίας, και ενώ σε όλη την Ευρώπη είδαμε ότι γίνεται μια προσπάθεια για να προστατευθούν τα εργασιακά δικαιώματα, στη χώρα μας είχαμε την ψήφιση νόμων, οι οποίοι όχι μόνο δυσκόλευαν τις διαπραγματεύσεις, όπως πολύ σωστά είπαν οι προηγούμενοι ομιλητές, αλλά έχτισαν και αναχώματα με τις αναστολές συμβάσεων εργασίας, με το μονομερές δικαίωμα του εργοδότη να εφαρμόζει την πολιτική της εκ περιτροπής εργασίας σε χώρους στους οποίους οι επιχειρήσεις θίγονται από τον από την πανδημία».
Δείτε ολόκληρη την συζήτηση:
