Από τα πιο κρίσιμα στοιχήματα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης έχει αναδειχθεί η παρουσία την επόμενη ημέρα ισχυρής αντιπολίτευσης σε μία διαφαινόμενη παντοκρατορία της ΝΔ και ενός υπολογίσιμου θεσμικού αντίβαρου στο ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το βάρος αυτής της πρόκλησης πέφτει εξ αντικειμένου στον ΣΥΡΙΖΑ, με βάση και τα τελευταία δημοσκοπικά δεδομένα, με τη μάχη που δίνει ο Αλέξης Τσίπρας να έχει μία διττή στόχευση.
Από τη μία να ορθώσει προοδευτικό ανάχωμα σε μία αλαζονική διακυβέρνηση, που είναι προ των πυλών εάν επιβεβαιωθούν και ενισχυθούν περαιτέρω τα μεγάλα ποσοστά που πήρε η ΝΔ τον Μάιο.
Και από την άλλη να διατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά κυβερνητικού κόμματος και συμπαγούς παράταξης, καθώς μία βαριά ήττα είναι δύσκολα διαχειρίσιμη, ειδικά εάν τον έχει υποστεί κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το κρίσιμο και εν πολλοίς και ψυχολογικό όριο για τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει το ποσοστό του πάνω από το όριο του 20%, που έλαβε τον Μάιο. Σε περίπτωση που το πετύχει, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, παίρνει «φιλί της ζωής» και μία νέα ευκαιρία να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς στη χώρα.
Σε διαφορετική περίπτωση, είναι μάλλον αναπόφευκτο να ξεκινήσει μία περιπέτεια για όλο τον προοδευτικό χώρο, που κινδυνεύει να βυθιστεί, πέρα από την τύχη των προσώπων, σε μία ατέρμονη, μακρόχρονη κρίση, αφήνοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ασκεί χωρίς περιορισμούς, όρια και έλεγχο την εξουσία.
Σε αυτή την ύστατη και υπαρξιακή εν τέλει μάχη που δίνουν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν μία βάσιμη ελπίδα, όπως καταγράφεται σε κάποια γκάλοπ. Κι αυτό διότι φαίνεται να λειτουργούν κρίσιμα διλήμματα για τον προοδευτικό κόσμο, όπως η αποστροφή για τη λευκή επιταγή που ζητά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και την αλαζονεία που επιδεικνύει μετά την κάλπη του Μαϊου.
Για παράδειγμα, μόνο σε διάστημα λίγων ημερών, υπήρξαν επαρκή δείγματα για το τι μπορεί να ακολουθήσει την επόμενη τετραετία, χωρίς ισχυρή αντιπολίτευση.
Με βάση δηλώσεις και συμπεριφορές, ο κ. Μητσοτάκη φαίνεται ότι:
– Θέλει να κάνει μόνος του συνταγματική αναθεώρηση.
– Θέλει να ελέγξει περαιτέρω όλους τους αρμούς της εξουσίας
– Δεν ανέχεται ούτε καν μικρές «νησίδες» διαφοροποίησης, όπως έδειξε η συμπεριφορά απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.
– Φαντασιώνεται μία κοινοβουλευτική δημοκρατία όπου θα είναι ο ίδιος και κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όπως δήλωσε με κομπορρημοσύνη.
– θα συνεχίσει τις πολιτικές, που έφεραν ακρίβεια, διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και δομών (π.χ. τρένα, υγεία) και ενίσχυση μονοπωλιακών καταστάσεων (π.χ ενέργεια).
