Αυτό που συνέβη στην Πύλο έχει διαστάσεις που υπερβαίνουν την έννοια της μεταναστευτικής πολιτικής και την αντίληψη για τη διαφύλαξη των συνόρων, οποιασδήποτε χώρας, με οποιαδήποτε κυβέρνηση στο τιμόνι της.
Είναι η ελληνική κυβέρνηση που ανέδειξε αυτή τη διάσταση, με την κήρυξη τριήμερου εθνικού πένθους και ας μην αφορούσε η τραγωδία Έλληνες πολίτες.
Έκτοτε, μέρα με τη μέρα, ο κόμπος των ερευνών για τα γεγονότα και το ναυάγιο φτάνει στο χτένι και η αλήθεια της Πύλου αρχίζει να φωτίζεται. Την αναζητούν όλοι στον πλανήτη άλλωστε. Και δεν πρέπει να υπάρχουν δισταγμοί μέχρι να απαντηθούν όλα τα ερωτήματα.
Η αποκάλυψη – από το iEidiseis – πέντε καταθέσεων από διασωθέντες στην ανακρίτρια Καλαμάτας – κατά τις οποίες το καράβι με τους εκατοντάδες μετανάστες βυθίσθηκε ενώ το ρυμουλκούσε σκάφος του Λιμενικού – δίνει στην υπόθεση μια διάσταση που δεν θα θέλαμε να υπάρχει. Δεν μένει παρά η επιβεβαίωση τους.
Ουδείς – η Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, τα κόμματα, η κυβέρνησή της και οι Αρχές της – δεν μπορεί να την αγνοήσει για οποιονδήποτε λόγο. Τα βλέμματα στρέφονται κυρίως σε δύο Έλληνες αξιωματικούς: οι δυο ναύαρχοι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην ηγεσία του Λιμενικού Σώματος και φέρουν την ευθύνη για τη δραστηριότητά του, οφείλουν να πάρουν – προσωπικά ο καθένας – στα χέρια τους τη διαλεύκανση της τραγωδίας…
Πρώτος ο ναύαρχος έ.α. Θεόδωρος Κλιάρης, Επίτιμος Αρχηγός Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, που μετέχει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Σαρμά, ως υπουργός Νησιωτικής Πολιτικής και είναι πολιτικός προϊστάμενος του Λιμενικού Σώματος.
Δεύτερος, ο φυσικός επικεφαλής του Λιμενικού αντιναύαρχος, Γεώργιος Αλεξανδράκης.
Είναι τα δυο πρόσωπα που σήκωσαν το βάρος της διαχείρισης της υπόθεσης εξ αρχής και πλέον έχουν την ευθύνη να πουν την αλήθεια: στη Δικαιοσύνη, στις διεθνείς Αρχές και στην κοινή γνώμη. Υπερβαίνοντας τις αντιφάσεις και τα κενά των ανακοινώσεων που εκδόθηκαν ως τώρα από το Λιμενικό.
Και οι δυο αξιωματικοί, από τη θέση που έχει ο καθένας πρέπει να απαντήσουν σε πέντε καθαρά ερωτήματα, γύρω από τα οποία στρέφεται η έρευνα.
Πρώτο: πράγματι σκάφος του Λιμενικού πρόσδεσε το καράβι των μεταναστών;
Δεύτερο: είναι ακριβές ότι η ανατροπή και βύθιση συνέβη κατά τη ρυμούλκησή του και εξ αιτίας της;
Τρίτο: η ρυμούλκηση το οδηγούσε προς τις ελληνικές ακτές – με στόχο τη διάδοση των επιβατών – ή επιχειρούσε να το απομακρύνει περισσότερο από την ελληνική ζώνη ευθύνης έρευνας και διάσωσης;
Τέταρτο: ποιος ακριβώς και σε ποιους έδωσε εντολές για συγκεκριμένες ενέργειες;
Πέμπτο: υπήρξε παρέμβαση από πρόσωπα της προηγούμενης κυβέρνησης ή ενημέρωση παραγόντων της από την ηγεσία του Λιμενικού ή την υπηρεσιακή κυβέρνηση;
Είναι πολύ σαφή ερωτήματα, τα οποία παραπέμπουν σε σαφή περιστατικά – και συνεπώς οι απαντήσεις πρέπει να είναι σαφείς και συγκεκριμένες.
Οι ναύαρχοι Κλιάρης, ως υπουργός και Αλεξανδράκης ως αρχηγός του Λιμενικού, πρέπει να μιλήσουν χωρίς καμία σκοπιμότητα. Πρόκειται για την τιμή της χώρας και της υπηρεσιακής κυβέρνησης και δεν πρέπει να μένουν σκιές.
Να πάρουν θέση, με επίγνωση των συνεπειών σε κάθε περίπτωση:
-Αν το Λιμενικό προσπάθησε να βγάλει σε ελληνικό έδαφος του επιβάτες του σαπιοκάραβου, για να σωθούν οι επιβάτες και να τους παρασχεθεί βοήθεια, έκανε κάτι αξιέπαινο – νομικά και ουμανιστικά – άσχετα αν η προσπάθεια κατέληξε σε τραγωδία, ως ατύχημα.
-Αν όμως οι εντολές που είχε ήταν να ρυμουλκήσει το αλιευτικό όσο πιο μακριά γίνεται από την Ελλάδα και έτσι συνέβη η βύθισή του, πρόκειται για προμελετημένη εγκληματική πράξη και οι υπεύθυνοι πρέπει να βρεθούν.
Στην Ελλάδα κάποιοι μπορεί να μην ήθελαν «απόβαση» εκατοντάδων μεταναστών, λίγο πριν τις εκλογές. Μπορεί επίσης η κυβέρνηση Σαρμά, ως υπηρεσιακή, να μην διάθετε το πολιτικό απόθεμα για αποφάσεις τέτοιας κλίμακας.
Οι δυο αξιωματικοί όμως – ο ένας με την άμεση υπηρεσιακή ευθύνη και ο άλλος με την εμπειρία του από την θητεία του στο Λιμενικό – έχουν και γνώση, κρίση, αναγνωρισμένη ακεραιότητα και αίσθηση καθήκοντος.
Είναι αυτονόητο ότι έχουν και την τόλμη να μιλήσουν καθαρά. Χάθηκαν άνθρωποι και η αλήθεια πρέπει να λάμψει. Είναι άδικο να χρεωθεί στη χώρα και το Λιμενικό Σώμα ένα ναυάγιο που προσπάθησε να αποτρέψει. Παρά τις μικροψυχίες Μηταράκηδων και Κυρανάκηδων, ότι δεν την αφορούσε.
Όπως είναι άδικο και να φορτωθεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση ένα βάρος που δεν της ανήκει – και ας τη δείχνουν κάποιοι ως υπεύθυνη.
